«سهشنبههای مهدوی»، حرکتی خودجوش و اجتماعی است برای یادآوری عزیزترینی که در این دلمشغولیهای زندگی شده است غریبترین، طرحریزی شده تا شاید با عنایت حضرت صاحبالزمان(عج) باعث چشاندن نمکی از طعم زندگی مهدوی به جامعه شود.
طراحان این برنامه که گروهی از جوانان عضو مؤسسه فرهنگی «طلوع حق» هستند، درنظر دارند با استفاده از الگوهایی مانند واقعه پیادهروی اربعین حسینی و اردوهای جهادی سبک زندگی مهدوی را یادآوری کنند؛ برنامهای با هدف افزایش معرفت و همچنین یاد امام و پیشوای رئوف و حاضرمان حضرت مهدی(عج).
دانشجویان در دانشگاههای مختلف به این طرح پیوسته و حالا سهشنبههای مهدوی در بیشتر دانشگاههای کشور در حال اجرا است؛ در این طرح با پخش احادیث و جملاتی با موضوع مهدویت و امام زمان(عج) و نواهای مرتبط با این بحث یادی از امام زمانمان(عج) میشود.
درست است که کار فرهنگی مطلوب نیازمند فرایند تربیتی خاصی است که از طریق ابزار هدفمند و دارای اثرگذاری تربیتی انجام میگیرد، اما مسئله مهمتر نگاه کردن تعلیم و تربیت در کنار هم است، تعلیم یعنی فراهمآوردن زمینه مناسب برای رشد و شکوفایی استعدادهای ذهنی انسان.
براین اساس مسئولان تشکلهای فرهنگی باید توجه کنند که تربیت، در هر زمینهای که باشد، به ناچار نیازمند تعلیم است؛ زیرا مربی برای تربیت متربی ناچار است که او را از حقایق و مطالبی آگاه و با تخصصهایی آشنا کند تا وی با آگاهی از آنها و عمل برطبق موازین آموخته شده، به رشد و پرورش ابعاد مختلف روحی، معنوی و عملکردی و مدیریتی خود بپردازد.
در حال حاضر در بسیاری از مجموعههای فرهنگی دانشجویی(تشکلها، کانونها، انجمنها و...) شاهد بیتوجهی به این دو مقوله مهم هستیم؛ از شهيد گرانقدر دکتر چمران پرسيدند تعهد بهتر است يا تخصص؟ وی در جواب گفت «میگويند تقوا از تخصص لازمتر است، آن را میپذيرم. اما میگويم آن کس که تخصص ندارد و کاری را میپذيرد، بیتقواست».
اگر کسی تعهد داشته باشد و بداند که تخصص مسئوليتی را ندارد، سعی میکند آن مسئوليت را قبول نکند يا حداقل در صورت امکان، تخصصش را در آن حوزه افزايش میدهد.
سهشنبههای مهدوی طرحی است که هدف بسیار بزرگ و ویژهای دارد که اگر با تخصص و ایدههای خلاقانه و نو همراه باشد و برنامههای جدی برای آگاهیبخشی و بصیرتافزایی در این حوزه طراحی شود؛ قطعا شاهد اثرگذاری بیشتری خواهیم بود و قطعاً دو مقوله مهم تخصص و تعهد یا تعلیم و تربیت نیز محقق خواهد شد. تا زمانی که افراد و نیرویهای متعهد و متخصص تربیت نشوند شاهد برنامههای مؤثر و جدی در حوزه فرهنگ نخواهیم بود.
پس چه بهتر است که به جای برگزاری برنامههای مختلف و همایشهای بزرگ با هزینههای زیاد، گذرا و بدون تأثیرگذاری، برنامههای هدفدار، مداوم و اثرگذار طراحی کنیم و این مسئله قطعاً به مطالعه و تخصص در برخی حوزهها نیاز دارد.
مطلب را با سخنی از استاد صفائی حائری به پایان میرسانم که گفت: «مغازهاى كه قفسهبندى و تنظيم شده، جنسهاى زياد آن بهراحتى در دسترس قرار مىگيرند، اما دكههاى درهم و شلوغ كه اجناسشان پخش و رها و زير پا افتاده است، دست و پاگير، خستگىزا و وقتكُش هستند».
به قلم سینا ربیعی
انتهای پیام