حفظ قرآن جزء فرهنگ عمومی کشورمان نیست/حافظان مردم را به حفظ تشویق کنند

به گزارش ایکنا از خوزستان، محمدمهدی بحرالعلوم، حافظ کل قرآن در سومین همایش تخصصی حافظان قرآن و انقلاب که صبح امروز 23 آبان‌ماه در دارالقرآن الکریم اداره‌کل تبلیغات اسلامی خوزستان برگزار شد، با بیان اینکه حدود هفت سال از مطالبه مقام معظم رهبری مبتنی بر تربیت 10 میلیون حافظ قرآن در کشور می‌گذرد، تصریح کرد: آمارها در این خصوص در کشورمان خیلی رسمی نیست؛ اما حافظان 5 جزء به بالای ما زیر 100 هزار نفر هستند.

حفظ قرآن در فرهنگ عمومی

وی با طرح این پرسش که چرا کار تربیت حفاظ خیلی پیش نمی‌رود، گفت: به نظر می‌رسد دلیل عمده‌اش این است که حفظ قرآن جزئی از فرهنگ عمومی کشورمان نیست. وقتی از فرهنگ صحبت می‌کنیم، آداب و رسوم نسبتاً پایدار یک کشور و جامعه منظور است. حفظ قرآن جزء فرهنگ ما نیست. به عبارتی اگر فرزندشان نتواند قرآن بخواند و چند آیه حفظ کند، ناراحت نمی‌شوند.

بحرالعلوم افزود: چه کنیم حفظ قرآن در فرهنگ عمومی وارد شود؟ برای ایجاد یک فرهنگ به این سادگی تغییر ایجاد نمی‌شود و این کار زمان می‌برد. بخشی از آن به دستگاه‌های فرهنگی مثل آموزش و پرورش و صدا و سیما بازمی‌گردد که اکثر مردم با این دو دستگاه سروکار دارند. این دو نهاد باید با همه توانمندی وارد عرصه شوند.

حافظان قرآن افراد را به صورت هرمی به حفظ قرآن تشویق کنند

این حافظ پیشکسوت قرآن با بیان اینکه به نظر می‌رسد یکی از مهم‌ترین راه‌های گسترش امر حفظ و اشاعه آن حافظان قرآن هستند، اظهار کرد: حافظان قرآن افراد را به صورت هرمی به حفظ قرآن تشویق کنند. ما حافظان قرآن باید نسبت به این مسیر احساس وظیفه کنیم.

باید نگاه ترویجی به حفظ داشته باشیم

وی بیان کرد: در حدیث نبوی آمده است که حامل قرآن پرچم‌دار اسلام است. البته معنای حامل قرآن، خیلی وسیع‌تر از حافظ قرآن است. باید نگاه ترویجی به حفظ داشته باشیم. همه باید وظیفه خود را در تحقق 10 میلیون حافظ قرآن بپذیریم. اگر تکاهل کنیم، هیچ اتفاقی نمی‌افتد و این اتفاقی است که اکنون رخ داده است. به هر کسی می‌گوییم، می‌گوید یکی دیگر هست. هرکسی باید وظیفه خود را یادآوری کند. ما حافظان قرآن در این مسیر باید استمرار دهنده این حرکت باشیم.

مراحل حفظ قرآن

بحرالعلوم با بیان اینکه درباره حفظ قرآن احادیث بسیاری داریم، بیان کرد: آیا در قرآن کریم آیه‌ای داریم که به عموم مردم توصیه حفظ قرآن را کرده باشد؟ کدام حافظ قرآن در روز قیامت می‌تواند قرآن را بخواند و بالا برود؟ وقتی به این احادیث و آیاتی که درباره حفظ قرآن است، خوب نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که حفظ قرآن چهار مرتبه دارد؛ یک مرتبه حفظ الفاظ قرآن و همان مرتبه‌ای است که برای آن مسابقه می‌گیریم و مدرک می‌دهیم. حفظ به معنی از بر خواندن قرآن، بی‌تأثیر نیست. قابل توصیه هست و تأثیراتی هم دارد؛ به این معنا که اصل ارتباط با کلام الهی قطعا ما را رشد می‌دهد و از گناهان بازمی‌دارد؛ اما کافی نیست و این پایین‌ترین مرتبه حفظ قرآن است.

این مدرس قرآن ادامه داد: یک مرتبه بالاتر از حفظ الفاظ داریم که قرآن به آن دستور داده است و آن به یاد داشتن و یادآوری مفهوم قرآن است؛ یعنی ما به عنوان یک مسلمان بدانیم و به یاد داشته باشیم که خداوند از ما چه چیز خواسته است. وقتی ما قرآن را می‌خوانیم و برای حفظ آن تلاش می‌کنیم برای رسیدن به این مرحله است. یکی از آثار حفظ قرآن این است که هر وقت به مشکلی برخورد کردیم یک آیه از قرآن ممکن است ما را نجات دهد.

توقع مردم از حافظان قرآن

وی گفت: یک مرحله بالاتر از حفظ مفهوم آیات قرآن، حفظ حدود قرآن است؛ امام باقر(ع) فرمودند: قاریان قرآن سه گروه هستند؛ یک گروه قرآن را می‌خوانند تا در جامعه شهرت پیدا کنند، اینها قرآن را یک وسیله قرار داده‌اند. گروه دوم کسانی هستند که حروف قرآن را حفظ کرده اما حدود آن را رعایت نکرده‌اند. از اینجا حفظ قرآن چهره و یک نماد بیرونی پیدا می‌کند. عموم مردم از ما حافظان قرآن این توقع را دارند. این مرحله هم یک مرحله از حفظ قرآن است.

این حافظ پیشکسوت قرآن افزود: مرحله بالاتر از این هم وجود دارد و آن حفظ قلبی قرآن است؛ یعنی پذیرفتن قرآن در جان. آیاتی در قرآن وجود دارد که نشان می‌دهد جای قرآن در حافظه انسان نیست؛ در قلب اوست: «بَلْ هُوَ آيَاتٌ بَيِّنَاتٌ فِي صُدُورِ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ»(عنکبوت، 49) نتیجه چنین حفظی مسّ و تماس با قرآن است و مسیر تماس با قرآن طهارت است. از همین رو امام صادق(ع) پیش‌نیاز و مقدمه حفظ قرآن را ترک گناه می‌دانند. ما به این احادیث که درباره مراحل حفظ قرآن است کم‌توجهی کرده‌ایم. راه رسیدن به این  سطح ترک گناه است. ما در حفظ قرآن باید گام به گام به جلو حرکت کنیم.

وی در پایان سخنان خود در پاسخ به سؤالی درباره توقف در مسیر حفظ قرآن گفت: توقف در حفظ قرآن، آفت بسیار بزرگی است. حفظ قرآن به طور متوسط  بین سه تا چهار سال طول می‌کشد. در این مدت حوادث خوشایند و ناخوشایند در زندگی همه ما می‌افتد. برخی مواقع با بروز این حوادث و تغییر شرایط زندگی، فرد در حفظ قرآن متوقف می‌شود. توقف در کار حفظ به هر دلیلی درست نیست و عمدتاً کسانی که حفظ خود را متوقف می‌کنند، به طور کامل از حفظ قرآن باز می‌ایستند.

انتهای پیام