حجت‌الاسلام عرفان عمرش را پای قرآن و اهل بیت(ع) گذاشت
کانون خبرنگاران نبأ ــ خطیب اصفهانی گفت: مرحوم حجت‌الاسلام عرفان را باید عالمی عارف شناخت که برای شناساندن اسلام راستین در جهان معاصر سر از پا نمی‌شناخت و لحظه لحظه‌های زندگی‌اش را فدای قرآن و اهل بیت(ع) کرد.
حجت‌الاسلام والمسلمین مرتضی اسماعیل‌پور، امام جماعت مسجد حضرت اباالفضل(ع) ستارخان و ملقب به خطیب اصفهانی و از دوستان مرحوم حجت‌الاسلام‌والمسلمین عرفان در گفت‌وگو با کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ؛ با اشاره به آیه 100 سوره نساء «وَمَنْ يُهَاجِرْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يَجِدْ فِي الْأَرْضِ مُرَاغَمًا كَثِيرًا وَسَعَةً وَمَنْ يَخْرُجْ مِنْ بَيْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا؛ و كسی كه در راه خدا هجرت كند نقاط امن فراوان و گستردهای در زمين می‌يابد، و كسی كه از خانهاش به عنوان مهاجرت به سوی خدا و پيامبر او بيرون رود سپس مرگش فرا رسد پاداش او بر خدا است و خداوند آمرزنده و مهربان است» گفت: هر کسی کو دور ماند از اصل خویش/ باز جوید روزگار وصل خویش؛ چهلمین روز رحلت عالم ربانی، دانشمند فرزانه، محقق سخت‌کوش، خطیب توانا، استاد زبردست حوزه علمیه و نویسنده پرتوان، حضرت حجت‌الاسلام حاج شیخ حسن عرفان(رضوان‌الله تعالی علیه) را پشت سر می‌گذاریم.
خطیب اصفهانی در بیان ویژگی‌های استاد حسن عرفان گفت: استاد کم نظیرمان؛ عرفان از معدود فرهیختگانی بود که نماد تواضع و فروتنی بود؛ هنگامی که با ایشان روبه‌رو می‌شدی گویا یک انسان عادی است درحالی که در وجود شریفش دریای علم، دانش و فضیلت موج می‌زد.
این کارشناس حوزوی ادامه داد: استاد عرفان(ره) را باید یک عالم عارف دانست که برای شناساندن اسلام راستین در جهان معاصر سر از پا نمی‌شناخت و لحظه لحظه‌های زندگی‌اش را فدای قرآن و اهل بیت(ع) کرد.
حجت‌الاسلام‌والمسلمین اسماعیل‌پور افزود: استاد عرفان، عالم زمان‌شناسی بود که با تمام مکاتب الهی، الحادی و مادی آشنا بود و در فضایی که طلاب علوم دینی فقط به دروس حوزوی می‌پرداختند؛ ایشان با شخصیت‌های علمی و فرزانگان دانشگاه و بزرگان حوزه در ارتباط بود و مسائلی که برای نسل جوان مطرح بود، به زیبایی و شیوایی پاسخگو بودند.
امام جماعت مسجد حضرت اباالفضل(ع) ادامه داد: اینجانب زمانی که قم بودم، تلاش می‌کردم در کنار ایشان باشم و از مباحث علمی، فرهنگی و اعتقادی ایشان بهره ببرم، به‌گونه‌ای که بعضی دوستان می‌گفتند ایتقدر به دنبال ایشان هستی؟ در پاسخ می‌گفتم: کلام، نگاه، افکار، انگیزه‌های آرمانی و گرایش اعتقادی ایشان به‌گونه‌ای است که در دیگران کمتر مشاهده می‌شود و به‌راستی چنین بود.
پژوهشگر حوزه علمیه گفت: استاد عرفان از نوابغ علمای شیعه بود؛ از زبانش واژه‌های لطیف‌تر از حریر می‌تراوید و ژرفناک‌ترین مفاهیم را در قالب زیباترین کلمات ادا می‌کرد و مخاطب در سِحر بیانش مجذوب می‌شد و شما می‌توانید این حقیقت را از خطابه‌ها و سخنرانی‌های ایشان دریافت کنید.
وی ادامه داد: مرحوم آیت‌الله العظمی اسماعیل‌پور شهرضایی یکی از اساتید حجت‌الاسلام حسن عرفان بود و به ایشان علاقه فراوانی داشت و در مجالس خود از ایشان دعوت می‌کرد و مرحوم آیت‌الله العظمی اسماعیل‌پور شهرضایی دوست داشتند طلاب از استاد حسن عرفان در بیان معارف و هم در فراگیری علوم حوزوی و هم در تألیف کتاب‌های دینی که مناسب با نسل تحصیل کرده عصرما باشد، الگو بگیرند.
حجت‌الاسلام والمسلمین مرتضی اسماعیل‌پور در بیان خاطره‌ای گفت: خاطره من مربوط می‌شود به دوران حکومت نظامی قبل از انقلاب در قم که در تظاهرات ایشان ناپدید شدند و برای اینکه ایشان پیدا شود تلاش فراوانی شد تا اینکه مشخص شد توسط شهربانی قم دستگیر شده‌اند.
دومین خاطره من مربوط می‌شود به سال ۱۳۵۶ که با ایشان برای تبلیغ در ماه رمضان به کاشان رفتیم، نزد مرحوم آیت‌الله یثربی که از بزرگان حوزه علمیه کاشان بودند تا جایی مناسب برای تبلیغ مهیا کنند ولی چون ایران در التهاب انقلاب بود، گفتند «فعلا صبر کنید تا جای مناسبی مهیا شود» ما همان روز با استاد به قم برگشتیم.
سومین خاطره من مربوط می‌شود به سال ۱۳۷۷ که اینجانب در رادیو قرآن بودم هفته‌ای یک روز از تهران به قم می‌رفتیم و مباحث قرآنی را ایشان بیان می‌کردند و ما ضبط می‌کردیم و در رادیو نشر می‌دادیم.
خطیب اصفهانی ادامه داد: در زمان حیات آیت‌الله العظمی گلپایگانی، دارالقرآن وابسته به ایشان یک مسابقه در زمینه معارف قرآنی برگزار کرد که اولین جایزه آن با عنوان «اعجاز قرآن» به شادروان استاد حسن عرفان تعلق گرفت.
حجت‌الاسلام اسماعیل‌پور در پایان در یک جمله استاد حسن عرفان را معرفی کرد و گفت: خداوند متعال این عالم ربانی و این زبان گویای معارف وحیانی را با پیامبر اکرم(ص) و با اهل بیت عصمت و طهارت(ع) محشور فرماید، آمین یارب العالمین.
علیرضا برومند
انتهای پیام
