به گزارش ایکنا از خراسان جنوبی، امسال روز خبرنگار جای پدری بزرگوار و استادی فرزانه برای من و همه اهالی مطبوعات استان خالیست.
فردی که طی نیم قرن فعالیت مستمر در حوزه اطلاعرسانی و خبر بازهم از پای ننشست و تا آخرین نفسهای مبارک خود در پی راهی بود تا انگیزه و وجدان کاری و آبرو و عزت را به جوانان و جویندگان بیادعای شهر خود که عاشق راه او بودند برگرداند.
پدرم و استادم زنده یاد غلامعلی خالدی که میتوان به طور قطع او را پدر مطبوعات استان نام نهاد. چنان حضور تاثیرگذاری در عرصه فرهنگ و خبر این خطه از سرزمینمان داشت که فقدانش خسرانی بزرگ به شمار میآید اما وقتی به جای جای زندگی حرفهای و مطبوعاتی خود و هم قطاران و هم نسلانم نگاه میکنم جز نامی نیک و خاطرهای خوش از او نمیبینم.
اخلاق مداری، تواضع، کار عاشقانه و با انگیزه و روزنامهنگاری واقعی بودن از جمله بارزترین ویژگیهای شخصیتی مرحوم غلامعلی خالدی بود که همکاران این پیشکسوت عرصه رسانه و ادب به آن اذعان دارند.
متانت در کار، گزیدهگویی در گفتار، آرامش درمحیط کار و رفتارش به گونهای بود که هر کس از حضورش بیرون میرفت غرق در مهر و عشقی میشد که او برجان شان ریخته بود.
غلامعلی خالدی باعشق به حرفه خبر زیست و بیخبر و ناگاه از میان ما رفت و همین چهره و متانت او هویت و شناسنامه مطبوعات استان بود و هست و سبب شد قلم غلامعلی خالدی «برند» بسیاری از روایتهای ماندگار عرصه اطلاعرسانی استان خراسانجنوبی در گذشته نه چندان دور و حتی همین نزدیکی باشد.
از زمانی که خاطرات خود در پی کشف روستایی در کور سوی سربیشه با موتورسیکلتی ناقواره را برایمان نقل میکرد گفتنیها داشت تا گزارشات زنده و اجتماعی او از زلزله مهیب طبس و تلاش برای رساندن صدای مردم محروم این سرزمین به گوش مسئولان برای توسعه آموزش عالی و تاسیس دانشگاه و دانشکده و اضطراب و استرس پنهان کردن پوسترها و نوارهای سخنرانی امام در باغچه منزل مسکونیاش در ایام انقلاب.
او دوست مردم بود؛ شریک شادیها و غمهای آنان هر چقدر پیشکسوت بود به همان اندازه جوان و جوانگرا و پرشور و با حال!
من و همه کسانی که در این عرصه پای گذاشتهایم خوب میدانیم فقدان این قلم آشنا و فکر ماندگار برای مخاطبان رسانههای مکتوب استان سخت است.
اما حضور اقشار و گروههای مختلف در مراسم مختلف آن استاد نشان داد که مرگ هر کسی آیینهای است که حیات و زندگی او را به تصویر خواهد کشید و چه زیبا بود انعکاس زیبای مردم داری و مردم دوستی که او متصف بدین صفات پسندیده بود.
سعدیا مرد نکو نام نمیرد هرگز/ مرده آن است که نامش به نکویی نبرند
روحت قرین رحمت الهى باد!. راهت پر رهرو وعشقت به ایران وسرزمین مادری ات جاری باد ای بزرگ مرد مهربان. بدرود ای مرد صبور و آرام. بدرود ای بلند آوازه و بی ادعا بدرود بدرود.
محمود بستانی
انتهای پیام