سهم اهل زمین از نور باران آسمان

به گزارش ایکنا؛ شعبان ماه رسول خداست و بنا بر آنچه در شماری از متون روایی وارد شده، پیامبر اکرم (ص) در یکی از سال‌ها، به هنگام آغاز این ماه خطبه‌ای خواندند و مردم را نسبت به شرافت این ماه آگاه فرمودند.

در بحارالانوار قسمت‌هایی از این خطبه چنین آمده است: شعبان ماه شریفی است و آن ماه من است، حاملان عرش آن را بزرگ می‌شمارند و حق آن را می‌شناسند، آن ماهی است که در آن همچون ماه رمضان، روزی بندگان زیاد می‌شود و در آن بهشت آذین بسته می‌شود و این ماه را شعبان نامیده‌اند، زیرا در آن ارزاق مومنان تقسیم می‌شود و آن ماهی است که عمل در آن چند برابر می‌شود و کار نیکو هفتاد برابر ثمره می‌دهد.

 

علاوه بر موارد ذكر شده طبق برخى روايات، نيمه اين ماه شب قدر به شمار آمده كه پيشوايان دينى به احياء و شب زنده دارى آن سفارش و تأكيد كرده اند.

آسمان ماه شعبان به یمن میلاد خاندان عصمت و طهارت ستاره باران است. از سید و سالار شهیدان امام حسین(ع) و یل ام البنین حضرت عباس(ع) و بررگ مرد صبور کربلا امام سجاد(ع) گرفته، تا آرام دل مسلمین و پناه دل های بی قرار، حضرت مهدی موعود(عج) همگی در ماهی منتسب به رسول الله(ص) چشم به جهان گشودند و کائنات را از  فیض وجود خود بهره مند کردند.

اعیاد دینی یکی از بهترین ظرفیت های فرهنگی برای شادی سازی حلال و بهره مند کردن عموم مردم از فضایی مهیج، بانشاط و معنوی است اما باید دید در شرایط کنونی دستگاه های فرهنگی تا چه حد توانسته اند از این ظرفیت بی نظیر استفاده کنند.

در برخی کشورها و ملت ها به مناسبت های مختلف و کوچک وسایل و شرایط جشن و شادی فراهم می شود و بعضا به خاطر درک غلط از شادی روی به رفتارهایی می آورند که با فطرت انسان هماهنگی ندارد و همین امر سبب می شود به آرامش روحی حاصل از نشاط دست نیابند، بلکه روز به روز در منجلاب های بی اخلاقی غرق شوند.

اما در این میان مسلمانان نقشه هدایتی دارند که راه سعادت دنیوی و اخروی را برای آنان ترسیم و ظرفیت های مبارکی را برای بهره مندی از نشاط حقیقی که ماحصل آن به آرامش رسیدن روح است را در خود جای داده است. از جمله این ظرفیت ها اعیاد مذهبی است که در جامعه مسلمین باید از جایگاه والاتری برخوردار باشد.

در شرایطی که تبلیغات دشمنان در حال متهم کردن اسلام به خشونت است می توان از ظرفیت اعیاد مذهبی برای برپایی جشن های باشکوه ملی بهره برد و در کنار ایجاد نشاط اجتماعی پاسخی نیز به شایعه سازان داد. اما باید دید دستگاه های فرهنگی و دینی تا چه حد توانسته اند در این زمینه موفق عمل کنند.

به طور مثال ماه شعبان که ماه سرور مسلمین است و دل های مسلمانان به واسطه میلاد فرخنده بهترین های آسمان و زمین شاد است، فرصت مناسبی برای برپایی مراسم و جشن های اجتماعی محسوب می شود. به طور حتم کم کاری و عدم بهره مندی از چنین فضاهایی سبب گمراهی جوانانی می شود که به واسطه خلق و خوی جوانی در پی نشاط هستند ولی جامعه خموده و خسته نتوانسته به این نیاز ذاتی آنان پاسخ دهد.

چرا اجتماع مسلمانان نباید در  سه روز متوالی ماه شعبان که بهترین های کربلا چشم بر جهان گشوده اند سراسر غرق شور و نشاط اجتماعی باشد؟ مساجد به عنوان پایگاه های دینی تا چه حد در اعیاد مذهبی به رسالت خود عمل کرده اند؟

نشاط اجتماعی لازمه یک جامعه موفق و بالنده است اما تا زمانی که مسئولان امر به تعریف علمی و فقهی صحیحی از این جریان نرسند شاهد افراط و تفریط هایی خواهیم بود که تنها نتیجه آن بی بهره ماندن جامعه از نشاطی حقیقی است. نشاطی که جامعه را به وجد آورده، زمینه های گناه و آسیب اجتماعی را کم و باورهای دینی را تقویت می کند.

در شرایطی که تبلیغات جهانی در حال الگوسازی مبتذل برای جوانان کشورمان است، شایسته نیست مسلمانان از چنین الگوهایی برخوردار باشند و پیرامون آن برنامه ای نداشته باشند. اگرچه بعضا در برخی موارد برنامه های جشن و شادی نیز وجود دارد اما وضعیت مطلوب کجا و وضعیت موجود کجا؟ جامعه مسلمانان برای رسیدن به نشاط اجتماعی معنوی به چیزی بیش از چراغانی خیابان ها نیاز دارد.

از كارهايى كه بزرگان و پيشوايان دين در اين ماه انجام مى دادند، مناجات با خدای متعال است و از جمله این مناجات ها، مناجات معروف شعبانيه است كه اميرالمؤمنين و فرزندان او در ماه شعبان مى خواندند. در آن مناجات علوم سرشارى در كيفيّت معامله بنده با خداى متعال می باشد؛ شایسته است مسئولان فرهنگی و دینی با ایجاد زمینه های لازم عموم مردم جامعه را از این ظرفیت های بی نظیر آگاه و از آن در قالب برنامه های مختلف برای به آرامش رسیدن جامعه استفاده کنند. 

انتهای پیام