جانباز 70 درصد: بی‌توجهی به نیازهای اولیه جانبازان/ خانواده‌هایمان را به خاطر ایثار ما سرزنش می‌کنند
گروه جهاد و حماسه ــ یک جانباز 70 درصد گفت: عمده‌ترین مشکل ما جانبازان ضعف فرهنگ ایثار و شهادت در میان فرزندانمان است، زمانی که معلم یک مدرسه به فرزندم می‌گوید که اگر پدرت به جبهه نمی‌رفت، کشور در وضعیت مناسبی به سر می‌برد، دیگر چه انتظاری باید از فرزندم داشته باشم.
ابراهیم چترایی، جانباز بالای هفتاد درصد، در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا، با اشاره به معضلات جانبازان، اظهار کرد: بزرگترین مشکل جانبازان مشکل فرهنگی است. این موضوع که فرهنگ ایثار در میان جامعه حفظ نشده است، مشکل بزرگی به شمار می‌رود. فرهنگ ایثار مانند گذشته زنده و پویا نیست تا جامعه هم از این فرهنگ بهره‌مند شود.
وی عدم تأمین امکانات بهداشتی و درمانی را از دیگر مشکلات جانبازان دانست و گفت: بنیاد شهید و امور ایثارگران متولی جانبازان و رسیدگی به امور آنهاست که متأسفانه نتوانسته برنامه‌ها را به درستی برای جامعه هدف اجرا کند. این بنیاد حتی نتوانسته وسایل درمانی مورد نیاز جانبازان را به طور مناسبی فراهم کند.
این جانباز هفتاد درصد تصریح کرد: تهران تنها جانباز ندارد، بلکه جانبازان بسیاری در سراسر کشور زندگی می‌کنند، متأسفانه آنها باید مسائل درمانی‌شان را خودشان حل کنند و خودشان به دنبال پزشک مورد نیاز باشند و حتی بیمارستان یا درمانگاهشان را پیدا کنند. بنیاد شهید، نتوانسته امکانات و نیازهای اولیه حداقلی یک جانباز قطع عضو را حل کند.
وی ادامه داد: من به‌عنوان یک جانباز هفتاد درصد و قطع پا برای داشتن یک جفت عصا در مضیقه هستم. برای خرید یک عصا باید یک ماه زمان بگذارم، چراکه عصا جزء وسایل وارداتی است و به سختی می‌توانم آن را از بازار تهیه و بخرم.
چترایی اظهار کرد: 29 سال از اتمام جنگ می‌گذرد و ما هنوز درگیر تامین نیازهای اولیه یک جانباز قطع عضو هستیم. پیش از ما جانبازان معلولان هم بودند، پس چرا تا کنون نتوانسته‌ایم برای این معضل راهی را پیدا کنیم.
وی ادامه داد: مسائل دارویی از دیگر مسائلی است که جانبازان قطع نخاع، شیمیایی و نابینا با آن مواجه هستند.برای این موضوعات برنامه‌ریزی طولانی صورت نگرفته است و ما نمی‌توانیم مشکلات را حل کنیم.
این جانباز هفتاد درصد تصریح کرد: به نظر می‌رسد باید در این مدت نیازهای جانبازان را شناسایی می‌کردیم و برای تأمین نیازهایشان گام برمی‌داشتیم و سرمایه‌گذاری می‌کردیم. می‌توان برای بسیاری از کالاها نمونه ایرانی تولید کرد تا حداقل بخشی از مشکلات مرتفع شود.
وی بیان کرد: عصا، دارو، تجهیزات و تولیدات داخل را به حد کیفیت برسانیم تا علاوه بر ما معلولان هم از آن بهره‌مند شوند. کشوری که در حال تحریم است، باید به فکر تقویت تولیدات داخل باشد و سرمایه‌گذاری کلانی بر روی آن تولیدات داشته باشد. کیفیت بسیاری از عصاهای داخلی آنقدر پایین است که در کمترین زمان ممکن فرسوده می‌شود و از کار می‌افتد.
