به گزارش ایکنا از خراسان رضوی، اسرائیل از سال ۲۰۰۰ به بعد حوادث جدیدی را تجربه کرد که در نتیجه آن، قدرت پوشالی این رژیم در هم شکست. نخستین اتفاق جنگ بین اسرائیل و لبنان بود که به مدت 33 یا 34 روز به طول انجامید و شمال اسرائیل و سراسر لبنان را در بر گرفت. این جنگ در اسرائیل به جنگ دوم لبنان و در لبنان به جنگ ژوئیه معروف است. این جنگ به نامهای جنگ ۳۳ روزه، جنگ ۳۴ روزه و جنگ تموز نیز شناخته میشود.
تنش بین اسراییل و حزبالله به جهت اسارت برخی از نیروهای لبنانی افزایش یافته بود که همین مسئله جرقه جنگ را زد. این مسئله موجب بروز درگیریهایی بین دو طرف شد.
ایهود المرت، نخست وزیر اسرائیل، اقدامات لبنان در خاک اسرائیل را اعلام جنگ لبنان به اسرائیل خواند و اعلام کرد که «لبنان بهای آن را خواهد پرداخت» و اسرائیل دولت لبنان را «مسئول تجاوز نیروهای حزبالله لبنان به خاک اسرائیل خواند».
نیروی هوائی اسرائیل در پاسخ به عملیات نظامی آنان حملاتی را به زیرساختهای لبنان یعنی جادهها، پلها و فرودگاه بیروت انجام داد و براساس آن ۴۴ شهروند لبنانی کشته شد.
این جنگ در تاریخ ۱۴ اوت ۲۰۰۶ با قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت سازمان ملل پایان یافت. در طول این جنگ هیچ مرزی جا به جا نشد و هنوز هم اختلاف نظرهایی مبنی بر اینکه کدام کشور پیروز این جنگ است و چه مدت به طول انجامیده، وجود دارد.
این نخستین جنگی بود که اسرائیل در آن به اهداف خویش نرسید.
جنگ غزه
در سال 2008 نیز جنگ میان اسرائیل و حماس در غزه رخ داد. این جنگ در اسرائیل به عملیات «سرب گداخته» و در میان اعراب با نام «کشتار غزه» مشهور است. همچنین این روز در میان بخشی از عربها به روز «کشتار شنبه سیاه» معروف شد که علت آن کشتار بسیار زیاد فلسطینیها در یک روز است.
این نبرد بعد از خاتمه توافقنامه 6 ماههای که بین اسرائیل و حماس و ۱۲ گروه شبهنظامی به منظور عدم اجرا عملیات مسلحانه نسبت به یکدیگر، به امضا رسیده بود، شروع شد. در طول این قرارداد اسرائیل حماس را به دلیل پرتاب راکت به سمت اسرائیل و حماس نیز اسرائیل را به ادامه محاصره اقتصادی و سوختی غزه متهم کرد.
اسراییل این حملات را در تاریخ ۲۷ دسامبر ۲۰۰۸ میلادی آغاز و در تاریخ ۱۷ ژانویه ۲۰۰۹ میلادی بعد از سه هفته عملیات شدید نظامی از جمله حملات هوایی گستردهای به وسیله ۶۴ هواپیمای جنگنده و هلیکوپتر آغاز کرد.
اسراییل در ساعات نخست حمله حدود ۱۰۰ تُن موشک و بمب به سوی اهداف متعلق به سازمان حماس در نوار غزه، شلیک شد و در نوار غزه «آتش بس یکجانبه» اعلام کرد. اسرائیل بعد از اعلام آتش بس گذرگاههای نوار غزه را آزاد نکرد که علت آن را جلوگیری از ورود سلاح بیشتر به این منطقه اعلام نمود.
جنگ غزه به زیرساختهای صنعتی، اقتصادی و بهداشتی نوار غزه خسارات متعددی وارد آورد. شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در طول جنگ در قطعنامهای اسرائیل را متهم به «نقض فاحش حقوق بشر» کرد و خواستار خاتمه یافتن جنگ شد.
