بزرگداشت محمدامین قانعی‌راد در کتابخانه ملی/ «می‌خواستم ابن‌سینا شوم»
گروه جامعه ــ مراسم بزرگداشت استاد سیدمحمدامین قانعی‌راد، امروز، دوم تیرماه در کتابخانه ملی برگزار شد.
به گزارش خبرنگار ایکنا؛ مراسم بزرگداشت جامعه‌شناس فقید محمدامین قانعی‌راد امروز شنبه 2 تیرماه با حضور خانواده آن مرحوم و جمعی از اندیشمندان کشور در کتابخانه ملی برگزار شد. در ابتدای این مراسم اشرف بروجردی، رئیس کتابخانه ملی ایران طی سخنانی ضمن تسلیت درگذشت مرحوم قانعی‌راد عنوان کرد: در سوگ مردی نشسته‌ایم که در هر موقعیتی که قرار می‌گرفت به آن جایگاه اعتبار می‌بخشید. انسان ارزشمندی که مقاومتش در مقابل انحرافات فکری و صبرش در رسیدن به مقصد و مقصود که همراه بود با خرد، تعقل و آرامش که به همه ما درس تکریم انسان‌ها را می‌آموخت. گرد هم آمدیم تا این انسان شریف و اندیشیدن و منزلت و کرامت انسانی را بزرگ بداریم.
بروجردی با تاکید بر اینکه قدر علم، عالم، دانش تفکر و خرد را در باورهای دینی و اندیشه‌های ایدئوژیک داریم، گفت: منزلت اندیشمندان در اسلام از حکمت الهی الهام گرفته شده است آنجا که خداوند می‌فرماید قلم علما از خون شهیدان افضل است. دلیل این جایگاه بزرگ، دانشی است که انسان‌های بزرگ برای تعالی جامعه به جامعه القاء می‌کنند.
وی تصریح کرد: بخش مهمی از امنیت این است که جامعه درک صحیح و مناسبی از چگونه زیستن و به تعالی رسیدن و درک حقیقت داشته باشد و دانشمندان بزرگ این چنین امنیتی را به ارمغان می‌آورند.
رئیس کتابخانه ملی تصریح کرد: اصحاب اندیشه تلاش می‌کنند به جامعه روح تعالی و بهزیستن را وارد کنند.
بروجردی در ادامه سخنان خود با اشاره به اینکه از سال 85 با استاد قانعی راد آشنا شده است، گفت: در کتابخانه ملی دنبال این بودم که مرکزی را برای تضارب آراء ایجاد کنم. وقتی این موضوع را با قانعی راد در میان گذاشتم، متوجه شدم ایشان همین دغدغه را دارد. بر همین اساس، همکاری ما آغاز شد و دکتر قانعی راد در حال ترسیم برنامه اندیشگاه بودند که بر اساس آن محلی برای تضارب آرا بین گروه‌های مختلف ایجاد شود که در نهایت راهی برای بهبود زندگی مردم فراهم شود. این ایده عملیاتی نشد، اما همچنان اندیشگاهی که با یاد و نام ایشان وجود دارد، اهداف ایشان را دنبال می‌کند و امیدواریم شاهد زمانی باشیم که نتایج این اندیشگاه در زندگی مردم به صورت ملموس دیده شود.
در ادامه این مراسم، بزرگداشت عزیز قانعی راد، فرزند استاد قانعی راد به بیان خاطره‌ای از پدر پرداخت و گفت: روزی با هم قدم می‌زدیم، من به پدر گفتم دوست دارم مثل تو باشم، آه کشید و گفت من می‌خواستم ابن سینا شوم و این شدم وای به حال تو.
وی ادامه داد: قانعی راد در هیچ گروه و دسته‌ای نمی‌گنجید و استقلال خود را در مرزها یافته بود و با تعادلی مثال زدنی همیشه در میان طیف می‌ایستاد و اخلاق میانه مراقبت و مسئولیت عقل و عشق را در کنار هم داشت و به دنبال صلح، انسجام و شادی در زندگی بود. استاد قانعی راد عاشق و دلسوز ایران بود و به شهرستان‌ها سفر می‌کرد تا تاثیری در پیرامون هم گذاشته باشد. وی مرگی رمانتیک و دگرخواهانه داشت.
انتهای پیام
