آستان قدس رضوی با فیلم‌سازان همراهی کند/ نکته‌ای که در تولید آثار دینی توجه نمی‌شود

مهرداد فرید، کارگردان سینما و تلویزیون در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایکنا درباره چرایی پرداختن به امام رضا(ع) در فیلم سینمایی «دعوتنامه» اظهار کرد: همیشه یکی از علایق جدی من در سینما ساخت فیلمی با محوریت امام هشتم(ع) بود. همه ما ایرانی‌ها دلبستگی زیادی به این امام همام داریم، حتی به نوعی امام رضا(ع) را مال خود می‌دانیم. با این توضیح وقتی چنین کاری به من پیشنهاد شد، بسیار خوشحال شدم، اما به همان اندازه پیرامون موضوع حساسیت نیز نشان دادم.

وی افزود: دلیل حساسیتم این بود که نمی‌خواستم با کار ضعیف و سطحی، عشق خود را کم‌رنگ شده، نشان دهم. برای همین با نویسنده فیلم جلسات مختلفی برگزار کردیم تا بتوانیم به بهترین کیفیتی که مدنظرمان بود، دست یابیم. نکته دیگر این‌که کار کردن در این حوزه بسیار سخت و دشوار است، زیرا اگر کیفیت کار پایین آید، ممکن است به دلیل حساسیت موضوع، فیلمساز آن فیلم، دیگر نتواند در سینما کار کند.

این فیلمساز در پاسخ به این سوال که در فیلم خود سعی کرده از چه آسیب‌هایی در امان باشد، گفت: بارها این نکته بیان شده که در کارهای دینی یکی از آسیب‌های جدی رویکرد شعاری تولیدات مورد نظر است. منظور از شعاری بودن هم پرداخت دم‌دستی به این دست موضوعات است. برای همین در «دعوتنامه» سعی کردم بازتاب‌هایی از برکات امام رضا(ع) را نشان دهم که تا به امروز به آن توجه کافی نشده است.

فرید در پاسخ به این سوال که آیا در زمان ساخت فیلم، خاطره‌ای در ذهنش نقش بسته است که بخواهد آن را بیان کند، گفت: یک موضوع را هیچگاه فراموش نمی‌کنم. آن هم سخت‌گیری‌هایی بود که آستان قدس رضوی نسبت به این فیلم انجام می‌داد. دشواری‌های ذکر شده نیز به اندازه‌ای بود که حتی فرصت پیدا نمی‌کردیم یک برداشت بگیریم، چون به محض قرار دادن دوربین با ممانعت کارمندان آستان قدس مواجه می‌شدیم. مشکلات ذکر شده نیز تنها به فیلم ما اختصاص پیدا نمی‌کرد، بلکه گروه‌های دیگری نیز بودند که برای گرفتن تصویر با مشکلات بسیاری مواجه می‌شدند.

وی ادامه داد: متاسفانه آستان قدس رضوی نگاه مثبت به سینما و تلویزیون ندارد. این برداشت نادرست در شرایطی است که اگر ما می‌خواهم موضوعات دینی در جامعه رواج پیدا کند باید از زبان سینما برای رسیدن به این خواسته سود بریم. با این توضیح از مسئولان این سازمان تقاضا می‌کنم که دید خود را نسبت به سینما اصلاح کنند تا در سایه یک رابطه دوجانبه و مثبت اتفاق خوبی رخ دهد.

این کارگردان متذکر شد: من چندان سخت‌گیری‌های آستان قدس را در حوزه فیلم‌سازی نمی‌فهم، چون همه هنرمندانی که می‌خواهند در بارگاه امام رضا(ع) کار کنند، تنها یک هدف از این کار دارند، آن هم این‌که بتوانند به بهترین نحو عشق خود را در کارشان نشان دهند. در اینجا یک سوال پیش می‌آید. آن هم این‌که اگر سختی‌ها برای کارکردن زیاد بوده، چگونه ما موفق به ساخت فیلم مورد نظرمان شدیم؟ جواب من این است که بارگاه و گنبد امام رضا(ع) به ما چنان انگیزه‌ای می‌داد که ما با تمام سختی‌هایی ممکن فیلم مورد نظرمان را جلوی دوربین می‌بردیم.

وی به فیلمسازانی که می‌خواهند فیلمی با محوریت موضوعات دینی بسازند، چنین توصیه کرد: به همه کسانی که می‌خواهند فیلم دینی یا قرآن بسازند یک توصیه جدی دارم. آن هم این‌که به دنبال حرف مستقیم زدن نباشند، یعنی فیلم نسازند تا حرف دینی زده باشند، بلکه در قدم اول به سرگرم‌کننده بودن کارشان فکر کنند، زیرا اگر یک اثر سینمایی نتواند قصه‌گوی خوبی باشد، مفهوم مورد نظر هر اندازه که والا باشد، تأثیرگذاری لازم را به همراه نخواهد داشت.

فرید در بخش دیگری از سخنانش تاکید کرد: نگاه غیر مستقیم به موضوعات دینی تنها توصیه‌ای نیست که در سینمای ایران صادق باشد، بلکه در هالیوود نیز عموماً نگاه به موضوعات مورد نظر به شکلی غیر مستقیم انجام می‌شود، البته در کارهایی که مستقیماً زندگی انبیا مد نظر قرار می‌گیرد، شکل بیان آن به اندازه‌ای با درام در آمیخته شده که تماشاگر از دیدن آن سیر نمی‌شود.

این سینماگر در انتها با بیان این‌که نباید از سینما توقع فراتر از اندازه را داشت، گفت: برخی مواقع عده‌ای متصورند که فیلم خوب آن اثری است که بتواند در جامعه تغییر ایجاد کند، چنین رسالتی برای سینما دور از انتظار است؛ چراکه از ابزار که برای سرگرمی خلق شده چنین توقعاتی نمی‌شود، داشت، اما می‌توان از سینما انتظار داشت که تاثیرگذار باشد. برای مثال وقتی در فیلمی به برکات امام رضا(ع) در بخش‌های مختلف زندگی توجه می‌شود به نوعی افراد از آن تاثیر گرفته و سعی خواهند کرد آن آموزه را مد نظر قرار دهند، البته به شرطی که فیلم تولیدی از کیفیت خوبی سود برده باشد.

گفت‌و‌گو از داود کنشلو

انتهای پیام