خداد جلالی:
تحجر، مختص گروه و قومیت خاصی نیست/ مخاطب‌محوری؛ دغدغه اصلی‌ام در حوزه فیلم‌سازی
گروه هنر ــ یک کارگردان سینما گفت: در «دختری با جوراب قرمز» سعی دارم تحجر را نفی کنم و بگویم که تحجر محدود به قشر و یا گروه خاصی نیست و نباید ایمان و خداپرستی را با نگاه قشری‌گرایانه به گروه خاصی نسبت داد.
خداداد جلالی کارگردان سینما در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا درباره فیلم جدیدش «دختری با جوراب قرمز» اظهار کرد: در این فیلم سینمایی در پی بیان این مطلب بودم که ارزش‌های دینی و انسانی در همه جای دنیا محترم و زیباست و آن را نمی‌توان به قوم یا کشور خاصی محدود کرد. همچنین می‌خواستم تاکید کنم خدا محدود به گروه و کشوری خاص نیست و همه قادرند از آن بهره‌مند شوند، تنها کافی است که به سوی این امر گام برداریم تا از الطاف پروردگار بهره‌مند شویم. در حقیقت فیلم می‌گوید، لذتی که در عشق به خداوند وجود دارد در هیچ جای دیگر نمی‌توان آن را یافت.
وی افزود: موضوع دیگری که من در دختری با جوراب قرمز در پی بیان آن بودم بحث تحجر بود که محدود به کشوری خاص نیست، این امر متاسفانه در برخی مواقع به اسم دین انجام می‌شود و به سرزمین و کشور خاصی خلاصه نمی‌شود، بلکه در همه جای دنیا می‌توان آن را مشاهده کرد، حتی در کشور‌هایی که خود را توسعه یافته می‌دانند این قبیل آسیب‌ها مشاهده می‌شود. این فیلم همچنین می‌خواهد بگوید خدای زیبایی‌ها سرشار از مهر و محبت است، پس نباید برخی رفتارهای نادرست جامعه را به ادیان توحیدی و دستورات خداوند نسبت داد.
این فیلمساز تاکید کرد: بحث مهاجران پایه و اساس فیلم است تمام موضوعاتی که از آن نام بردم در پس این اتفاق به بیننده منتقل می‌شود. درباره چرایی انتخاب موضوع مهاجران هم باید بگویم، این مسئله یکی از اتفاقات بسیار رایج جهان امروز است، چون با جنگ‌هایی که در سراسر دنیا رخ داده تعداد مهاجران در همه جای دنیا به شدت رو به افزایش است. این مال‌باختگان که عمدتاً از اقشار ضعیف هستند به عناوین مختلف قربانی خشونت هستند که باید از آن در سینما صحبت کرد. برای مثال جنگ‌زدگان سوریه و فلسطین گواه بارز این ادعا هستند که معتقدند صدای آنها را به درستی به گوش جهانیان نمی‌رسد.
این سینماگر متذکر شد: به‌عنوان کشوری که انقلاب اسلامی در آن شکل گرفته است و خود را صدا و مأمن مردم مظلوم جهان می‌داند، ضروری است با کار‌های فاخر شرایط را به گونه‌ای رقم بزنیم که صدای آنها شنیده شود، به ویژه ظلم و ستمی که طالبان و داعش انجام می‌دهند مثالی روشن و قابل لمس در این حوزه است. ما باید با فیلم‌های خود نشان دهیم آنچه گروه‌هایی نظیر داعش مدعی آن هستند هیچ ربطی به اسلام ندارد، بلکه برداشت‌های منافق‌گونه است که با سیاست‌های اسلام‌ستیزانه حمایت می‌شود.
