مقاطعی از زندگی معصوم(ع) تبدیل به تئاتر می‌شود که وجوه دراماتیک داشته باشند
گروه هنر ــ با وجود آنکه همه مقاطع زندگی معصوم(ع) و به‌ویژه امام حسین(ع) سرشار از فضیلت و کرامت انسانی است اما در پرداخت نمایشی آنها معمولاً اولویت با مقطعی است که کشش دراماتیک بیشتری به منظور اثرگذاری بر روی مخاطب داشته باشد.
هادی حوری، نویسنده و کارگردان تئاتر در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایکنا گفت: مقاطع متعدد از زندگی پُربار امام‌حسین(ع) و حتی حضرات معصومین(ع) سرشار از مضامین و مفاهیم ارزشمند و انسانی است که در قالب هنری قابل پرداخت و ارائه به مخاطب است، اما این میان هنر‌های نمایشی از آنجا که همواره به دنبال موضوعی است که بتواند آن را در زندگی روزمره کاربردی نماید و لذا به دنبال مصادیق است، در نتیجه کمی با حوصله و وسواس بیشتر به مقاطع تاریخی آن نزدیک می‌شود.
وی ادامه داد: هرچند که ممکن است مقاطع گوناگون زندگی معصوم(ع) و به ویژه امام حسین(ع) سرشار از فضیلت و کرامت انسانی باشد، اما در پرداخت نمایشی اهتمام به وجوه دراماتیک واقعه و عمق تأثیرگذاری آن بر روی مخاطب بیش از همه مورد تأکید است و این امر موجب می‌شود که به طور مثال در باب زندگی حضرت سیدالشهداء (ع) بیشتر تمرکز ما در تولید اثر نمایشی معطوف به واقعه عاشورا و جریان شهادت ایشان شود و چندان وقعی به سایر مقاطع همچون واقعه تولد آن حضرت و سایر مقاطع نداشته باشیم.
کارگردان نمایش عاشورایی «فانوس‌های تاریک در گذرگاه خورشید» تصریح کرد: چنین تمرکزی به معنای بی‌ارزش کردن سایر مقاطع زندگی معصوم (ع) نیست بلکه اولویت در پرداخت نمایشی همان‌گونه که اشاره شد غلظت موقعیت‌ها و فضای دراماتیک حاکم بر نمایش است که علاوه بر تأثیرگذاری فراوان بر روی مخاطب، قادر است کشش و تعلیق بیشتری را در نگاه و باور مخاطب ایجاد کرده و به این واسطه مخاطب جذب و ترغیب بیشتری به منظور تماشای نمایش خواهد شد.
وی افزود: شاید بسیاری از مقاطع زندگی و حوادث و اتفاقاتی که معاصر با زندگی معصوم (ع) روی داده است، مکان و مجال مناسبی برای کار در سایر رشته‌های هنری همچون هنر‌های تجسمی باشد، اما در مورد هنر‌های نمایشی، صرف‌نظر از ارزش و بار معنوی که ممکن است واقعه و یا رویداد تاریخی داشته باشد، اصل در پرداخت نمایشی با فراوانی قابلیت‌های دراماتیک واقعه است.
حوری در پایان گفت: با چنین رویکردی باید به این نکته اذعان کرد که واقعه عاشورا و ماجرای شهادت حضرت سیدالشهداء (ع) و یارانش از دیرباز در عرصه نمایش و به‌ویژه نمایش‌های آئینی و مناسبتی بیشترین کاربرد و تأثیرگذاری را دارا بوده و اغلب نمایشگران با وجود احترام و حرمتی که برای سایر مقاطع دوران حیات آن حضرت قائل‌اند به جهت همین ظرفیت غنی و موقعیت‌های دراماتیک بیشمار واقعه به سراغ وقایع منجر به شهادت ایشان می‌روند.
انتهای پیام
