سروده یک شاعر در انتقاد از حفظ قرآن بدون تدبر

به گزارش خبرنگار ایکنا؛ رضا نباتی، شاعر و پژوهشگر قرآن شعری با عنوان «چیستی و چرایی حفظ قرآن» برای انتشار در اختیار خبرگزاری ایکنا قرار داده است. این سروده نقدی بر حفظ قرآن بدون عمل به آن است.
آنقَدَر محو صدای خوش قاری شده‌ايم
يادمان رفته كه اين آيه، خطابی دارد!
آنقَدَر در پی حفظيم و نپرسيم چرا
هر سخن جايی و نكته حسابی دارد؟
اين چه رسمی است كه گويند تو را جای جواب
صِرف اين جمله كه «اين حفظ ثـوابی دارد؟!»
آخر از خواندن بی‌درک و عمل حاصل چيست؟
در كجا علم، چنين حدنصابی دارد؟!
تا نخوانی و ندانی و زنی لاف سخن
بی‌تدبر تو بگو راه صوابی دارد؟!
گر بخوانی و نفهمی و كنی حفظ كتاب
همچو آن باركشی ... ، بار كتابی دارد.1
به خدا روز حساب از تو بپرسند: چرا
عملت با سخنت، فرق حسابی دارد؟
گر كه «معنا» نبوَد مدنظر نزد شما،
حفظ يک سوره و ده تا چه نسابی دارد؟!
حکمت حفظ و سه تا سوره اخلاص این است:
ختم این گونه، نه آن گونه عذابی دارد!
مگر ای شيعه! نفرموده علی: خیری نیست؟ 2
بی‌تدبر منشین، عُمر شتابی دارد.3
گشته «ابزار هنرمندی» قومی، قرآن
این چنین ظلم بزرگی، چه عقابی دارد؟!
این یکی با هدف خواندن و آن یک تجوید
مانده‌ام واعجب این قوم چه خوابی دارد؟!!
کس نپرسد که خدا از چه سبب نازل کرد؟
آخر این شيوه کجا حُسن مَآبی4 دارد؟!!
حفظ الفاظ و حروف ار چه بود نیک ولی
خالی از حفظ حدودش، چه جوابی دارد؟
تا تو را نيست هدف از سخنش، «راه نجات»
بی‌شک اين نغز سخن، سخت حجابی دارد
نكته‌ای هست اگر طالب حفظی زين پس:
«حفظ آن كن که در آن نكته نابی دارد»
پی‌نوشت:
1- «مثل الذين حملوا التوراه ثم لم يحملوها، كمثل الحمار يحمل اسفارًا» (آيه 5 سوره جمعه)
2- «اَلا لا خَيرَ فِي قِراءَةٍ لَيسَ فيها تَدَبُّرٌ» (اصول كافی جلد اول ص 44)
3- «اَلفُرصَه تمُّر مرِّ السَحاب، فانتَهِزوا فُرَصَ الخَیّر» (نهج‌البلاغه فیض، ص 1086). فرصت مانند ابر از افق زندگی می‌گذرد، مواقعی که فرصت‌های خیری پیش می‌آید غنیمت بشمارید و از آن‌ها استفاده کنید.»
4- حسن مآب: بازگشت صحيح و نيكو
انتهای پیام