امام راحل شهادت فرزندش را از الطاف خفیه الهی دانست

به گزارش ایکنا، آیت‌الله حاج سید مصطفی خمینی در آذرماه 1309 در قم به دنیا آمد و پس از گذراندن دوران ابتدایی، در 16 سالگی به تحصیل علوم اسلامی روی آورد.

وی از سال 1330 در درس خارج پدر فرزانه خویش و آیت‌الله بروجردی حاضر شد و از محضر آیات عظام علامه طباطبایی، سید محمد محقق داماد، شیخ مرتضی حائری و سید محمدباقر سلطانی طباطبایی بهره برد.

او از سال 1341 همراه با امام به مبارزه با رژیم پرداخت و در پیشبرد نهضت اسلامی نقش بسزایی ایفا کرد. وی پس از تبعید حضرت امام به ترکیه، با سیل خروشان مردم خشمگین به خیابان‌ها آمد و به بیوت مراجع رفت.

پس از این حرکت ضد رژیم، عوامل طاغوت او را دستگیر و پس از آزادی چند روزه، به ترکیه تبعید کردند. حاج آقا مصطفی پس از چند ماه حضور در ترکیه، در مهر 1344 به همراه پدر به نجف رفته و به درس و بحث پرداخت. او از همان جا نیز شیوه‌های نوین مبارزه با شاه را دنبال می‌کرد و مشاوری برجسته و متعهد برای امام(ره) بود.

در نجف، مدتی به دلیل کوشش‌هایی که علیه رژیم ضداسلامی عراق انجام داد دستگیر شد و او را به شدت از فعالیت‌های سیاسی منع کردند. سرانجام آیت‌الله مصطفی خمینی در اول آبان 1356 برابر با 9 ذی قعده 1397 ق در 47 سالگی به شکل مرموزانه‌ای به شهادت رسید. حضرت امام، رحلت حاج سید مصطفی را از الطاف خفیه الهی خواندند و در مورد فرزند دلبندشان فرمودند: «مصطفی امید آینده اسلام و ایران بود».

بازتاب خبر ارتحال او، ابعاد بسیار وسیعی به خود گرفت و در حرکت توفنده مردم انقلابی مؤثر بود.بدن مطهر آن شهید با آب فرات غسل داده شد و در کنار مقبره علامه حلی در صحن امام علی(ع) مدفون شد. از آیت‌الله حاج سید مصطفی خمینی آثار متعددی بر جای مانده است که مکاسب محرمه در 2 جلد، تفیسر قرآن در 3 جلد و کتاب الاصول از آن جمله‌اند.

انتهای پیام