چترایی اظهار کرد: چرا تا کنون نتوانسته‌ایم برنامه‌ریزی مناسبی در عرصه تأمین نیازهای جانبازان به ویژه جانبازان قطع عضو از ناحیه پا داشته باشیم. جانبازان ما هر روز از سن‌شان می‌گذرد و پیرتر می‌شوند. مگر تا چند سال دیگر این جانبازان زنده هستند، پس چرا نباید برای رفع مشکلات‌شان تلاش کنیم.
وی با اشاره به تقویت فرهنگ ایثار در میان فرزندان جانبازان گفت: خواسته‌ام از متولی بخش فرهنگی بنیاد شهید این است که در راستای تقویت فرهنگ ایثار در میان فرزندان جانبازان اقدام موثری را انجام دهند. بنده ساکن اصفهان هستم و بیش از سه دهه است که بنیاد شهید اصفهان مراسمی برای من و خانواده‌ام برگزار نکرده است تا فرزندانم بدانند که پدرشان کار مفیدی برای کشور کرده است. سی سالی می‌شود که به متولیان گفته‌ام که به من امکانات ندهید، زیرا هر اندازه در توانم باشد، زندگی‌ام را می‌گذرانم اما تنها خواسته من این است که فرهنگ ایثار را برای جامعه تشریح کنیم زیرا خانواده‌های ما هم از آسیب عدم فرهنگ سازی مصون نیستند. بزرگترین معضل ما جانبازان ضعف فرهنگ ایثار و شهادت در میان فرزندانمان است. تغییر نسل سبب شده بسیاری از ارزش‌ها کمرنگ شوند و یا تغییر کنند به همین جهت تبیین و بازخوانی ارزش‌ها اهمیت فراوان دارد.
چترایی اظهار کرد: سه پسر دارم که یکی از پسرانم 27 ساله و دو پسرانم دانش‌آموز هستند. وقتی معلم فرزندانم در کلاس عنوان می‌کنند که اگر پدران شما به جبهه نمی‌رفتند، وضعیت کشور بهتر از امروز می‌شد، چه انتظاری باید از فرزندانم درباره ایثار، گذشت و فداکاری داشته باشم؟ متأسفانه فرهنگ ایثار روز به روز در میان خانواده‌ها کمرنگ می‌شود.
وی بیان کرد: من در عملیات‌های مختلفی شرکت کرده‌ام. برای اولین بار در عملیات والفجر مقدماتی در منطقه فکه، پایم را از دست دادم. در عملیات کربلای 5 در شلمچه زخمی و در جزایر مجنون شیمیایی شدم و در منطقه فاو کلیه‌ام را از دست دادم. اما برای فرزندانم هراندازه توضیح دهم که برای حفظ کشور از جانم گذشتم، هیچ‌کدام‌شان نمی‌توانند درک درستی از این موضوع داشته باشند.
این جانباز بالای هفتاد درصد تصریح کرد: مقام معظم رهبری امسال را سال تولید و حمایت از کالای ایرانی نامیده‌اند و با توجه به فرمایشات ایشان باید با خرید و استفاده از کالای داخلی از تولیدکنندگان داخلی حمایت کنیم. البته باید مسئولان این برنامه‌ریزی را داشته باشند تا تولیدکنندگان، کالایی را تولید کنند که از کیفیت بالایی برخوردار باشند. اگر کیفیت این کالاها افزایش یابد و نیازهای جامعه هدف تأمین شود، به مرور وابستگی‌مان به خارج از کشور قطع خواهد شد.
وی در پایان تاکید کرد: تولید داخلی در حوزه عصا آنقدر بی‌کیفیت است که تنها مورد نیاز یک مریض تصادفی است که قصد استفاده از آن را برای یک ماه دارد. یک جانباز قطع عضو که شبانه‌روز نیازمند عصاست، باید بتواند از این کالا 24 ساعته استفاده کند.متأسفانه این امکان تا کنون وجود ندارد و امیدواریم با ارتقای کیفیت محصولات داخل، مشکلات جانبازان هم رفع شود.
گفت‌وگو از زینب رازدشت
انتهای پیام
