روشندل الجزایری از احساس خود هنگام حفظ کامل قرآن می‌گوید

إسماعیل مشنن، 37 ساله و حافظ کل قرآن کریم از کشور الجزایر است که در بخش روشندلان سی‌و‌پنجمین مسابقات بین‌المللی حفظ و تلاوت قرآن کریم در تهران شرکت کرده است. خبرنگار ایکنا در حاشیه این مسابقات با این حافظ کل قرآن کریم به گفت‌وگو نشسته که متن این گفت‌وگو در ادامه تقدیم حضورتان می‌شود.

خودتان را معرفی کنید و بفرمائید در کدام بخش از مسابقات شرکت کرده‌اید؟

نام من اسماعیل مشنن است. من متولد سال 1981 میلادی و از شهر «عین‌البیضاء» از استان «ام البواقی» الجزایر هستم که در بخش حفظ قرآن روشندلان این مسابقات شرکت کرده‎ام.

چه عواملی در ورود شما به عرصه قرآن و حفظ کتاب خدا موثر بوده است؟

عامل اصلی ورود من به عرصه قرآن خانواده‎ام بودند. من در خانواده‎ای متدین به دنیا آمدم که آنها نیز حافظ قرآن بودند ومن هم دوست داشتم مانند افراد خانواده و بقیه مسلمانان که عاشق قرآن کریم هستند و می‌خواهند روز قیامت والدین خود را به تاج وقار مزین کنند، باشم.

قرآن را در چه مدت زمانی حفظ کردید؟

من در 17 سالگی حفظ قرآن را آغاز کرده و در 22 سالگی به پایان بردم . یعنی در طول 5 سال (سال‎های 1998 الی 2003) توانستم کل قرآن را حفظ کنم.

بعد از حفظ قرآن به مساجد می‌رفتم و به صورت داوطلبانه فعالیت می‌کردم تا این که خداوند به من لطف نمود و من به عنوان استاد آموزش قرآن در مسجد «محمد بشیر ابراهیمی» در شهر عین‌البیضاء در استان «ام البواقی» استخدام شدم.

در الجزایر از چه روش‌هایی برای آموزش قرآن استفاده می‌شود؟

در الجزایر دو شیوه برای آموزش قرآن وجود دارد. یکی شیوه آموزش در مکتب خانه‌های سنتی است و روش دیگر مدارس جدید است.

مکتب خانه‌های قرآنی استوار بر شیخ و قرآن‌آموزان و وسایل بسیار ساده است مانند یک لوح و ماده‌ای که با آن می‌نویسند و ما در الجزایر به این ماده «الدوایه» می‌گوییم. الدوایه در حقیقت نوعی مرکب است که با آن بر روی لوح می‌نویسند سپس آنچه را نوشته‌اند، حفظ کرده و بعد آن را پاک می‎کنند. آنقدر این کار را ادامه می‌دهند تا این که همه قرآن را حفظ شوند.

اما مدارس جدید هم در الجزایر وجود دارند و روش آموزش در آنها همان گونه است که در دیگر کشورهای اسلامی و عربی وجود دارد.

شما چگونه قرآن را حفظ کردید در مدارس جدید و یا در مکتب‌خانه‌های سنتی؟

من قرآن را در مدارس جدید حفظ کردم. زمانی که این مدارس افتتاح شد، روش تدریس در آنها ترکیبی از آموزش سنتی و جدید بود. ما در آن زمان در مدارس جدید همچنان از لوح و مرکب استفاده می‌کردیم.

من به شخصه قرآن را از طریق گوش کردن حفظ کردم. آنچه را می شنیدم حفظ می‌کردم و بعد آن را برای استادم می‌خواندم و او در صورت صلاح دید من را تایید می‌کرد.

نزد چه اساتیدی قرآن آموخته‌اید؟ اگر امکان دارد نام تعدادی از آنها را برای ما بفرمایید.

