جلوه‌هایی از مظلومیت پیامبر(ص)
گروه فعالیت‌های قرآنی ــ پیشکسوت قرآنی کشور ضمن بیان گوشه‌هایی از مظلومیت و مهجوریت پیامبر گرامی اسلام(ص)، به بیان روایات و احادیثی درباره شهادت حضرت پرداخته است.
به گزارش ایکنا؛ علی اصغر شعاعی، پیشکسوت قرآنی کشورمان طی یادداشتی که آن را در اختیار ایکنا قرار داده است، به مناسبت سالروز رحلت رسول اکرم(ص)، به بیان جلوه‌هایی از مظلومیت پیامبر عظیم‌الشأن(ص) اسلام پرداخته است. متن این یادداشت در ادامه از نظر می‌گذرد:
از نکات قابل تأمل در جامعه امروزی، غفلت مسلمین از شناخت شخصیت و سیره والای پیامبر عظیم‌الشأن اسلام، حضرت محمد(ص) است که این مهجوریت در جوامع شیعی و سنی هر کدام به گونه‌ای نمایان است.
از آثار این مهجوریت و مظلومیت، عدم اهتمام شایسته به برگزاری باشکوه مراسم‌های مرتبط با آن حضرت و تبیین شخصیت و سیره و بیان اوصاف و ذکر روضه‌های ایشان است. چه زیبا نویسنده مسیحی «جان دیون پورت» در کتاب «عذر تقصیر به پیشگاه محمد(ص) و قرآن» نه‌تن‌ها از کوتاهی مسلمانان بلکه از کوتاهی جهان بشریت در مورد پیامبر اسلام(ص) سخن گفته است.
یکی از جلوه‌های مظلومیت پیامبر(ص) این است که در گفتار مبلغان درباره آن بزرگوار، به جای عنوان «شهادت»، واژه «رحلت» ذکر می‌شود که نوعی جفا در حق آن پیامبر مظلوم(ص) است؛ در حالی که بر اساس روایات متعددی همه معصومین(ع) به شهادت رسیده‌اند و هیچ یک با مرگ طبیعی از دنیا نرفته‌اند. چنان که در صفحه ۴۰۵ جلد هفدهم و صفحه ۱۳۹ جلد چهلم «بحارالانوار» علامه مجلسی این حدیث از رسول خدا(ص) که فرموده‌اند: «ما من نبیٍّ أو وصیٍّ إلا شهیدٌ» «هیچ نبی و یا وصی نیست مگر این که شهید می‌شود» بر این موضوع تأکید داشته است.
در برخی روایات نیز بر موضوع شهادت آن حضرت تصریح شده است، چنان که بر اساس روایتی از امام صادق(ع)، امام حسن(ع) به اهل بیت‌شان فرمودند: «من با سمّ کشته می‌شوم همان طور که رسول خدا(ص) با سمّ به شهادت رسید»(بحارالانوار، علامه مجلسی، ج. ۴۳، ص. ۳۲۷، از مناقب ابن شهر آشوب).
بزرگان عامّه نیز بر این باورند که پیامبر عظیم‌الشأن اسلام(ص) به شهادت رسیده‌اند. نقل شده است، حضرت علی(ع)، فضل و أسامه در قبر رسول خدا(ص) داخل شدند، پس مردی از انصار که «ابن خولی» بوده، گفت: «قد علمتم أنی کنت أدخل قبور الشهداء و رسول الله(ص) أفضل الشهداء فأدخل معهم»، «به تحقیق می‌دانید من در قبور همه شهدا داخل می‌شدم و رسول خدا(ص) با فضیلت‌ترین شهدا هستند، پس با ایشان داخل قبر شد».(انساب الأشراف، بلاذری، ج. ۱، ص. ۵۷۶٫).
اکثر عامه بر آنند که شهادت پیامبر(ص) به واسطه سمّی بوده که زن یهودیه در جنگ خیبر به ایشان داده است. «حاکم نیشابوری» از قول «شعبی» می‌گوید: «والله سمَّ رسول الله(ص)»، «به خدا قسم رسول خدا(ص) مسموم از دنیا رفت»(المستدرک علی الصحیحین، حاکم نیشابوری ج. ۳، ص. ۶۰، ح. ۴۳۹۵/۹۹، باب المغازی والسرایا).
همچنین در روایتی آمده است؛ «و مات مسموماً و له ثلاثٌ و ستون سنه» «و پیامبر(ص) مسموم از دنیا رفت در حالی که شصت و سه سال داشت.»(المجدی فی الانساب، محمد بن محمد العلوی، ص. ۶٫). در جلد پنجم «صحیح بخاری» نیز به این موضوع اشاره شده است.
