در دانشگاه شریف چه می‌گذرد؟/مهدی گلشنی از تبعیض‌ها و رفاقت بازی‌ها میگوید
گروه اندیشه ــ مهدی گلشنی با بیان اینکه اصل بازنشستگی کوچکترین تأثیری در فعالیت علمی وی ندارد، بیان کرد: ایراد من در مورد این مسئله به تبعیض‌ها و رفاقت‌بازی‌ها است و اینکه مرکزی برای رسیدگی به این دست موارد وجود ندارد. این مسائل نشان می‌دهد که چقدر اخلاق در دانشگاه صنعتی شریف سقوط کرده است.
به گزارش ایکنا؛ حدودا یک ماه قبل بود که خبری مبنی بر بازنشستگی مهدی گلشنی، استاد ممتاز دانشگاه شریف و بنیان‌گذار گروه فلسفه علم در این دانشگاه منتشر شد و می‌توان گفت جامعه علمی را نیز با شوک مواجه کرد، مسئله‌ای که در نهایت به بازنشستگی وی منجر شد.
به منظور بررسی این موضوع و پیگیری جدیدترین اتفاقات در این زمینه با مهدی گلشنی در استودیو مبین خبرگزاری ایکنا به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید؛
ایکنا: آقای دکتر، بازنشستگی شما در این مدت خبرساز شده و البته شما نیز در مورد آن صحبت‌هایی را داشته‌اید، مگر بازنشستگی طبیعی نیست، چرا به آن اعتراض داشته‌اید؟
مسئله بازنشستگی برای خود من مهم نیست، اما چون کارها بر خلاف قواعد و به صورت تبعیض آمیز پیش رفته است، به این حکم اعتراض دارم. یک نکته مهم در مورد بازنشستگی این است که در تمام دنیا بازنشستگی اساتید مطرح نیست، استاد بنده در برکلی الان در تگزاس آمریکا مشغول تدریس هستند. البته برخی کشورها قانون بازنشستگی را دارند و برخی ندارند.
مطلب دیگر این است که بنده چند سال پیش در شورای عالی انقلاب فرهنگی مقاله‌ای از مجله نیچر را مطرح کردم. مجله نیچر مجله مهمی است و کسی که در آن مقاله داشته باشد مانند این است که 10 مقاله در مجلات علمی دیگر داشته باشد. در این مجله مقاله‌ای بود که آن را در شورای عالی انقلاب فرهنگی قرائت کردم. عنوان آن مقاله این بود که «بازنشستگی را باز نشسته کنید». در آنجا نوشته بود که از افراد قابل و با تجربه استفاده کنید و جوان‌ها در جنب افراد با تجربه باشند و بعد نوشته بود که برخی از کشورها قوانین فعلی‌شان را عوض می‌کنند و از جمله گفته بود صدر اعظم آلمان میگوید که ما نباید آدم‌های با تجربه را کنار بگذاریم، بلکه باید در جنب جوان‌ها از آنها استفاده کنیم.