من به تلاوت برخی از قاریان برجسته جهان مانند شیخ محمود خلیل حصری، استاد منشاوی، عبدالباسط عبدالصمد، از مصر و در الجزایر نیز به تلاوت یس الجزایری و شیخ محمد براهیم القاتلی و دیگر ستارگان تلاوت گوش داده‎ام.

اما در ارتباط با آموزش مستقیم من چند ماه در مرکزی با نام «شیخ عبدالحمید بن ودیس» در قسنطینه یکی از استان‌های الجزایرکه به شهر علم و علما در الجزایر شهرت دارد، نزد شیخ محمد بورکاب که در سوریه تدریس می‌کرد، آموزش دیده‌ام.

آیا تاکنون در مسابقات داخلی و یا بین‎المللی شرکت کرده‌ و رتبه‌ای به دست آورده‌اید؟

بله من در نخستین مسابقات ملی «فرسان القرآن» در الجزایر شرکت کرده و توانستم رتبه هفتم را به دست آورم. در سطح بین‌المللی نیز در مسابقات 2009 مسکو شرکت کرده و در آن مسابقات رتبه پنجم را به دست آوردم. من همچنین در مسابقات 2010 لبنان شرکت کردم اما متاسفانه به دلیل بیماری نتوانستن در آن مسابقات رتبه‌ای به دست آورم.

آیا خاطره‌ای به یاد ماندنی دارید که برای ما تعریف کنید؟

قرآن یک مسیر است که در آن اتفاق‌های شاد و غمگین بسیاری می‌افتد. خاطره‌ای که من هیچگاه آن را فراموش نمی‌کنم مربوط به روزی است که حفظ قرآن را به پایان برده و آن را برای استاد خود تلاوت کردم و به جای خود برگشتم. زمانی که در مکان مربوط به خود نشستم ناگهان چشمان من پر از اشک شوق شد و احساس عجیبی داشتم. من هرگز آن روز را فراموش نمی‌کنم، خوشحال بودم چون من از خواص شده بودم و کلام خدا را در سینه خود نگهداری می‌کردم. خوشحال بودم زیرا من از کسانی شده بودم که در روز قیامت پدر و مادر خود را به تاج وقار مزین می‌کنند. احساس مسئولیت بسیاری می‌کردم که باید من نیز قرآن را به مردم بیاموزم.

 من اکنون حافظ قرآن هستم و نباید علم خود را پنهان کنم. لذا در مساجد حضور یافتم و همچنان به این کار ادامه می‌دهم و جوانان را به حفظ و یادگیری کتاب خدا دعوت می‌کنم زیرا هدایت ما، پیروزی ما و هر آنچه برای ما زیباست در قرآن است. بله این کتاب خداوند است که آن را برای ما پسندیده و آخرین کتابی است که برای انسانها فرستاده شده و این صحیح نیست که ما آن را فراموش کنیم و نباید در استفاده از آن و تبلیغ آن گمراه شویم.

آیا در زمینه قرآنی آرزویی دارید که برای رسیدن به آن تلاش می‌کنید؟

آرزوی قرآنی من آن است که از اصحاب روایات ده‌گانه و از عالمان امت شریف اسلام شوم.

آیا دوست دارید نصیحتی خطاب به جوانان بفرمایید؟

نصیحت من به جوانان آن است که به کتاب خدا تمسک جویند و از آن غافل نشوند. من به جوانان توصیه می‌کنم به فریب‎ها و زینت‌های دنیا توجه نکنند زیرا تمسک به قرآن برای آنها و امت آنها بهتر است. تمسک به کتاب خدا می‌تواند ما را بالاتر از دیگر ملت‎ها قرار دهد. برادران جوان من قرآن، ریسمانی است که یک سمت آن در دست خداوند است و سمت دیگر آن در دست ما و هرکه به آن تمسک جوید، ناامید نخواهد شد.

انتهای پیام