مراحل و چگونگی عبادت/ شناخت صحیح از معبود داشته باشیم

آیت‌الله سیداحمد میرعمادی، نماینده ولی‌فقیه در استان و امام جمعه خرم‌‎آباد در گفت‌وگو با ایکنا از لرستان، در تشریح مراحل و چگونگی عبادت در سیره نبوی، گفت: سؤالی که همواره مطرح است این است که انسان چگونه باید عبادت کند تا مراحل تکامل و رسیدن به قرب الهی را طی کند و از عبادت خود، بهره ببرد پاسخ به این سؤال را با استناد به حدیثی از رسول خدا(ص) خطاب به ابوذر غفاری می‎توان یافت.
وی با اشاره به این‌که باتوجه به این حدیث نبوی، داشتن چشم خدابین برای عبادت نیاز است چراکه عبادت زمانی لذت‌بخش است که عاشق، معشوق خود را با تمام وجود، حس کند و او را در حالی‌که با چشم دل، به عیان می‎بیند عبادت کند، افزود: انبیا و اولیای الهی، پیروان خود را به چنین عبادتی فرامی‎خواندند، زیرا همه مفاهیم سیر و سلوک با همین «دیدن»، معنا و مفهوم پیدا می‎کند.رسول خدا(ص) در سخنی به ابوذر فرمود: «ای اباذر، خدا را چنان عبادت کن که گویی او را می‎بینی، زیرا اگر تو او را نمی‌بینی او تو را می‎بیند».(مکارم الاخلاق، ص 458)

معرفت به خدا؛ گام اول در عبادت
امام جمعه خرم‌آباد اضافه کرد: شک نیست که گام اول در عبادت، شناخت خدا است؛ یعنی از معبودی‎که می‎خواهیم بپرستیم، شناخت صحیح داشته باشیم و این، برترین نوع شناخت است کمااینکه رسول خدا(ص) فرموده است: «بهترین کارها شناخت خدا است، با این علم، کارهای کم و زیاد، برایت سودمند خواهد بود، ولی با جهل، هیچ کاری، خواه کم یا زیاد، برایت فایده‌ای نخواهد داشت».(کنزالعمال، حدیث 28731)
آیت‌الله میرعمادی با بیان این‌که پیامبرگرامی اسلام بر این شناخت، تاکید فراوان داشت و فواید آن‌را برای مردم گوشزد می‎کرد، ادامه داد: روزی عربی بادیه‌نشین، خدمت رسول اکرم(ص) رسید و از ایشان از علوم غریبه و شگفت پرسید.رسول خدا(ص) فرمود: با اصل علم چه کرده‌ای که ز غرایب و شگفتی‎های آن می‎پرسی؟ مرد عرب گفت: اصل و اساس علم چیست؟ حضرت فرمود: شناخت شایسته و درست خدا.مرد عرب گفت: شناخت شایسته و درست خدا چیست؟ فرمود: این است که خدا را بی‎مثل و بدون شبیه و بی‎مانند بشناسی و بدانی که او واحد و ظاهر و باطن و اول و اخر است و هیچ همتا و نظیری ندارد.این است شناخت درست خدا.
این مفسر قرآن اظهارکرد: در دنباله همان حدیث مبارک، خطاب به ابوذر غفاری فرمود: «ای اباذر، بدان که نخستین گام در عبادت خدا، معرفت به اوست که او اول است قبل از هر چیزی و هیچ موجودی قبل از او نیست و فرد است که دومین ندارد و باقی است و پایانی ندارد.آفریننده آسمان‌ها و زمین و هرچه در میان و بین آن‌هاست او لطیف و خبیر است و بر هر چیزی تواناست».(مکارم الاخلاق، ص 459)

ایمان به پیامبر(ص)؛ گام دوم در عبادت
وی افزود: مرحله دیگر در عبادت، ایمان به پیامبر(ص) و رسالت آن بزرگوار است.کسی‎که خدا را قبول کرده به حکم عقل باید ضرورت پیامبر را نیز بپذیرد، زیرا بدون آموزه‌های رسالت، خداشناسی، ابتر و عقیم است.همچنین در ادامه حدیث، پیامبر گرامی اسلام(ص) به ابوذر می‎فرماید: «ای اباذر، پس‌از معرفت به خدا، ایمان به من و اقرار به این‌که خداوند متعال، مرا برای همه مردم به‌عنوان بشیر و نذیر و دعوت‌کننده به‌سوی خدا به اذن او و چراغ فروزنده فرستاده است».(مکارم‌الاخلاق، ص 459)

حُب اهل‌بیت(ع)؛ گام سوم در عبادت
نماینده ولی‌فقیه در لرستان اضافه کرد: مرحله دیگر در عبادت، حُب اهل‌بیت(ع) است.این مهم در آخر موعظه پیامبر(ص) به ابوذر این‌گونه آمده است: «ای اباذر، مرحله دیگر در عبادت، دوست داشتن اهل بیتم است، همان‌ کسانی‎که خداوند، رجس را از آنان زدوده و پاک‌شان ساخت».(مکارم الاخلاق، ص 459) ابن‌عساکر، دانشمند معروف اهل سنت، این حدیث را از قول پیامبر(ص) نقل می‎کند: «اگر بنده‌ای، خدا را هزاران سال بین صفا و مروه، عبادت کند، ولی از نعمت عشق و محبت ما محروم باشد، جایش در آتش است سپس این آیه را تلاوت کرد: «من از شما هیچ اجر و مزد رسالت را نمی‎خواهم مگر دوست داشتن اهل بیت»».(مختصر تاریخ دمشق، ج 17، ص 317 و بحارالانوار، ج 23، ص 23)
وی افزود: جابر بن عبدالله انصاری می‎گوید: در عرفات، من و علی در ناحیه‌ای بودیم و پیامبر(ص) با دست مبارک خود اشاره‌ای کرد تا به محضر آن حضرت، حاضر شویم.وقتی به حضور آن حضرت رسیدیم، فرمود: ای علی، به من نزدیک‌تر شو و پنج انگشت خود را به پنج انگشت من داخل کن(کف خود را در کف دست من بگذار)، سپس فرمود: «یا علی من و تو از یک شجره خلق شده‌ایم، من ریشه آن و تو تنه آن و حسن و حسین، شاخه‌های آن هستند، هر کس به هر یک از شاخه‌های ان متصل باشد، داخل بهشت می‎گردد.یا علی، اگر امت من، آن‌قدر روزه بدارند تا اندامشان خمیده شود و آن‌قدر نماز بخوانند تا بدن‌شان به‌صورت نی(چوب خشک) شودف ولی بغض و کینه تو را به دل داشته باشند، خدا آنان را در آتش جهنم اندازد و عبادت‌های شان سود نخواهد بخشید».(بحارالانوار، ج 27، ص 226 و تاریخ مدینه دمشق، ج 42، ص 66)

انتهای پیام