عرفان احتشامی مستندساز در گفتوگو با خبرنگار ایکنا با بیان اینکه کار جدیدش فیلمی درباره شهدا است، اظهار کرد: چند سال پیش در بهشت زهرا سوژهای در ذهنم متبادر شد که این ایده در ادامه منجر به ساخت مستند «راه بهشت» شد، البته در آن زمان تهیه کنندهای برای کارم پیدا نکردم تا ساخت آن را آغاز کنم، اما خوشبختانه سازمان اوج طرح مرا پسندید و این کار در نهایت تولید شد. درباره موضوع این کار باید اضافه کنم که قصه این کار قابل پیگیری است، برای همین طبق مذاکراتی که صورت گرفته مستندهای دیگری هم تولید خواهد شد.
وی افزود: داستان راه بهشت درباره «سید دانایی» یکی از یاران و دوستان شهید همت است که سالها با این شهید بزرگوار دوست بوده است. وی بعد از جنگ بسیار دلتنگ دوستان خود شده و نتوانست دوری آنها را تحمل کند. برای همین در گلزار شهدای بهشت زهرا(س) مشغول به خدمت شد. در این کار میخواهم به نوعی به موضوع مرگ بپردازم و بگویم که شهادت عالمی است که نباید آن را با مرگ عادی همتراز کرد، بلکه به واقع زنده بودن شهدا قابل لمس است، تنها کافیست که مشتاق این حوزه باشی تا بتوانی این فضا را درک کنید.
این فیلمساز ادامه داد: مستندی که در حوزه شهدا ساخته میشود باید شکلی داستانی داشته باشد، چون معتقدم این نوع کار بیشتر برای تماشاگر جذابیت دارد و او را تحت تاثیر قرار میدهد، البته کارهایی که گزارش محور هستند همه جذابیتهای حرفهای خود را دارند، اما این شکل کار نمیتواند آنگونه که باید تاثیرگذار باشد. در حقیقت کارهای گزارش محور بیشتر برای بالا بردن اطلاعات استفاده میشود.
وی درباره چرایی ساخت چنین مجموعههایی اظهار کرد: مستندی که درباره شهدا ساخته میشود باید با باور و ایمان ساخته شود، زیرا اگر این شرط محیا نباشد مطمئن باشید تاثیرش در کار مشخص خواهد شد. عدهای ممکن است معتقد به باورهای مذهبی نباشد به همین جهت نمیتوانند چیزی را که خود به آن اعتقادی ندارند برای دیگران تبیین کنند.
احتشامی درباره الزام ساخت کارهایی با محوریت شهدا گفت: برخی مواقع این نقد را میشنویم که ساخت چنین کارهایی غیرضروری است و در مواقعی باعث پایین آمدن روحیه جامعه میشود، درصورتیکه تصویرگری شهدا و جانبازان در حقیت پرداختن به افتخارات این سرزمین است، برای همین چگونه میتوان گفت آثار مربوطه باعث افسردگی میشود، هرچند قبول دارم که در برخی تولیدات، نگرشهای گیشهای به موضوعات دارند، اما این نقیصه نباید به بایکوت کل تولیدات مورد نظر بینجامد.
وی در بخش دیگری از سخنانش درباره حمایتهایی که از مستندهای دفاع مقدسی صورت میگیرد، بیان کرد: این تصور غلط در جامعه رایج شده تولیداتی که موضوعاتشان شهدا هستند با کمکهای مالی فراوان همرانند، درصورتیکه به واقع اینگونه نیست، حتی کار کردن در این حوزه سختیهایی دارد که نمیتوان آن را با دیگر موضوعات یکی دانست. این موضوع را من بارها تجربه کردهام، اما تعلق خاطری که به موضوعات مورد نظر دارم باعث شده مشکلات موجود را تحمل کنم تا کارم مورد نظرم تولید شود.
این فیلمساز ادامه داد: برای تولید کارهایی با محوریت شهدا کمکهای دولتی یکی از شروط مهم و اولیه است، اما این اتفاق باید با استقلال کارگردان همراه باشد. منظور اینکه اگر نهادی طرحی از یک فیلمساز را پسندید و هزینههای ساخت کار را قبول کرد به او اطمینان کنند تا کار مورد نظرش را به هر طریقی که صلاح میداند جلوی دوربین ببرد، اما متاسفانه این موضوع کمتر در کشور ما رخ میدهد و سفارش دهنده، حتی در مدت زمان ساخت و فیلمبرداری برخی کارها دخالت میکند!
وی در پاسخ به این پرسش که آیا فیلمسازی در حوزه شهدا برای سازنده هم تاثیرگذاری به همراه دارد؟ گفت: شاید جوابم کمی شعاری به نظر آید، اما به هرحال باید اذعان کنم، وقتی لذت کار کردن در این حوزه را تجربه کنید دیگر نمیتوانید آن را دوست نداشته باشید و به حوزهای دیگر بپردازید. این اتفاق در مستندسازان بسیاری رخ داده است که با تمام سختیها موجود، عمر خود را صرف تولید چنین کارهایی کردهاند.
این مستندساز تاکید کرد: موضوعاتی که به نوعی درباره شهدا وجود دارد قابل شمارش نیست، برای همین این تصور که کار کردن در این حوزه تکراری است در ذهن نمیگنجد. برای مثال به طرحی که هم اکنون در ذهن دارم و قرار است سوژه کار بعدیم باشد اشاره میکنم. مادر شهیدی در بهشت زهرا وجود دارد که هر هفته در گلزار شهدا، آش نذری پخش میکند. او مدتها در انتظار بازگشت فرزند خود بوده، اما از زمانی که متوجه میشود امیدی به بازگشتش نیست هر هفته در بهشت زهر(س)ا آش نذری پخش میکند. این قبیل قصهها بسیار زیاد است تنها کافیست که به پیرامون خود کمی دقت کنیم.
وی در پایان درباره مستند راه بهشت تصریح کرد: این کار دفاع مقدسی در زمانی 30 دقیقهای به سفارش شبکه اوج تولید شده است. این کار قرار است به زودی از شبکه یک سیما و شبکه افق روی آنتن رود.
گفتوگو از داود کنشلو
انتهای پیام