وی درباره تولیدات رایج در سینما اظهار کرد: متاسفانه آنگونه که باید تولیداتی که این روز‌ها بر پرده سینما‌ها دیده می‌شود زیبنده و شایسته سینمای ایران نیست، برای همین امیدوارم روزی فرا رسد که تعداد آثار خوب بسیار بیشتر از فیلم‌های بی‌کیفیت باشد، چراکه باور دارم تماشاگر ایرانی لایق دیدن آثار خوب و ارزشمند است در ضمن باید اضافه کنم که آبروی هر کشوری فرهنگ آن کشور است، پس اگر بتوانیم سینما را به جایگاهی شایسته و اخلاقی برسانیم در حقیقت به ارتقای عزت فرهنگی کشورمان کمک کرده‌ایم.
جلالی درباره تاثیر سینما در جامعه انسانی بیان کرد: من به بسیاری از کشور‌های دنیا سفر کرده‌ام و دیده‌ام که مردم چگونه با بی‌هویتی فرهنگی مواجه‌اند، چون آنها تحت تاثیر آثار مخرب کشور‌هایی هستند که هدفشان نابودی فرهنگ‌های بومی است. در این میان خوشبختانه ایران اسلامی به عنوان کشوری در جهان شناخته می‌شود که به واسطه فرهنگ خود توانسته ارزش‌های ملی و بومی خود را حفظ کند، پس بیایم با تولید فیلم‌های خوب زحمات گذشتگان خود را پاس بداریم و ما هم مروج اخلاقیات ایرانی و اسلامی در دنیا باشیم.
وی در پاسخ به این سوال که آیا این فیلم سینمایی برای مخاطب خاص ساخته شده یا این‌که تنها حضور در جشنواره‌های خارجی برایش اهمیت دارد، گفت: صاحب اصلی سینما مردم هستند، در همین راستا هر فیلمی در وهله اول باید چشم به مردم داشته باشد، چون کاری که تنها برای دریافت جایزه ساخته شود و به مردم توجهی نداشته باشد کاری عبث است که ماندگار نمی‌شود، ولی فیلمی که مردم آن را بپذیرند ماندگار خواهد شد. به همین جهت این فیلم را با توجه به گرایش‌های مخاطبان ساخته‌ایم اما با این وجود انتظار داریم در جشنواره‌های خارجی نیز مورد اقبال قرار گیرد.
وی افزود: موضوع دیگری که من در دختری با جوراب قرمز در پی بیان آن بودم بحث تحجر بود که محدود به کشوری خاص نیست، این امر متاسفانه در برخی مواقع به اسم دین انجام می‌شود و به سرزمین و کشور خاصی خلاصه نمی‌شود، بلکه در همه جای دنیا می‌توان آن را مشاهده کرد، حتی در کشور‌هایی که خود را توسعه یافته می‌دانند این قبیل آسیب‌ها مشاهده می‌شود. این فیلم همچنین می‌خواهد بگوید خدای زیبایی‌ها سرشار از مهر و محبت است، پس نباید برخی رفتارهای نادرست جامعه را به ادیان توحیدی و دستورات خداوند نسبت داد.
این فیلمساز تاکید کرد: بحث مهاجران پایه و اساس فیلم است تمام موضوعاتی که از آن نام بردم در پس این اتفاق به بیننده منتقل می‌شود. درباره چرایی انتخاب موضوع مهاجران هم باید بگویم، این مسئله یکی از اتفاقات بسیار رایج جهان امروز است، چون با جنگ‌هایی که در سراسر دنیا رخ داده تعداد مهاجران در همه جای دنیا به شدت رو به افزایش است. این مال‌باختگان که عمدتاً از اقشار ضعیف هستند به عناوین مختلف قربانی خشونت هستند که باید از آن در سینما صحبت کرد. برای مثال جنگ‌زدگان سوریه و فلسطین گواه بارز این ادعا هستند که معتقدند صدای آنها را به درستی به گوش جهانیان نمی‌رسد.
این سینماگر متذکر شد: به‌عنوان کشوری که انقلاب اسلامی در آن شکل گرفته است و خود را صدا و مأمن مردم مظلوم جهان می‌داند، ضروری است با کار‌های فاخر شرایط را به گونه‌ای رقم بزنیم که صدای آنها شنیده شود، به ویژه ظلم و ستمی که طالبان و داعش انجام می‌دهند مثالی روشن و قابل لمس در این حوزه است. ما باید با فیلم‌های خود نشان دهیم آنچه گروه‌هایی نظیر داعش مدعی آن هستند هیچ ربطی به اسلام ندارد، بلکه برداشت‌های منافق‌گونه است که با سیاست‌های اسلام‌ستیزانه حمایت می‌شود.
