احیای یک نفر؛ احیای تمام انسان‌ها
گروه جامعه ــ بازنشر بخشی از سخنان وزیر بهداشت در فضای مجازی که گفت‌وگوی او در 15 اردیبهشت ماه و درباره بیماران خاص بوده، جنجالی در فضای مجازی به وجود آورده است.
به گزارش ایکنا؛ قاضی‌زاده هاشمی، وزیر بهداشت پرکار کشورمان که از سال گذشته زحمات زیادی را در قبال محرومان و زلزله‌زدگان نیز متحمل شده است، در ماه‌های اخیر اصطلاحاً در دور بدبیاری افتاده و مواضعی اتخاذ می‌کند که می‌تواند خدمات او، دولت و نظام جمهوری اسلامی را مخدوش کند.
هنوز یک هفته از جنجال فیزیوتراپی در رسانه‌های داخلی نگذشته است که این بار کاربران فضای مجازی، واکنش تندی به بخشی از اظهارات سیدحسن قاضی‌زاده هاشمی، وزیر بهداشت، درمان و آموزشی در برنامه زنده تلویزیونی «نگاه یک» داشته‌اند. او در این گفت‌وگوی تلویزیونی در پاسخ به مشکلات خانواده‌های بیماران خاص برای تأمین هزینه سنگین داروهای مربوط به این بیماری‌ها و دلیل عدم اجازه واردات این داروها از سوی وزارت بهداشت چنین پاسخ داده بود: «خیله خب. آیا مردم ایران اجازه می‌دهند برای افزایش ۲ – ۳ سال عمر، برویم و هر سال یک میلیارد تومان هزینه کنیم؟»
به اعتقاد وزیر بهداشت، چون برخی بیماران خاص حتماً عمر کوتاهی دارند و چندان دوام نمی‌آورند، به همین دلیل مخارج سنگین برای آن‌ها، وزارت بهداشت را در تأمین اقلامی همچون شیرخشک و داروی بیماران دیگر با مشکل مواجه می‌کند. اظهارات او با واکنش تند کاربران شبکه‌های اجتماعی روبه‌رو شد، حتی برخی دیگر از کاربران که استدلال او را قبول دارند، نحوه ارائه این مطالب را نامناسب دانسته‌اند.
فارغ از مسئولیت ذاتی دولت برای تأمین سلامت همه اقشار مردم به طور برابر، این آموزه قرآنی پیش روی ما قرار دارد که «وَمَنْ أَحْيَاهَا فَكَأَنَّمَا أَحْيَا النَّاسَ جَمِيعًا»(مائده، 32): هر کس یک نفر را زنده بدارد، گویا تمام انسان‌ها را زنده نگاه داشته است. چگونه میشود که زنده نگاه داشتن و نجات یک انسان، به مثابه احیای تمام بشریت باشد اما با این استدلال که بیماران خاص، دو یا سه سال دیگر بیشتر عمر نمی‌کنند، آن‌ها را در روند درمانی خود تنها بگذاریم؟، آیا کمبود منابع و بودجه، دلیلی میشود برای آن که جان این بیماران و فرشتگان شکسته‌بال را بی ارزش تلقی کنیم؟، چگونه است که جنین را به صرف این که روح در او دمیده شده، نمی‌توان از هستی ساقط کرد و قوانین بسیار سختگیرانه‌ای به خصوص در ایران برای این موضوع اعمال میشود، اما یک انسان را در مسیر سخت درمان و کاهش درد و رنج‌هایش رها کنیم؟ گویا فقط ورود به دنیا ارزش دارد و خروج از آن فاقد اهمیت است!.
بسیاری از کاربران اجتماعی در فضای مجازی پرسیده‌اند چگونه است که دولت سالانه ده‌ها میلیارد برای مؤسسات و سازمان‌های فرهنگی که تاکنون ارزیابی مؤثری نیز از بازدهی آن‌ها انجام نگرفته، بودجه در نظر می‌گیرد اما برای بیماران خاص نمی‌تواند ارز یا بودجه‌ای اختصاص دهد؟
حسین دهباشی، فعال رسانه‌ای کشورمان در این زمینه در فضای مجازی نوشته است:
در شرایطی که مشکلات معیشتی این روزها، زندگی را برای بسیاری از مردم سخت و سخت‌تر کرده است، انتظار مردم شنیدن مواضع متقن و اقدام و عمل متناسب با شرایط است. همدلانه و با احترام، وزیر انقلابی و زحمتکش کشورمان را به تدبر و بازخوانی این آیه قرآن کریم نیز فرا می‌خوانیم که:«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِيدًا»(احزاب، 33): از خدا پروا داشته باشید و کلام سنجیده بر زبان جاری کنید.
به قلم مجتبی اصغری
انتهای پیام
