نقش حیاتی امام حسین(ع) در احیای اسلام

به گزارش ایکنا از لرستان، چهره امام حسین(ع) بر فراز همه مکان‌ها و اعصار، از سال‌ها، ماه‌ها، روزها، شب‌ها، ساعت‌ها و بلکه دقیقه‌ها و لحظه‌هاست.بنابراین هرگز گذشت زمان او را فراموش نخواهد کرد؛ بلکه با رشد و ارتقاء اندیشه‌ها، خاطره نهضت او شکوهمندتر خواهد شد.در زیارت‌نامه‌های امام حسین(ع) که از امامان و پیشوایان معصوم(ع) رسیده است به پاره‌ای از اوصاف و القاب امام حسین(ع) اشاره شده است که ازجمله آن‌ها می‌توان به ثارالله، امام، شهید، رشید، مظلوم، مقتول، مخذول، مهتضم، مجاهد، عابد، ذائد، قتیل العبرات، قتیل الله، حجةالله، باب‌الله، خالصةالله، ولی‌الله، صفی‌الله، حبیب‌الله، سفیرالله، امین‌الله، عبدالله، وترالله، الدلیل علی الله، الداعی الی الله، نور، ثائر، طیب، صدیق، خامس اصحاب کساء، سبط الرسول، شریک قرآن، وصی، مبلغ، سبط منتخب، سفینةالنجاه، سیدالشهدا و ... اشاره کرد.
اوصاف و القابی که در زیارت‌نامه‌های مختلف برای امام حسین(ع) ذکر شده است هر کدام از آن‌ها دارای عمق و معنای پُرباری است که می‎طلبد به عمق و معنای این القاب و اوصاف توجه ویژه‌ای شود چراکه هر کدام از این اوصافی که برای امام حسین(ع) ذکر شده است آثار تربیتی فراوانی دارد که باید از آن بهره لازم را برد.
به‌عنوان مثال لقب و صفت «ثارالله» «ثار» از ریشه «ثَأر» و «ثُؤرة» به‌معناى انتقام و خونخواهى و نیز به‌معناى خون است. براى «ثارالله» بودن امام حسین(ع) معانى مختلفى ذکر شده که هر یک تفسیر خود را می‌‏طلبد.گروهی ثارالله را به‌معنای کسی‌که انتقام خونش را خداوند می‌گیرد می‌دانند.
خداوند، ولى دم حضرت است و خود او خون‌بهای آن بزرگوار را از دشمنانش طلب مى‏کند؛ چراکه ریختن خون سیدالشهدا در کربلا، تجاوز به حریم و حرمت الهى و طرف شدن با خداوند بود. از آن جهت که اهل‌بیت(ع) «آل‌الله» هستند، خداوند متعال در قرآن فرموده است اگر کسی مظلوم کشته شود، خودش به‌عنوان ولی او انتقام خونش را از ظالم خواهد گرفت.امام حسین(ع) و یارانش برای خدا و در راه رضای خدا به شهادت رسیدند لذا خود خدا خون‌بهای آن‌ها را خواهد گرفت. و کسانی‌که در به شهادت رساندن این امام همام نقش داشته‌اند چه حضوری و چه غیابی و یا این‌که کمکی به دشمن برای شهادت ایشان کرده باشند خداوند متعال در قیامت آن‌ها را به عذاب سختی خواهد رساند.همان‌گونه که خون در بدن انسان نقش حیات دارد، امام حسین(ع) نیز در اسلام نقش حیاتی دارد اگر امام حسین(ع) نبود اسلام از بین می‌رفت.

امام حسین(ع)؛ خلاصه اسلام ناب
امام حسین(ع) خلاصه اسلام ناب است.چراغ روشنی‌بخش هدایت و کشتی نجات است و هدفش خلاصه می‎شود در نفی همه معبودهای باطل و استواری معبود حق در دل‌ها و اندیشه‌ها و صحنه‌ها. امام حسین(ع) یک فرهنگ، یک امت، یک انقلاب عظیم، یک مکتب ناب تحول‌بخش و بالنده بود.
حسین(ع) احیاگر آیین ناب محمد(ص) و فرهنگ پُربار علی(ع) و چون طوفانی ویران‌گر برای خاموش‌سازی شعله‌های فساد و واژگونی زندگی سیاه ننگین ظالمان و مستکبران بود.شیعیان؛ حسین(ع) را گم نکردند تا علی(ع) را گم نکنند و در نتیجه محمد(ص) و اسلام ناب را گم نکنند.
نهضت امام حسین(ع) تنها نهضت برای سرنگونی طاغوت نبود؛ بلکه با نهضت او، همه فکرها و اندیشه‌های ارجمند حفظ شد و اسلام از هرگونه دستبرد، سالم و استوار گشت و بازار ارز‌ش‌های والای انسانی مانند: شجاعت، ایثار، جانبازی، آزادی، استقامت، پاک‌زیستی و کرامت انسانی رونق گرفت.

امام حسین(ع)؛ بزرگ‌ترین چهره انقلابی جهان
امام حسین(ع) بنیانگذار فرهنگی عاشورا، بزرگ‌ترین چهره انقلابی جهان و تاریخ، قهرمان طاغوت‌شکن همیشه جاوید، سردمدار نهضت‌های ضد طاغوتی، میوه دل پیامبر(ص)، نور دیده فاطمه‌زهرا(س)، فرزند جسم و روح امیرالمؤمنین علی(ع)، بازوی امام حسن‌مجتبی(ع) است.
شخصیتی که به‌خاطر دفاع از حریم اسلام در برابر طوفان‌های سپاه طاغوتیان اموی تا آخرین مرز ایثار و نثار به پیش رفت و به‌خاطر دفاع از شرافت مسلمانان و کرامت ‌نفس انسان‌ها، در هر زمان و مکانی فریاد زد.فریادی رعدآسا، به بزرگی همه جهان، به بلندای خورشید، به عظمت عرش و فرش، با یارانی جانباز و شیفته جهاد و شهادت.
رعدی که برق آن همه‌جا را روشن کرد.سیاهی‎ها را از سفیدی‌ها، ستم‌ها و بی‌‎عدالتی‎ها را از داد و عدل آشکار ساخت و فرهنگی ماندگار به‌جای گذاشت که این فرهنگ، همواره بالنده و سازنده بر پیشانی جهان و تاریخ می‎درخشد و گنجینه عظیمی است که جزء بافت و شاخص‌های عظیم فرهنگ و تاریخ اسلام گردیده و همواره موجب تقویت اراده‌ها، تحریم احساسات و جنبش اندیشه‌ها می‎گردد.
آری حسین(ع) به جهان آمد تا در همه‌جا، آتشفشانی بر ضد ظلم و استکبار و جریان طاغوتی روشن کند تا سوزنده تار و پود طاغوتیان و ستمگران و روشنگر دل‌های تاریک گردد.

انتهای پیام