انسان تنها در سایه تعلیم و تلقّی قرآن به کمال نهایی خویش می‏‌رسد

آیت‌الله محمد محمدی قایینی، استاد حوزه علمیه آیت‌الله آخوند معصومی در گفت‌و‌گو با ایکنا از همدان، با بیان اینکه آیات سوره الرحمان نشانه برترین نعمت بودن قرآن کریم است، اظهار کرد: خداي سبحان در سوره مباركه «الرحمن» فهرستي از موجودات جهان آفرينش و مجموعه‏‌اي از نعمت‌هاي مادي و معنوي خود را بيان مي‏‌فرمايد.
وی ادامه داد: در صدر اين سوره و پس از ذكر صفت «رحمانيت» خداوند، سخن از تعليم قرآن به انسان در ميان آمده است، «الرحمن ٭ علم القران ٭ خلق الانسان ٭ علمه البيان» اين آيات نوراني نشانگر اين نكته است كه قرآن كريم، اولين و مهم‏ترين و پربارترين نعمت الهي است.
آیت‌الله محمدی قایینی گفت: باید توجه کرد که انسان، تنها در سايه تعليم خداوند و دريافت و تلقّي قرآن، به كمال نهايي خويش مي‏رسد و تا قرآن نباشد، كسي به مقام انسانيّت راه نمي‌‏يابد.
وی با بیان اینکه برترين نعمت خداوند يعني قرآن كريم «احسن الحديث» است، اذعان کرد: قرآن کریم بهترين سخن و زيباترين كلامي است كه خداي سبحان نازل فرموده است؛ چه از نظر الفاظ و عبارات و فصاحت و بلاغت، و چه از نظر محتواي غني و انسان ساز.
وی بیان کرد: اگر كلامي بهتر و عميق‌تر از قرآن كريم امكان ‏داشت، يقيناخداي سبحان آن را براي خاتم انبياء ‏صلي الله عليه و آله و سلم نازل مي‏‌فرمود چراکه اگر كلامي برتر از قرآن فرض شود و خداوند آن را به دست آخرين پيام‏‌آورش ندهد، منشأ آن، يا ندانستن است يا نتوانستن و يا بخل ورزيدن كه همه اينها از صفات سلبيه است كه ثبوت آنها بر خداي سبحان محال است.
این استاد برجسته حوزه علمیه خاطرنشان کرد: وجودي كه علم، عين هستي محض اوست و جهلي در او راه ندارد، ممكن نيست چيزي موجود باشد و خدايي كه عين علم نامحدود است، از او بي‏خبر باشد.
وی تأکید کرد: از طرف ديگر، بخل و نبخشيدن، از نقص و ضعف سرچشمه مي‏‌گيرد كه كمال نامحدود خداوند، منزه از آن است بنابراين، قرآن كريم بهترين پيام و كامل‌ترين ره‏‌آورد جاوداني و برترين نعمت الهي است و كلامي برتر از آن ممكن نخواهد بود.

اگر كلامي برتر از قرآن بود و خداوند آن را به دست آخرين پيام‏‌آورش می‌فرستاد
آیت‌الله محمدی قایینی اظهار کرد: خداي سبحان، عظمت قرآن را با تمثيلي در آیه2 سوره حديد، چنين بيان مي‏‌فرمايد « لَوْ أَنْزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ اگر ما اين قرآن را بر كوه نازل مي‏كرديم، كوه با همه استحكامش، توان تحمّل آن را نمي‏داشت و از ترس و هراس خداوندي كه گوينده اين كلام آسماني است، متلاشي مي‏‌شد »(آیه 21/حشر )، اينكه كوهِ استوار، توان تحمّل قرآن را ندارد، براي آن است كه قرآن كريم، «تجلي» ذات اقدس اله است.
وی افزود: در ماجراي ميقات موساي كليم و تكلم خداي سبحان با او، آنگاه كه موسي رؤيت خدا را از او تقاضا نمود، و خداي سبحان در جواب او فرمود «تو هرگز مرا نمي‌‏بيني وليكن به كوه بنگر كه اگر بر جاي خود برقرار ماند، تو نيز مرا خواهي ديد؛ آنگاه كه خداوند بر كوه «تجلي» نمود، كوه را و متلاشي ساخت.
آیت الله قائینی ادامه داد: كوه اگرچه مي‏‌تواند در نهان خود معدن بپروراند، گرچه‏ مي‏‌تواند در سينه ژرفش، سرماي سنگين يخ‌ها و برف‌ها و تگرگ‌ها را تحمّل كند، اگرچه مي‏‌تواند در دامن خود، سيل خروشان را تحمّل نمايد، و اگرچه كوه‌ها،ميخ‌هاي‏ زمين هستند ولي تحمل «تجلي» و وحي ويژه خداوند را ندارند، در اين زمينه اميرالمؤمنين(ع) در نهج‏‌البلاغه‏‌ مي‏‌فرمايد «ذات اقدس اله در كتابش براي مردم تجلّي كرده، بدون آنكه بتوانند او را ببینند».
انتهای پیام