نکته دیگر این است که اگر قرار بر بازنشستگی باشد و قواعدی برای آن در کار باشد، آن باید درست و علی السویه اجرا شود. در دانشگاهی که من هستم، بنده استاد ممتاز بودم و اکنون در حدود 15 نفر هستند که سنشان از سنی که دانشگاه برای بازنشستگی ادعا می‌کند بالاتر است، اما دانشگاه سراغ بازنشستگی هیچ کدام از آنها، که امتیازهایی نظیر استاد ممتاز یا استاد نمونه بودن را نداشته‌اند، نرفته است. سن بنده هنوز به 80 سال نرسیده است اما افرادی هستند که فقط دو یا سه سال از بنده کوچک‌تر هستند و واجد شرایط بازنشستگی هستند و هیچ کدام از امتیازاتی را که بنده دارم، ندارند. البته من قصد خودستایی ندارم، بلکه منظورم تبعیضی است که حاکم است. چرا دانشگاه شریف سراغ بازنشستگی آنها نرفته است؟
ایکنا: وضعیت بازنشستگی اساتید ممتاز در دیگر دانشگاه‌ها چیست؟
بنده از جناب وزیر علوم هم همین سؤال را دارم، اگر قانون، قانون است، چرا در دانشگاه ما یک فرد 76 ساله که جزء هیئت امناست، بازنشسته نشده است و چرا بعضی افراد که چند سالی از من بزرگتر هستند و در دانشگاه دیگری هستند بازنشسته نشده‌اند و چرا رئیس دانشگاه تهران در همین زمان دنبال این بودند که بعضی اساتید ممتاز هم‌سن من را از طریق هیئت امناء از بازنشستگی معاف کنند، در حالی که در دانشگاه شریف اصرار داشتند که فقط بنده و یک نفر دیگر را بازنشست کنند؟ جناب وزیر، مگر جنابعالی رئیس همه هیئت‌های امنای دانشگاه‌های کشور نیستید؟ پس تبعیض چه توجیهی دارد؟
من یک سال پیش برای رئیس دانشگاه صنعتی شریف نامه‌ای نوشتم که برای من بازنشسته شدن یا نشدن مهم نیست، ولی بیایید مقایسه کنید آنهایی که واجد شرایط بازنشسته شدن هستند و نشده‌اند، کدامشان به اندازه بنده در سطح جهان تأثیرگذاری داشته‌اند؟ جناب رئیس دانشگاه ما به عوض آنکه مساله بازنشستگی مرا در هیئت امناء دانشگاه مطرح کنند، در کمیسیون دائمی هیئت امناء مطرح کردند که هیچ شأن قانونی برای تصمیم گیری در این مورد را ندارد و در آنجا با تمدید خدمت و لغو بازنشستگی من مخالفت کردند.
سؤال دیگر من از جناب وزیر علوم این است که چرا صرفاً براساس رأی شورای دانشگاه حکم انتصاب مجدد رئیس دانشگاه ما را صادر کردند، در حالی که در سالهای اخیر رسم بر این بود که از هیئت علمی دانشگاه نظر می‌خواستند نه رآی شورای دانشگاه که بسیاری از اعضای آن منتخب رئیس فعلی هستند. اما جالب این است که در نظرخواهی از هیئت علمی دانشگاه که از طریق باشگاه شریف صورت گرفت، نظر اکثریت هیئت علمی دانشگاه تغییر رئیس فعلی دانشگاه بود.
ایکنا: بازنشستگی چه تاثیری در فعالیت علمی شما دارد؟ یعنی دغدغه شما بیشتر از نظر اخلاق حرفه‌ای در دانشگاه‌هاست؟
اصل بازنشستگی کوچکترین تأثیری در فعالیت علمی بنده ندارد و فقط حرف من این است که کشور را از این حالت رفاقت بازی درآورید و عادلانه عمل کنید. بعلاوه مگر در اسلام بازنشستگی مطرح است. بسیاری از مراجع ما بیش از 90 سال سن داشته‌اند و مرجع هم بوده‌اند، ملاک شایستگی و کارآمدی است. آمریکا تشخیص داده که این قید را نگذارد و بنده در هلند که بودم استاد 65 سالهای می‌گفت اکنون که از دانشگاه اینجا بازنشست می‌شوم به آمریکا می‌روم و در آنجا کارم را ادامه می‌دهم.
نکته مسخره‌آمیز دیگر سخنانی است که معاون آموزشی و مدیر تحصیلات تکمیلی دانشگاه در مورد استاد ممتاز بودن بنده گفتند. آنها ابتدا در آن تردید کردند و سپس آن را در حد یک لفظ دانستند. حکم جناب دکتر حبیبی، معاون رئیس جمهور وقت و جناب دکتر معین، وزیر علوم وقت برای اینها معنادار نبود و استادی ممتاز فقط شامل افرادی که در 4 سال اخیر این عنوان را گرفته‌اند معناداراست. این نشان می‌دهد که چقدر اخلاق در دانشگاه صنعتی شریف سقوط کرده است.