وی درباره تولیدات رایج در سینما اظهار کرد: متاسفانه آنگونه که باید تولیداتی که این روز‌ها بر پرده سینما‌ها دیده می‌شود زیبنده و شایسته سینمای ایران نیست، برای همین امیدوارم روزی فرا رسد که تعداد آثار خوب بسیار بیشتر از فیلم‌های بی‌کیفیت باشد، چراکه باور دارم تماشاگر ایرانی لایق دیدن آثار خوب و ارزشمند است در ضمن باید اضافه کنم که آبروی هر کشوری فرهنگ آن کشور است، پس اگر بتوانیم سینما را به جایگاهی شایسته و اخلاقی برسانیم در حقیقت به ارتقای عزت فرهنگی کشورمان کمک کرده‌ایم.
جلالی درباره تاثیر سینما در جامعه انسانی بیان کرد: من به بسیاری از کشور‌های دنیا سفر کرده‌ام و دیده‌ام که مردم چگونه با بی‌هویتی فرهنگی مواجه‌اند، چون آنها تحت تاثیر آثار مخرب کشور‌هایی هستند که هدفشان نابودی فرهنگ‌های بومی است. در این میان خوشبختانه ایران اسلامی به عنوان کشوری در جهان شناخته می‌شود که به واسطه فرهنگ خود توانسته ارزش‌های ملی و بومی خود را حفظ کند، پس بیایم با تولید فیلم‌های خوب زحمات گذشتگان خود را پاس بداریم و ما هم مروج اخلاقیات ایرانی و اسلامی در دنیا باشیم.
وی در پاسخ به این سوال که آیا این فیلم سینمایی برای مخاطب خاص ساخته شده یا این‌که تنها حضور در جشنواره‌های خارجی برایش اهمیت دارد، گفت: صاحب اصلی سینما مردم هستند، در همین راستا هر فیلمی در وهله اول باید چشم به مردم داشته باشد، چون کاری که تنها برای دریافت جایزه ساخته شود و به مردم توجهی نداشته باشد کاری عبث است که ماندگار نمی‌شود، ولی فیلمی که مردم آن را بپذیرند ماندگار خواهد شد. به همین جهت این فیلم را با توجه به گرایش‌های مخاطبان ساخته‌ایم اما با این وجود انتظار داریم در جشنواره‌های خارجی نیز مورد اقبال قرار گیرد.
جلالی ادامه داد: برای جذاب شدن قصه، از ابزارهای گوناگونی استفاده کرده‌ایم، برای مثال تیم بازیگری من در دختری با جوراب قرمز از بازیگران خوب سینمای ایران هستند، همچنین قصه‌ای که در این کار انتخاب کرده‌ام برای تمام مردم است و محدود به قشر و طبقه‌ای خاص نیست، برای همین امیدوارم این کار دیده شود تا فیلمسازانی که علاقه‌مند به کار در این حوزه هستند با انگیزه بیشتری در این عرصه فعالیت کنند.
این فیلمساز در پایان تأکید کرد: در فیلم بعدی‌ام بازهم سراغ موضوعی خواهم رفت که در آن آلام مردم مطرح شود، البته تلاش من این است که نشان دادن این آسیب‌ها به شکلی سیاه نباشد تا برخی‌ها از جشنواره‌های خارجی بخواهند از آن سوءاستفاده کنند، بلکه تنها عزت انسان‌ها برایم اهمیت داد، البته همان‌گونه که در ابتدای سخنانم گفتم سعی می‌کنم، زبانی بین‌المللی را در تمام‌کارهایم در نظر بگیرم تا این فیلم برای مخاطبان خارجی نیز قابل دیدن باشد.
گفت و‌گو از داود کنشلو
انتهای پیام
