چرایی حمایت بودجه ای از فعالیت های مهدوی/نقش مهدویت در بقای نظام و انقلاب

به گزارش ایکنا، شبستان نوشت: تقدیم لایحه پیشنهادی بودجه توسط دولت به مجلس و بحث هایی که برای اخذ بودجه در بخش های مختلف مطرح است، بار دیگر این فرصت را فراهم آورد تا به بایدها و الزامات حمایت بودجه ای از فعالیت های مهدوی به عنوان افق روشنِ نه فقط نظام و ایران، بلکه جهان بپردازیم.

از این رو، به منظور بررسی آنچه که باید در تخصیص بودجه به فعالیت های مهدوی مدنظر مسئولان قرار بگیرد با حجت الاسلام «محمود متوسل»، مدیر عامل بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(عج) کشور به گفت وگو پرداخته ایم که مشروح آن تقدیم حضورتان می شود:

تخصیص بودجه و حمایت مالی از فعالیت های مهدوی در کشور از چه اهمیتی برخوردار است و چرا باید نسبت به تامین بودجه در این حوزه حساس بود؟

باید توجه داشت مهدویت از یک سو آموزه ای دینی است که در قله افکار و عقاید شیعی قرار دارد و آینده را به نحوی روشن مشخص می کند و از دیگر سو، انقلاب اسلامی هم که در آستانه چهلمین سالگرد پیروزی آن قرار داریم مدیون تفکر مهدوی است، چراکه تبعیت مردم از امام خمینی(ره) چه پیش از انقلاب اسلامی و با حضور در راهپیمایی ها و چه پس از آن و با در حضور در جنگ و دیگر عرصه ها، برای آن بود که مردم امام راحل را نایب امام زمان(عج) می دانستند و به تبع اطاعت از ایشان، تبعیت از امام و ولی فقیه را بر خود واجب می دیدند.

این نگاه چه وجهی به رهبری انقلاب ایران در مقایسه با دیگر انقلاب های جهان می بخشد؟

امام خمینی(ره) رهبری بود که مردم در کسوت مرجع تقلید، از ایشان تبعیت می کردند نه مانند رهبران سیاسی دیگر انقلاب ها؛ لذا مسلم است پیروزی در انقلاب و دفاع مقدس و پس از آن استمرار حرکت در طول 40 سال علی رغم همه سختی ها و مشکلات، ناشی از آن است که در دوران امام راحل و امروز در زمان رهبریِ آیت الله العظمی خامنه ای، این تفکر و باور که ولی فقیه نایب امام زمان(عج) است در تبعیت مردم از امام و رهبری نقش داشته و دارد.

باز گردیم به سوال نخست این تبعیت و این نگاه از چه بعد به حمایت بودجه ای فعالیت های مهدوی مربوط می شود؟

بنابر آنچه بیان شد بقای انقلاب اسلامی در طول این 40 سال مدیون تفکر مهدویت بوده است لذا باید مسئولان در هر رده و جایگاه برای تقویت این تفکر و ترویج انتظار در جامعه تلاش بیشتری داشته باشند، چون دشمن هم به این نتیجه رسیده که برای تضعیف جایگاه ولایت فقیه باید مبانی دینی بخصوص مهدویت را تضعیف کند.

از این رو، برای بقای نظام و تقویت آن، مسئولان باید بدانند هرچه مهدویت بیشتر تقویت شود نظام و انقلاب هم بتبع آن تقویت می شوند.

نقش دولت در تقویت و حمایت از برنامه ها و فعالیت های مهدوی چیست؟

نقش مردم در تولیت امور دینی چه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی و چه پس از آن نقشی بی بدیل است و امروز هم غالب برنامه های دینی فرهنگی با حمایت و همکاری مردم در مساجد، هیئات، حسینیه ها و ... اجرا می شود.

اما طبیعی است دولت اسلامی وظیفه دارد در این باره مردم را یاری کند؛ البته این بدان معنا نیست که امور دینی به دولت وابسته باشد بلکه انتظار است که دولت به عنوان بخشی از مردم به میدان آمده و در تامین هزینه فعالیت های مهدوی مردم را همراهی کند.

