نگاهی به آئين و سنت‌های استان كردستان در ماه رمضان
گروه اجتماعی: مردم كردستان همزمان با ماه مبارك رمضان با برپایی آئين‌هايی از فرهنگ و رسوم غنی استان، ماه ميهمانی خدا را رقم می‌زنند.
به گزارش ايكنا از كردستان، بعد از نيمه شعبان و جشن‌های آن نوبت استقبال از ماه رمضان می‌شود، چيزی‌كه سبب برتری اين ماه نسبت به ديگر ماه‌های سال می‌شود آئين‌ها و سنت‌های ويژه آن، روزه‌داری و لطف بی‌نهايت خداوند در اين ماه است.
ميان اقوام ايرانی آئين‌های ويژه‌ای برای اين ماه وجود دارد كه همگی نشانه علاقه و عشق مردم اين ديار به مذهب‌شان است، رمضان در فرهنگ عامه ماهی بزرگ و ارزشمند است بنابراين برای استقبال از آن آيين‌های ويژه‌ای در كردستان برگزار می‌شود.
مردم استان كردستان با رسم ديرينه‌ای جهت آمادگی بيشتر برای ورود به ماه ميهمانی خداوند چند روز آخر ماه شعبان را با روزه‌داری به استقبال ماه مبارك رمضان می‌روند.
ماه رمضان كه فرا‌می‌رسد ندای مرحبا مرحبا با آهنگ و وزن خاصی در مساجد و مصلاهای استان كردستان گوش نواز می‌شود و با اين نوای دلنشين فرا‌رسيدن ماه بركت و رحمت را به مردم اطلاع می‌دهند تا جشن و شادی برپا كنند.
با ادای لفظ مرحبا مرحبا به ماه رمضان خوش‌آمدگويی میكنند و پيش از نمازهای مغرب هم مساجد تكايای استان پر از دعاهای مذهبی و اشعاری در مدح رسول گرامی اسلام(ص) می‌شود و تا نيمه ماه مبارك رمضان به اوج خود می‌رسد.
در گذشته‌های دور مراسم‌های بسياری برای استقبال از رمضان برپا می‌شد كه نشانه عظمت و بزرگی اين ماه در فرهنگ ماست.
ماه رمضان در كردستان همراه با آئين بومی و محلی خاصی است، در روستاها، افراد مسن حدود يك ساعت قبل از اذان صبح با دعا و مناجات به درگاه خدا و به اصطلاح محلی(شَوخوانی) با صدای بلند اهالی روستا را بيدار میكنند.
در‌گذشته در روستاهای كردستان خانه تكانی رسم مهم برای استقبال از رمضان بوده است و تقريباً همه خانواده‌ها به خانه‌تكانی قبل از رمضان توجه داشته‌اند.
نظافت اماكن عمومی، مساجد، تكيه‌ها و ... رسم ديگری بوده است كه امروزه نيز رايج است اما در‌گذشته رونق بيشتری داشته است.
از جمله سنت‌های رايج ديگر، تهيه مواد غذايی است كه هنوز هم اين سنت در بعضی از روستاها باقی است و رسم بر اين بود كه بسياری از خانواده‌ها در روزهای آخر ماه شعبان نان(كولره كوچك) را می‌پختند زيرا اعتقاد داشتند كه اين كولره با نان ساير روزهای سال تفاوت داشت و پر‌مايه‌تر بود.
از ديگر سنت‌های خوب مردم در كردستان و در ماه مبارك رمضان، مراسم آشتی‌كنان بود زيرا هر ساله در آستانه رمضان بزرگان هر منطقه به سراغ خانواده‌هايی می‌رفتند كه با هم كدورتی داشتند و آنها را برای ورود به ماه رمضان آشتی می‌دادند و اعتقاد داشتند كسانی‌كه با وجود كدورت وارد رمضان شوند عباداتشان قبول نمی‌شود.
گرفتن روزه در آخرين روز شعبان نيز از آئين‌های ديگری است كه هنوز هم اين رسم وجود دارد.
نخستين شب ماه رمضان هر شب، برخی از مردان خوش صدا پس از نيمه شب سه نوبت به بالای بام خانه خود می‌روند و با صدای بلند به خواندن ادعيه و اشعاری نيايشی می‌پردازند و با اين عمل، علاوه بر نيايش، جهت تدارك سحری مردم را از خواب بيدار می كردند. در زمان های قديم، شب خوانی معمولا در سه نوبت انجام می‌گرفت كه هر كدام نمودار وقتی از سحرگاهان بود، مراسم شوخوانی(شب‌خوانی) كه برای بيدار كردن مؤمنان در روستاها و محلات شهرها برای راز و نياز و تدارك سحری انجام می‌شد، خوشبختانه هنوز هم در برخی از روستاها شاهد اين آيين هستيم.
آش رشته، نان، پنير و سبزی، حلوا، خرما، فرنی ، زولبيا و باميه، قوت افطار مردم اين خطه است.
حال كه خوان رحمت الهی گشوده می‌شود، همه آنها كه در انتظار فرصتی برای زدودن زنگار گناه از دل‌های خود بوده‌اند به اميد مغفرت، دل و زبان خود را به روزه می‌آزمايند، حلاوت لحظات سحرگاهی و افطار لذت ماه رمضان را بر روزه‌داران صد چندان می كند.
انتهای پیام