علمای بزرگ شیعه همچون شیخ مفید در «المقنعه»، شیخ طوسی در «تهذیب الاحکام»، علامه مجلسی در بحارالانوار، علامه حلی در «منتهی‌المطلب»، و مرحوم محمدعلی اردبیلی در «جامع‌الروات» بر این باور هستند که پیامبر(ص) در مدینه با سمّ به شهادت رسیده‌اند.
امید است با فرهنگ‌سازی مناسب از سوی مراکز مذهبی و فرهنگی، به‌ویژه حوزه‌های علمیه و رسانه‌های ملی شاهد گسترش فرهنگ اصیل اسلام و تعمیق شناخت مردم از سیره نبوی باشیم.
انتهای پیام
از آثار این مهجوریت و مظلومیت، عدم اهتمام شایسته به برگزاری باشکوه مراسم‌های مرتبط با آن حضرت و تبیین شخصیت و سیره و بیان اوصاف و ذکر روضه‌های ایشان است. چه زیبا نویسنده مسیحی «جان دیون پورت» در کتاب «عذر تقصیر به پیشگاه محمد(ص) و قرآن» نه‌تن‌ها از کوتاهی مسلمانان بلکه از کوتاهی جهان بشریت در مورد پیامبر اسلام(ص) سخن گفته است.
یکی از جلوه‌های مظلومیت پیامبر(ص) این است که در گفتار مبلغان درباره آن بزرگوار، به جای عنوان «شهادت»، واژه «رحلت» ذکر می‌شود که نوعی جفا در حق آن پیامبر مظلوم(ص) است؛ در حالی که بر اساس روایات متعددی همه معصومین(ع) به شهادت رسیده‌اند و هیچ یک با مرگ طبیعی از دنیا نرفته‌اند. چنان که در صفحه ۴۰۵ جلد هفدهم و صفحه ۱۳۹ جلد چهلم «بحارالانوار» علامه مجلسی این حدیث از رسول خدا(ص) که فرموده‌اند: «ما من نبیٍّ أو وصیٍّ إلا شهیدٌ» «هیچ نبی و یا وصی نیست مگر این که شهید می‌شود» بر این موضوع تأکید داشته است.
در برخی روایات نیز بر موضوع شهادت آن حضرت تصریح شده است، چنان که بر اساس روایتی از امام صادق(ع)، امام حسن(ع) به اهل بیت‌شان فرمودند: «من با سمّ کشته می‌شوم همان طور که رسول خدا(ص) با سمّ به شهادت رسید»(بحارالانوار، علامه مجلسی، ج. ۴۳، ص. ۳۲۷، از مناقب ابن شهر آشوب).
بزرگان عامّه نیز بر این باورند که پیامبر عظیم‌الشأن اسلام(ص) به شهادت رسیده‌اند. نقل شده است، حضرت علی(ع)، فضل و أسامه در قبر رسول خدا(ص) داخل شدند، پس مردی از انصار که «ابن خولی» بوده، گفت: «قد علمتم أنی کنت أدخل قبور الشهداء و رسول الله(ص) أفضل الشهداء فأدخل معهم»، «به تحقیق می‌دانید من در قبور همه شهدا داخل می‌شدم و رسول خدا(ص) با فضیلت‌ترین شهدا هستند، پس با ایشان داخل قبر شد».(انساب الأشراف، بلاذری، ج. ۱، ص. ۵۷۶٫).
اکثر عامه بر آنند که شهادت پیامبر(ص) به واسطه سمّی بوده که زن یهودیه در جنگ خیبر به ایشان داده است. «حاکم نیشابوری» از قول «شعبی» می‌گوید: «والله سمَّ رسول الله(ص)»، «به خدا قسم رسول خدا(ص) مسموم از دنیا رفت»(المستدرک علی الصحیحین، حاکم نیشابوری ج. ۳، ص. ۶۰، ح. ۴۳۹۵/۹۹، باب المغازی والسرایا).
همچنین در روایتی آمده است؛ «و مات مسموماً و له ثلاثٌ و ستون سنه» «و پیامبر(ص) مسموم از دنیا رفت در حالی که شصت و سه سال داشت.»(المجدی فی الانساب، محمد بن محمد العلوی، ص. ۶٫). در جلد پنجم «صحیح بخاری» نیز به این موضوع اشاره شده است.
علمای بزرگ شیعه همچون شیخ مفید در «المقنعه»، شیخ طوسی در «تهذیب الاحکام»، علامه مجلسی در بحارالانوار، علامه حلی در «منتهی‌المطلب»، و مرحوم محمدعلی اردبیلی در «جامع‌الروات» بر این باور هستند که پیامبر(ص) در مدینه با سمّ به شهادت رسیده‌اند.
امید است با فرهنگ‌سازی مناسب از سوی مراکز مذهبی و فرهنگی، به‌ویژه حوزه‌های علمیه و رسانه‌های ملی شاهد گسترش فرهنگ اصیل اسلام و تعمیق شناخت مردم از سیره نبوی باشیم.
انتهای پیام
