شهادت عبدالله‌بن حسن(ع)؛ یکی از دو صحنه تکاندهنده در کربلا
گروه معارف ــ در مقتل آمده است: «عبد اللَّه‌بن حسن‌بن على كه بچّهاى نابالغ بود از خيمه زنان بيرون آمد و مي‌دويد تا در كنار امام حسين(ع) ايستاد. زينب دختر على خود را به او رساند تا او را از آمدن باز بدارد ولى او حاضر نشد و سخت خوددارى كرد و گفت: نه به خدا از عمويم جدا نشوم.»
به گزارش ایکنا از همدان، روز پنجم محرم معمولاً روز عبدالله‌بن حسن(ع) نامگذاری می‌شود و در روضه‌ها، روضه این طفل امام حسن(ع) خوانده می‌شود.
آیت‌الله آقا مجتبی تهرانی(ره) می‌گوید: دو صحنه در کربلا واقعاً تکاندهنده است که این دو صحنه شبیه هم هستند. یک؛ صحنهای که امام حسین(ع) علیاصغر را آورد و فرزند شیرخوارهاش را بر روی دست کشتند. خیلی خباثت میخواهد. آنها از درندههای بیابان بدتر بودند.
وی می‌افزاید: صحنۀ دوم نظیر همین است، که او هم بچّه و در دامن امامحسین(ع) است. امامحسین(ع) بر روی زمین افتاده. یکوقت دید که برادرزادهاش، بچّۀ ده، دوازده ساله از خیمهها بیرون زده است و به سمت گودال قتلگاه میآید. وقتی چشمش افتاد، صدا زد: «احْبِسِيهِ يَا أُخْتِي»؛ خواهرم! بگیرش و نگذار جلو بیاید. مینویسند «حضرت زینب آمد. هر چه کرد، نشد. گف: «وَ اللَّهِ لَا أُفَارِقُ عَمِّي»؛ به خدا قسم از عمویم جدا نمیشوم. خودش را از دست حضرت زینب جدا کرد. امّا موقعی رسید که دید آن خبیث شمشیر را بالا آورده است و میخواهد به سمت امامحسین بیاورد.
این استاد اخلاق ادامه می‌دهد: وقتی چشمش به این صحنه افتاد گفت «وَيْلَكَ يَا ابْنَ الْخَبِيثَةِ أَ تَقْتُلُ عَمِّي؟»؛ ای خبیث! میخواهی عمویم را بکشی؟ دو دست کوچکش را سپر قرار داد. آن خبیث شمشیر را فرود آورد و دست این بچّه را قطع کرد. صدایش بلند شد، «يَا أُمَّتَاهْ»...
و در مقتل روضه عبدالله‌بن حسن(ع) چنین ذکر شده است:
«لشكر اندكى دست از جنگ با امام حسین(ع) برداشتند و سپس بازگشته و اطراف امام حسين(ع) را گرفتند، عبداللَّه بن حسن بن على(ع) كه بچّهاى نابالغ بود از خيمه زنان بيرون آمد و مي‌دويد تا در كنار امام حسين(ع) ايستاد. زينب(س) دختر على(ع) خود را به او رساند تا او را از آمدن باز بدارد ولى او حاضر نشد و سخت خوددارى كرد و گفت «نه به خدا از عمويم جدا نشوم.» بحر بن كعب (و بعضى گفتهاند حرملة بن كاهل بود) نزديك شد كه بر امام حسین(ع) شمشير بزند، پسر بچّه گفت «واى بر تو اى فرزند زن ناپاك! عموى مرا مي كشى؟» او شمشير را فرود آورد پسرك دست خود را جلوى شمشير داد دست او را تا پوست بريد و از پوست آويزان شد پسرك صدا زد «مادر...» حسين(ع) پسر را گرفت و به سينه چسپانيد و فرمود «فرزند برادر! بر آنچه به تو رسيد صبر كن و در اين سختى از خداوند طلب خير کن كه خداوند تو را به نزد پدران شايستهات خواهد برد.» راوى می‌گوید حرملة بن كاهل تيرى انداخت و گلوى پسر را كه در آغوش عمويش بود گوش تا گوش دريد.»
به گزارش ایکنا دربارۀ تاریخ ولادت عبدالله‌بن حسن(ع) اطلاعی در دست نیست، اما نوشته‌اند که او به هنگام شهادت به سن بلوغ نرسیده بود.
انتهای پیام