جنگ 51 روزه
در سال ۲۰۱۴ میلادی نبردی میان اسرائیل و نیروهای جهادی نوار غزه به رهبری حماس رخ داد که فلسطینیان آن را عملیات «بنیاد استوار» و اسرائیلیها عملیات «تیغه حفاظتی» نامیدهاند. آغازگر این جنگ نیروی هوایی اسرائیل بود و نوار غزه را هدف حملههای خود قرار داد. همچنین بعد از مدتی هجوم زمینی نیروهای نظامی اسرائیل به غزه آغاز شد.
هدف اصلی شکلگیری این حملات به دلیل ربایش و قتل 3 نوجوان اسرائیلی بود. آنها ادعا کرده بودند که دو مرد مضمون به آدم ربایی از اعضای حماس هستند و در این باره هیچ مدرکی از سوی نیروهای دفاعی اسرائیل ارائه نشد و حماس نیز هرگونه مشارکت در این آدمربایی را انکار نموده است.
در پی این آدمربایی، نیروهای اسرائیلی ۱۰ فلسطینی زیر ۱۸ سال را به قتل رسانده و 100 نفر در کرانه باختری را بازداشت کردند و تمام فلسطینیهایی که در پی آزادی گیلعاد شلیط، سرباز اسیر اسراییلی، آزاد کرده بود را مجددا بازداشت نمود. همچنین بین ۳۵۰ تا ۶۰۰ تن از فلسطینان را که تقریبا تمام اعضای حماس در باریکه غربی رود اردن را شامل میشد را بازداشت کردند.
در یک حمله از سوی اسرائیل، ۶ پیکارجوی حماس کشته شدند و حماس در پاسخ به این اقدام 100 موشک از غزه را به سمت اسرائیل پرتاب کرد. در مقابل نیروی هوایی اسرائیل اهدافی در غزه را بمباران کرد. طی این جنگ چند تلاش برای آتش بس صورت گرفت اما هیچکدام از آن ها موفقیت آمیز نبود.
جان کری، وزیر امور خارجه ایالات متحده، بیان داشت که نتانیاهو در یک تماس تلفنی، خواستار تلاش مجدد برای برقراری آتشبس شده و اظهار داشته که «در این باره کاملا جدی است». بعد از بمباران مکرر مدارس تحت نظر سازمان ملل، دبیرکل سازمان ملل، بان کی مون، طی بیانیهای اقدامات اسرائیل در بمباران غزه را محکوم کرد و گفت «هیچ چیز منزجرکنندهتر از این نیست که به کودکان در حین خواب حمله کنند».
تظاهرات روز بازگشت
روز سرزمین یا یومالأرض مناسبتی در مبارزات فلسطینیان است که هر سال در روز ۳۰ مارس با برپایی تظاهرات و اعتصاب سراسری گرامی داشته میشود.
این تظاهرات «تظاهرات بازگشت» نیز نامیده شده است. فلسطینیان در این روز به اعمال خشونت، سیاست تبعیض نژادی، مصادره زمینها و ویرانسازی روستاها، راندن فلسطینیان از سرزمین خودشان و تجزیه آن به مجموعههای کوچک جدا از هم و… توسط اسراییلی ها اعتراض میکنند.
این مناسبت در سال ۱۹۷۶ و در روز قیام ملی فلسطینیان در سرزمینهای اشغال شده بنیان نهاده شد. در آن روز اسراییل ۲۱ هزار کیلومتر مربع از زمین فلسطینیان را مصادره و به مهاجران واگذار کرد که قیام فلسطینیان را در پی داشت.
در چهل و دومین سالگرد روز سرزمین در فلسطین، تظاهراتی در سال 2018 برگزار شد و در 6 هفته قبل از این مراسم جمعی از فلسطینیان در مرز نوار غزه تحصن کردند. 30 هزار نفر در این تظاهرات در مرز اسرائیل با غزه حضور داشتند. در جریان این اعتراضات حداقل ۵۰ تن کشته و ۸۰۰۰ تن مجروح شدند.
دولت فلسطین یک روز بعد از این تظاهرات، اعلام اعتصاب سراسری و عزای عمومی کرد. در مرزهای دو طرف نیز نیروهای اسرائیلی با تانکهایشان و تک تیراندازها در خاکریزها مستقر شده بودند و پهپادها نیز گاز اشکآور به سمت تظاهرکنندگان در شرق غزه شلیک میکردند.
انتهای پیام