حسین مطیع، استاد گروه معارف دانشگاه صنعتی اصفهان در گفتوگو با ایکنا از اصفهان، درباره شادی و نشاط از منظر اسلام اظهار کرد: شادی و نشاط یک حالت درونی و در ذات انسان است، نقطه مقابل آن، یعنی غم نیز همین ویژگی را دارد، این دو ویژگی درونیالاصل و یک نوع احساس درونی هستند.
شادی حالتی درونی است نه بیرونی
وی افزود: دین شادیهای معنوی، اخلاقی، مادی، فردی و اجتماعی را تحت پوشش قرار میدهد. نکتهای مهم در این زمینه که به نوعی افراد از آن غافل هستند، این است که شادی را میخواهند از بیرون به انسان تزریق کنند، اما اطلاع ندارند که شادی یک امر درونیالاصل است؛ مثل چاهی که میخواهند از بیرون به آن آب بریزند، در حالی که چاه باید از خودش آب داشته باشد و یا مثلاً رسانهها میخواهند دل مردم را شاد کنند که البته نیت آنان خیراست، ولی آنها متوجه این نکته نیستند که شادی یک امر درونی الاصل میباشد، یعنی باید از درون فرد، شادی بجوشد و اگر بخواهیم از بیرون شادی را تزریق کنیم، موفق نخواهیم شد.
استاد گروه معارف دانشگاه صنعتی اصفهان گفت: اسلام در مورد شادی دیدگاههای زیبایی دارد که در بعضی از کتابها مفصل به آنها اشاره شده است، مثل کتاب «رضایت از زندگی»، نوشته عباس پسندیده،که بحثهای خوبی در مورد شادی مطرح کرده است. در بحثهای اسلامی وقتی از شادی صحبت میکنیم، فقط مسائل معنوی را بررسی نمیکنیم، زیرا حتی بعضی از مسائل فیزیکی و پزشکی ساده را هم بهعنوان وسایل شادی به ما توصیه کردهاند، مثلاً نگاه کردن به طبیعت، آب روان، سبزه و صورت پدر و مادر که همه اینها شادی را به ارمغان میآورد و برعکس اگر به موارد نامناسب نگاه کنیم، شادی از ما دریغ میشود، در واقع اسلام علاوه بر شادیهای معنوی به شادیهای مادی نیز توجه میکند.
عمق شادیهای معنوی
مطیع بیان کرد: شادیهای معنوی عمق بیشتری دارند. اما اصلاً اینگونه نیست که اسلام به شادیهای مادی بیتوجه باشد. مثلاً شنا کردن یکی از موارد شادی در اسلام است که به آن توصیه شده و حتی روانشناسان به افراد افسرده، شناکردن را توصیه میکنند و اگر امکان به استخر رفتن را ندارند، در حمام آب بازی کنند، بعضی از غذاها نیز شادی آورهستند، مثل زعفران که اسلام به خوردن این غذاها توصیه کرده است.
غفلت؛ خط قرمز شادی
وی خاطرنشان کرد: شادیهای اجتماعی دارای مرز هستند و باید مواظب باشیم که به بهانه شادی دچارغفلت، لهو و لعب نشویم. یکی از مرزهای شادی اسلام این است که شادیهای ما دچار غفلت نشود و اگر شادیها به غفلت منجر شد، شادی نیست که مورد پسند اسلام باشد. شادی در حقیقت آن است که قرآن میفرماید: «يَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ»؛ شادی که از طرف خدا آمده باشد و اگر دست دهنده شادی آفرین را بشناسیم، دچار غفلت نمیشویم.
معیار سنجش غربیها از شادی و نشاط در ایران
استاد دانشگاه صنعتی اصفهان افزود: معیارهای غربی برای نشان مقدار شادی قابل قبول نیست و متأسفانه هنوز در ایران تحقیقی که با معیار اسلامی و معیارهای درستی که قرآن و اهل بیت گفتهاند، انجام شده باشد وجود ندارد. معیارهیی که غربیها ارائه میدهند به شدت سطحی و کلیشهای است و اصلا پاسخگو نیست و نمیتوان مقدارشادی را در جامعه تشخیص داد.
مطیع خاطرنشان کرد: در اسلام نوعی شادی وجود دارد که بعد از دوران غم اتفاق میافتد. شادی عام قبل از غم است و شادی خاص بعد از غم اتفاق میافتد. غربیها اینگونه موارد را درک نمیکنند و در نظریهها و فرمهای نظرسنجی خود نمیتوانند آن را لحاظ کنند و در نهایت میگویند که مردم ایران شاد نیستند، چون درصد غمشان زیاد است، ولی آنها از شادی بعد از عزاداری خبر ندارند، در واقع معیار غربیها در این زمینه ناقص است و نمیشود با اینگونه معیارها ایران و مذهب شیعه را سنجید.
انتهای پیام