یک نکته دردآور دیگر این است که در فاصله کمتر از دو روز از تاریخ بازنشستگی من، کل کتابخانه فلسفه علم را که هزینه اولیه‌اش از پول جایزه درس علم و دین من فراهم شده بود به کتابخانه مرکزی فرستادند و خواهش بنده نیز هیچ تأثیری در تصمیم رئیس جدید گروه، که به توصیه معاون آموزشی دانشگاه به این سمت منصوب شده بود، نداشت.
به طور خلاصه ایراد من به تبعیض‌ها و رفاقت بازی‌ها است و اینکه مرکزی برای رسیدگی به این رفاقت بازی‌ها وجود ندارد و اینکه چرا یک فرد ناشایسته، بی‌فرهنگ و با سوابق سیاسی مشکوک، را معاون آموزشی یک دانشگاه مهم کشور می‌کنند.
ایکنا: آیا پیگیری‌های شما تاکنون با پاسخی همراه شده است؟
خیر، بیایند پاسخ بدهند. مگر بنده رئیس دانشگاه را دعوت به مناظره نکردم؟ ایشان یک عده از دانشجویان و ... را دعوت کردند و مغالطه وار مطالبی را گفتند. اما اگر راست می‌گویند مطالب را در حضور من مطرح کنند و آن وقت می‌گفتم که چه جرم‌هایی مرتکب شده‌اند.
یکی از سخنان رئیس دانشگاه این بود که بنده چهار سال هم اضافه مانده‌ام و اگر بازنشسته نمی‌شدم دیوان محاسبات مدعی ایشان می‌شد. اما چرا دیوان محاسبات برای بازنشسته نکردن بقیه افراد واجد بازنشستگی سراغ ایشان نیامده است؟ چرا در مورد تخلفات مالی واضح سراغ ایشان نیامده است؟
ایکنا: جریان نامه‌ای که تعدادی از دانشجویان و اساتید نوشتند چه بود؟
بعضی دانشجویان و اساتید از سراسر کشور در مورد بازنشستگی بنده به جناب وزیر علوم نامه نوشتند. وزیر محترم علوم آن نامه محرمانه را که حاوی اسامی بعضی دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری دانشگاه خودمان بود، برای خصم من، یعنی معاون آموزشی دانشگاه فرستادند تا او هر تلافی‌ای که دلش می‌خواهد با آنها بکند. آیا جناب وزیر شرعاً و عرفاً حق داشتند چنین کاری را انجام دهند؟
همچنین وقتی بعضی از اساتید از ریاست محترم نهاد رهبری در دانشگاه‌ها وقت خواستند که مسائل را برای ایشان تبیین کنند، آیا ایشان شرعاً حق داشتند که به آنها وقت ندهند؟
دغدغه من روی یک چیز است و آن هم مسئله تبعیض‌ها است. همان شخصی که 10 سال قبل حکم بازنشستگی مرا صادر کرد و به علت فضایی که در محیط به وجود آمد مجبور شد حکم بازنشستگی مرا لغو کند، همان شخص امروز رئیس کمیسیون دائمی هیئت امنا است و رأی داده که ادامه خدمت من تمدید نشود. چرا رفاقت بازی و دشمنی اینها باید حاکم باشد؟
حرف بنده این است که عدالت را اجرا کنید، برای هر کسی که می‌خواهد باشد وگرنه اصل قضیه بازنشستگی موضوع مهمی نیست. اخیراً یک استاد نخبه شیرازی هر چقدر تلاش کرد که از جناب وزیر وقت ملاقات بگیرد، به او وقت ملاقات ندادند. آیا حق دارند که اینگونه برخورد کنند؟ در جمهوری اسلامی نباید این طور عمل شود.
یادآور می‌شود، خبرگزاری ایکنا آمادگی دارد سخنان مسئولان دانشگاه شریف را نیز منعکس کند.
گفت‌وگو از مرتضی اوحدی
انتهای پیام
ننگ بر این مملکت.