بسیاری از قاریان حتی شهدای معروف قرآنی را نمی‌شناسند/ زمزمه های قرآنی همیشگی شهید هوشیار

به گزارش خبرنگار ایکنا، در راستای گرامیداشت و تجلیل از مقام شهدای قرآنی و تکریم خانواده شهدا، دیدارهای هفتگی جامعه قرآنی از خانواده معظم شهدا با حضور اساتید، قاریان و مدیران قرآنی در روزهای چهارشنبه هر هفته انجام می‌شود.

جامعه‌ قرآنی در بیست و یکمین دیدارشان با خانواده‌های شهدای قرآنی در سال جاری، میهمان خانواده شهید قرآنی «حسین هوشیار» بودند؛ مراسم با قرائت سعید پرویزی، قاری ممتاز بین‌الملل آغاز شد و سپس رحیم قربانی، رئیس سازمان قرآن و عترت بسیج تهران، با اشاره به ستاد بزرگداشت شهدای قرآنی گفت: از سال 92 ستاد بزرگداشت شهدای قرآنی با شناسایی 25 شهید قرآنی آغاز شد و تا کنون ادامه داشت.

وی با بیان این مطلب که تا کنون به برگزاری یادواره شهدای قرآنی، انتشار کتاب، تولید مستندات، دیدارهای هفتگی با خانواده شهدای قرآنی اقدام کرده‌ایم، گفت: متأسفانه فرهنگ شهدا به خوبی منتقل نشده است و بسیاری از قاریان حتی شهدای معروف قرآنی را نمی‌شناسند؛ شهدایی که به تأسی از امام حسین(ع) و به عشق آن حضرت در جبهه‌ها جنگیدند. ما باید راه شهدا را بپیماییم و از آنها به عنوان الگو در زندگی بهره‌مند شویم.

در ادامه محسن هوشیار، برادر شهید حسین هوشیار با اشاره به این موضوع که شهدا زنده‌اند، گفت: شهدا ناظر براعمال ما هستند تا جایی که چند روز پیش از سپاه برای دیدار با مادر و خانواده‌ام آمده بودند و ما کمی از وضعیت گلایه کردیم. حسین شب به خواب مادرم آمد و گفت که نباید با مهمان من این برخورد را می‌کردید.

برادر شهید حسین هوشیار تصریح کرد: حسین فعالیت‌های قرآنی بسیاری داشت و همیشه در بسیج فعال بود. با همه برادرهایم فرق داشت تا جایی که او حتی  جزئی‌ترین مسائل و نکات زندگی را رعایت می‌کرد.

درادامه حسین باقرشاهی، دوست شهید حسین هوشیار تصریح کرد: زمانی که بسیج مسجد امام هادی(ع) را راه‌اندازی کردیم، حسین هم در بسیج مشغول به فعالیت شد. او فعالیت‌های فرهنگی مسجد را برعهده داشت و در آن ایام کلاس‌های قرآن و احکام را در مسجد برگزار می‌کرد.

وی با اشاره به محل وجود محله های فقیرنشین در اطراف شهرک ولیعصر(عج) افزود: به همین دلیل حسین هر پولی را که به دست می‌آورد، خرج مردم آن محله می‌کرد. برگزاری جلسات دعای توسل سه‌شنبه‌ها توسط او در خانه شهدا از جمله بارزترین ویژگی‌های حسین بود.

دوست شهید هوشیار تصریح کرد: در هدایت دسته‌های عزاداری، مراسم تشییع شهدا بسیار فعال بود. من با رفتن حسین به جبهه مخالف بودم چراکه با رفتنش بسیاری از کارهای بسیج می‌ماند. با اصرار به جبهه اعزام و در اولین اعزام پس از سه ماه در خرداد 61 در مرحله سوم عملیات بیت‌المقدس از ناحیه سفید ران زخمی شد و براثر خونریزی به شهادت رسید.

وی افزود: گروه ما اولین کسی بود که به افشاگری علیه بنی صدر پرداخت. یک روز در خانه حسین جمع شدیم و اقداماتی را انجام دادیم و شبانه از منزل  حسین به بیرون رفتیم و دیوارنویسی را انجام دادیم. صبح رد پای‌مان با رنگ‌ها از منزل حسین کاملا مشهود بود. همچنین در درگیری‌های 30 خرداد گروه‌مان حضور فعال داشت.

