پزشک بودن یا طبیب شدن؛ همه حق انتخاب داریم
گروه سلامت ــ یک پزشک خیر با تأکید بر آنکه هر کدام از ما تکه‌ای از پازل کائنات هستیم و در آن نقشی داریم که باید آن را پیدا و اجرا کنیم، عنوان کرد: نفس بین دو راه طبیب بودن و پزشک بودن حق انتخاب دارد و آن کسی که طبیب بودن را چشید لذتی غیرقابل معاوضه را تجربه خواهد کرد.
امیرحسین یزدانی، متخصص طب فیزیکی و توانبخشی، که عضو مؤسسه ملی مرهم است و در سفر به مناطق محروم و درمان رایگان بیماران ید طولانی دارد، در گفت‌و‌گو با ایکنا؛ به این سؤال پاسخ داد که چرا بخشی از وقت، انرژی، عمر و تخصص خود را به صورت رایگان به نیازمندان مناطق محروم ایران اختصاص می‌دهد و عنوان کرد: هر کسی در پازل کائنات نقشی دارد و باید نقش خود را ایفا کند و کاری به دیگران نداشته باشد، بلکه آنچه را که احساس و عقلش می‌گوید درست است انجام دهد.
غیر از جریان عادی زندگی‌مان نقش دیگری هم در هستی باید ایفا کنیم
وی ادامه داد: اگر هر فردی به وظیفه خود در هستی بیندیشد قدر مسلم جریان خوبی شکل خواهد گرفت. انگیزه من هم همین بود؛ فکر می‌کنم غیر از جریان عادی زندگی‌مان نقش دیگری هم در هستی باید ایفا کنیم و با توجه به اینکه پزشک هستیم، باید طبیب هم باشیم، چراکه غیر از پزشک شدن، طبیب بودن بسیار مهم است.
نفس بین دو راه طبیب بودن و پزشک بودن حق انتخاب دارد
یزدانی در پاسخ به این سؤال که چه کسی فکر و ایده طبیب بودن را به شما آموخت آن هم در جامعه‌ای که هر روز خبرهایی در خصوص قصورها یا بی‌توجهی‌های پزشکان می‌شنویم؟ اظهار کرد: این موضوع آموختنی نیست حس کردنی است. وقتی سعدی باب برزویه طبیب را مطرح می‌کند، یعنی از همان زمان‌ها نفس بین دو راه طبیب بودن و پزشک بودن حق انتخاب داشته است. پزشک بودن و طبیب بودن با هم تفاوت دارند و این نقش طبیب بودن در جامعه ما کمرنگ شده است هم بین پزشکان و هم بین بیماران.
بیماران طبیب بودن را از پزشکان مطالبه کنند
وی با اشاره به اینکه نه تنها پزشکان باید تلاش کنند طبیب باشند، بلکه بیماران نیز باید چنین مطالبه‌ای داشته و بازخوردهایی در همین راستا به پزشکان ارائه کنند، گفت: ارتباط پزشک و بیمار باید به نحوی باشد که جنبه طبابت مطرح و ایجاد شود و وقتی رابطه پزشک و بیمار به هر دلیلی خراب میشود این وجه طبابت نیز کمرنگ میشود.
حسم پس از بازگشت از سفرهای جهادی همانند حال بازگشت از سفر حج است
این پزشک متخصص کشورمان ادامه داد: هر کسی به اندازه خود وجودیش پا را از پزشک بودن فراتر گذاشته و از دریای طبابت می‌چشد. ما توانستیم به اندازه قطره‌ای از این دریا بچشیم، کس دیگری لیوانی چشید و آن دیگری در این دریا شنا کرد. ولی در هر صورت طبیب بودن چیزی نیست که کسی بتواند به دیگری یاد دهد، بلکه باید آن را حس کنیم، بین دو راهی قرار بگیریم و انتخاب کنیم و بعد از آنکه طبیب بودن را انتخاب کردیم حس بی‌نظری را تجربه خواهیم کرد که قابل مقایسه با هیچ مبلغ و مسئله مادی نیست. وقتی من از سفرهای مرهم بازمی‌گردم حس و حالم به گونه‌ای است که پس از بازگشت از حج داشتم و اگر این حس را کسی تجربه کند دیگر آن را رها نمی‌کند و با چیز دیگری هم عوض نمی‌کند.