سال گذشته جدول 17 مربوط به موسسات و نهادهای دینی فرهنگی از لایحه بودجه حدف و مقرر شد بودجه آن به صورت متمرکز تخصیص یابد، چه تحولاتی در این راستا در حوزه فعالیت های مهدوی رقم خورده است؟

ابتدا باید بگویم در پی کاهش بودجه های فرهنگی در سال های اخیر، نهادها و موسسات مهدوی تحت فشار قرار گرفته اند.

اما درباره حذف جدول 17 باید گفت پیش از آن نیز بین 30 تا 40 درصد بودجه مصوب توسط سازمان برنامه و بودجه تخصیص می یافت. با حذف جدول 17 کمیته ای در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی عهده دار تخصیص بودجه به نهادهای فرهنگی مثل بنیاد مهدی موعود(عج) شده است و علی رغم تلاش های این کمیته، در سال 97 تنها نیمی از بودجه در مقایسه با سال 96 تخصیص یافت که این میزان با توجه به افزایش قیمت ها، نهادهای مردمی مهدوی را دچار مشکل می کند.

به عنوان یک فعال مهدوی چه انتظاری در زمینه تخصیص بودجه به فعالیت های مهدوی دارید؟

اگر کمیسیون فرهنگی مجلس می خواهد امور فرهنگی به نحوی درست در کشور انجام شود، باید غیر از نهادهای دولتی و رسمی، بودجه قابل توجهی را برای موسسات فرهنگی فعال در جامعه در نظر بگیرد البته این مشروط به بررسی و ارزیابی است تا کمک های لازم به این عرصه تخصیص یابد.

نباید بودجه های فرهنگی به دولت وابسته شود بلکه باید با حمایت از بخش مردمی زمینه حضور پررنگ تر مردم را فراهم کرد چنان که دولت برای بخش اقتصادی هم چنین نظری دارد و می کوشد با حمایت از کارآفرینان، زمینه اشتغال و تولید را فراهم کند.

توقع است که به فعالیت های فرهنگی همچون مهدویت هم، چنین نگاهی شود چراکه در پرتوی چنین رویکردی می توان فرهنگ را اصلاح کرد.

آیا دیربازده بودن سرمایه گذاری های فرهنگی در حوزه هایی همچون مهدویت می تواند توجیهی برای عدم حمایت مالی از این ساخت مقدس باشد؟

طبیعی است که سرمایه گذاری در هر حوزه ای با توجه به توان و استعداد آن انجام می شود، اساساً برخی فعالیت ها و حوزه ها دیربازده هستند مثلا دولت می داند برای پل سازی و راه سازی باید برای 10 تا 15 سال آینده سرمایه گذاری کند.

در بخش فرهنگ نیز بازده به سرعت قابل مشاهده نیست و این جنس فرهنگ است که قابل شمارش نبوده و نتایج کیفی دارد تا کمّی. از این رو، انتظار می رود کسانی که در بودجه ریزی و تخصیص آن هستند این تمایزات را در نظر داشته باشند.

برای آنکه بتوان بازده فعالیت های مهدوی را در عرصه فرهنگ و سبک زندگی به طور ملموس درک کرد، چه راهکاری را توصیه می کنید؟

طبیعتاً وقتی از حوزه مهدویت سخن می گوییم، جز استفاده از شیوه های درست آموزشی برای گروه ها و اقشار مختلف جامعه نمی توان راه دیگری را دنبال کرد؛ برای مثال باید کار را از مهدهای کودک آغاز کرد تا نسل آینده از سنین پایین با امید به آینده و فرهنگ انتظار مانوس شوند و ذهن شان در این باره تربیت شود چراکه ذهن شان اینچنین نسبت به آینده روشن و امیدوار می شود برخلاف فرهنگ غربی که جهان را تاریک معرفی می کند.

لذا باید برای هر گروه سنی و تحصیلی و اقشار مختلف برنامه ریزی خاص داشت؛ سخن درباره مهدویت کلیشه ای و شعاری نیست.

پایه هر تاسیس و اصلاحی آموزش است اگر آموزش صحیح نباشد، فرهنگ هم شکل نمی گیرد چون فرهنگ با چند کانال و شبکه اجتماهی هدایت نمی شود.

انتهای پیام