دوست شهید هوشیار تصریح کرد: حسین دائما به قم سفر می‌کرد و علاقه بسیاری به زیارت جمکران داشت. او بسیار خوش‌خنده، خوش اخلاق و مهربان بود و با همین اخلاقش کودکان محل را جذب مسجد می‌کرد و به آنها قرآن می‌آموخت.

وی افزود: در انجام واجبات و مستحبات بسیار مقید بود. در زندگی‌ام از حسین بسیار کمک می‌گیرم. یکبار حسین به خوابم آمد و نشانی پیکر یکی از شهدا را به من داد. نشانه‌های زیادی را در حیات و پس از شهادتش از او دیدم.

در ادامه مرتضی متعال، دوست دیگر شهید حسین هوشیار اظهار کرد: با حسین در روز عیدغدیرخم در قطعه شهدا صیغه اخوت بستیم. ارتباط‌مان آنقدر صمیمی بود تا جایی که تفاوتی میان والدین او با خودم نمی‌دانستم.

وی افزود: معتقدم قاریان نباید «نواری» باشند چراکه نوار و سی دی و کاست یک جسم خارجی است. قاریان ما باید عامل به قرآن بوده و شهدای قرآنی باید نصب العین قاریان امروز باشد. همچنین اگر حسین و دیگر شهدای قرآنی اینچنین از راه قرآن به شهادت رسیدند، چون بذر قرآن در وجودشان کاشته شده بود. قاریان امروز هم باید چنین بذری را در جامعه قرآنی بکارند.

دوست شهید هوشیار تصریح کرد: یک قاری قرآن باید ابعاد مختلف زندگی، سیاسی، اجتماعی‌اش قرآنی باشد. تفریح ما با حسین خواندن قرآن بود. همگی دربالکن واقع در طبقه پایین منزل حسین جمع می‌شدیم و با اشتیاق قرآن می‌خواندیم. شجاعت حسین در ابزار حقانیت مثال زدنی بود و در این مسائل ملاحظه نداشت. در مسائل سیاسی بدون اغماض برخورد می‌کرد.

 وی بیان کرد: او همیشه می‌گفت روز آزادسازی خرمشهر می‌آیم و دقیقا روز آزادسازی خرمشهر خبرشهادتش آمد. حسین طلبه، جهادگر و بسیجی ایثارگری بود که همیشه به تبلیغ دین می‌پرداخت.

در ادامه بهروز قزلباش، دوست دیگر شهید هوشیار اظهار کرد: حسین سه سال از من بزرگتر بود. ما در مدرسه مطهری معلمی به نام آقای جوانبخت داشتیم که به ما درس دینی می‌آموخت. او چندسالی مفقود بود و پس از سال‌ها پیکرش به وطن بازگشت. آقای جوانبخت، قاری قرآن بود که در مسابقات قرآن سوریه برگزیده شد. شب‌هایی از هفته در منزل پدری آقای متعال با حضور آقای جوانبخت و حسین جلسات نهج‌البلاغه و قرآن داشتیم که آقای جوانبخت به ما آموزش می‌داد.

وی افزود: حسین حتی به هنگام راه‌رفتن قرآن می‌خواند و کسی که از کنارش رد می‌شد و یا در پشت سرش بود، زمزمه‌های قرآن را از او می‌شنوید. قاریان امروز باید این شهدا را الگویی برای خود درنظربگیرند چراکه شهدای قرآنی ابتدا قرآن را بر نفس خود می‌خواندند. حسین ابتدا قرآن را برای گوش خود، تربیت خود و تعالی شدن خودش می‌خواند، سپس برای دیگران قرائت می‌کرد.

دوست شهید هوشیار تصریح کرد: متأسفانه قاریان امروز ما تجوید خوانی می‌کنند درحالی که باید قرآن را به منزله آیه‌های قرآن برای بشر قرائت کنند. قاریان باید عامل به قرآن باشند. ما همیشه از شهدا یاد می‌کنیم درحالی که جانبازان را فراموش کرده‌ایم. برادر حسین، آقا محسن جانباز است که متأسفانه حق جانبازی‌اش را نداده‌اند. جانبازان شهدای زنده هستند و باید آنها را هم مورد توجه قرار دهیم.

در پایان نمایندگان جامعه قرآنی، هدایای خود را تقدیم خانواده حسین هوشیار کردند و با ثبت عکس یادگاری، برنامه را به پایان بردند.

گزارشی از زینب رازدشت

انتهای پیام