وی در پاسخ به این سؤال که چطور سایر پزشکانی که چنین حسی را تجربه نکرده‌اند به کارهای خیر تشویق می‌کنید؟ گفت: خیلی موافق این نیستم که به دیگران اصرار کنیم در سفرهای مناطق محروم شرکت کنند. همین که این موضوع مطرح شود چنین گروه‌هایی وجود دارند و افراد می‌توانند با این گروه‌ها همراهی کنند کافی است. بقیه به خود فرد بستگی دارد.
هوش اجتماعی و عاطفی مردم کاهش یافته است/ توان حل مشکلات را نداریم
یزدانی در ادامه سخنان خود به بیان دلایل بروز مشکلات گسترده در حوزه پزشکی و سطح جامعه و چرایی عدم توجه به مسئولیت‌های اجتماعی پرداخت با ابراز تأسف از کمبود مهارت‌های اجتماعی و حل مسئله در جامعه اظهار کرد: هوش اجتماعی و عاطفی مردم کاهش یافته و قابلیت برخورد با مشکلات و حل مشکلات را نداریم و این‌ها جزو مهارت‌های اجتماعی است که باید کسب شود. این مهارت‌ها هیچ جایی آموزش داده نمی‌شود. هر فردی ممکن است در زندگی خود به صورت طبیعی با مشکلات مواجه شود و در مسیری قرار گیرد که با پرداخت هزینه‌ای سنگین و آزمون و خطا حل مشکلات را یاد بگیرد، برخی هم هیچ وقت این را یاد نمی‌گیرند و با مواجهه با یک مشکل و اینکه نتوانسته‌اند آن را حل کنند مسیر زندگی‌شان تغییر پیدا کند.
همه طلبکار جامعه هستیم هیچ کس نمی‌پرسد مسئولیت من در قبال جامعه چیست
وی افزود: افراد مسئولیت‌های اجتماعی را که در قبال جامعه خود دارند فراموش کرده‌اند. اکثر مردم جامعه از هر رده‌ای از اجتماع که هستند، طلبکار جامعه‌اند و هیچ کس نمی‌گوید و از خود سؤال نمی‌پرسد که نقش من به عنوان یک تکه کوچک در این کائنات و این اجتماع چیست و کجا باید قرار بگیرم و همیشه طلبکار است که چرا جامعه برای من این کار را نکرد؟ چرا این برای من فراهم نشد؟ و ... این نگاه باعث ایجاد خشم نهفته نسبت به هم و جامعه و قرار گرفتن مشکلات در روند نادرست میشود.
کودکان باید قبل از سنین مدرسه مسئولیت اجتماعی و مهارت‌های اجتماعی را یاد بگیرند
این پزشک خیر در ادامه اظهار کرد: کودکان باید قبل از سنین مدرسه مسئولیت اجتماعی و مهارت‌های اجتماعی را یاد بگیرند، اما این مسئله مهم اتفاق نمی‌افتد، در حالی که مهم‌تر از فیزیک و ریاضی و ... آموختن مهارت‌های اجتماعی و مسئولیت اجتماعی است.
وی به این مسئله نیز اشاره کرد که برخی که خود هیچ کاری نمی‌کنند، کل حرکت‌های خیرخواهانه را زیر سؤال می‌برند و می‌گویند که پزشکان یا افراد خیر می‌خواهند معروف شوند و افزود: معتقدم حتی اگر تعداد معدودی از افراد هم چنین هدفی داشته باشند باز هم یک قدم مثبت رو به جلو است و نباید این قدم را به دلیل یکسری انحرافات کوچک که ممکن است درون آن رخ دهد برنداریم. فردی که برای دستیابی به شهرت کمک می‌کند بهتر از کسی است که هیچ کاری نمی‌کند؛ از سوی دیگر کسی که وارد این جریان میشود کم‌کم حس طبیب شدن را می‌چشد و خود را رشد داده و متعالی می‌کند.
یزدانی در پایان گفت: همه باید نقشمان را در هستی پیدا و آن را ایفا کنیم و کاری به اطرافیان و اینکه بقیه چه می‌کنند نداشته باشیم.
انتهای پیام
