«انتقاد پذیری»؛ ویژگی جامعه قرآنی

به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، در یادداشت «امر به معروف و نهی از منکر فقط در بحث «حجاب» نیست/ با یک گل هم بهار می‌شود»، به موضوع «امر به معروف و نهی از منکر» پرداختیم و در این یادداشت که حجت‌الاسلام سید محمدحسین راجی، استاد کفایه حوزه، مدرس دانشگاه و رئیس بنیاد صحیفه سجادیه خراسان رضوی در اختیار ایکنا قرار داده است، به «انتقاد پذیری» به عنوان یکی از «اصول اجتماعی» در جامعه قرآنی، پرداخته می‌شود.
دومین مورد از اصول اجتماعی انتقادپذیری و نقدپذیری است. حالا ما که امر به معروف و نهی از منکر انجام می‌‌دهیم، خودمان نیز باید انتقادپذیر باشیم، یعنی اگر کسی به ما امر به معروف و نهی از منکر کرد نباید به هم بریزیم «وَ ذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرى‌ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ، و پيوسته تذكر ده، زيرا تذكر برای مؤ منان سودمند است».
اینکه مردم به ما تذکر دهند، چیز خوبی است. روحیه انتقادپذیری، روحیه خوبی است که انسان داشته باشد. از امام‌‌ هادی(ع) نقل شده است که می‌‌فرمایند «إِنَّ اللّهَ إِذا أَرادَ بِعَبْد خَيْرًا إِذا عُوتِبَ قَبِلَ، هرگاه خداوند خير بنده‏ اى را بخواهد، هرگاه [آن بنده‏] مورد گلايه واقع ‏شود، بپذيرد».
یک دختر ۱۷ ساله برای حضرت آقا نامه می‌‌نویسد که :«آقا من شما را بسیار دوست داشتم ولی کاری کردید که دیگر دوستتان ندارم و آن این بود که در نماز جمعه تهران که داشتید خطبه می‌‌خواندید، شخصی بلند شد چیزی بگوید، شما گفتید بشین و او جلوی هزاران نفر خرد شد». اگر کسی دیگر بود می‌‌گفت که تو چه می‌‌دانی، خیلی از این کسانی که در وسط منبر تکبیر می‌‌گویند منافق هستند، نمی‌‌خواهند بگذارند بحث ادامه پیدا کند. مگر امام جمعه می‌‌تواند که به هر کسی اجازه دهد هر چه می‌‌خواهد، بگوید. این طبیعی است که رهبر و ولی امر مسلمین در حال صحبت است و یکی از آن وسط چیزی می‌‌گوید، باید بگوید که بنشین سر جایت.
حضرت آقا در جواب ایشان می‌‌فرمایند: «هیچ جوابی ندارم. گاه شنونده تلخی صحبت گوینده را بیشتر از خود او متوجه می‌‌شود. برایم دعا کنید و از خدا طلب عفو می‌‌کنم». این می‌‌شود انتقاد پذیری.
شهید رجایی موقعی که رئیس جمهور شدند به دیدن امام خمینی رفتند. حضرت امام به او خشم گرفتند که این چه کاری بود که کردید. رئیس جمهور فرانسه به تو نامه تبریک داد، شما چرا به او جواب تندی دادید، تو رئیس جمهور هستی و نباید این کار را می‌‌کردید. هیچ کس خبر نداشت و خود شهید رجایی این داستان را تعریف می‌‌کند، این می‌‌شود، انتقادپذیری که خودش می‌‌آید و می‌‌گوید من اشتباه کردم.
امام سجاد(ع) در دعای مکارم الاخلاق می‌‌فرمایند: «مُتَابَعَةِ مَنْ أَرْشَدَنِی، خداوندا تبعیت از کسی که مرا ارشاد و راهنمایی می‌‌کند به من عنایت کن».
امام صادق (ع) می‌‌فرمایند: «أَحَبُّ إِخْوَانِی إِلَیَّ مَنْ أَهْدَی إِلَیَّ عُیُوبِی، بهترین برادر من کسی است که عیوب من را به من هدیه دهد».
نصیحت چند دانش‌‌آموز به امام خمینی(ره)
چند دانش آموز دختر دبستانی به حضرت امام خمینی(ره) نامه می‌نویسند. در بخشی از این نامه می‌آورند: «امام عزیز، ما بچه‌های کلاس پنجم جهاد مدرسه فاطمیه هستیم. چون در کتاب دینی ما نامه امام محمدتقی(ع) را به فرمانده سیستان و نصیحت‌هایی را که امام، به ایشان کرده‌اند نوشته، ما هم تصمیم گرفتیم که برای شما نامه‌ای نوشته و شما را نصیحت کنیم. ولی اماما، ما شما را نمی‌توانیم نصیحت کنیم. زیرا شما بزرگوارید و از همه گناهان به دورید. شما آن امام بت‌شکنی هستید که مدت چهل سال است نمازهای شب‌تان ترک نشده است».
ولی پاسخ امام تکان‌دهنده است: «بسمه تعالی. فرزندان عزیزم! نامه محبت‌آمیز شما را قرائت کردم. کاش شما عزیزان مرا نصیحت می‌کردید که محتاج آنم…، ۲۹ شهر صفر ۱۴۰۳ روح‌الله الموسوی الخمینی».

انتهای پیام