آیا فلسفه با واگذاری سیاست محقق می‌شود؟
تغییر در معاونت پژوهشی موسسه حکمت و فلسفۀ ایران احتمالا آرامشی را به موسسه بازخواهند گرداند. اما این آرامش چقدر خوشحال‌کننده است؟
به گزارش ایکنا، فارس نوشت: اخیرا دکتر ذکیانی رئیس جدید موسسه حکمت و فلسفۀ ایران دکتر محمود یوسف ثانی را جایگزین دکتر شهین اعوانی در مقام معاونت پژوهشی و تحصیلات تکمیلی موسسه کرده است. این تغییر در حقیقت واکنشی است به تنش‌های چند سال اخیر میان هیئت علمی موسسه و مدیریت آن. وقتی در سال ۹۰ عبدالحسین خسروپناه جای غلامرضا اعوانی را پس از سال‌ها مدیریت بر موسسه حکمت و فلسفۀ ایران گرفت، مدت زیادی نگذشت تا خسرو پناه معاونت پژوهشی موسسه را تغییر دهد. معاونت پژوهشی حساس‌ترین سمت در این موسسه پس از ریاست است. دکتر شهین اعوانی خواهر غلامرضا اعوانی نزدیک به ۸ سال این سمت را داشت. او مدتی بعد البته به دوباره معاونت پژوهشی موسسه را به عهده گرفت.
دکتر محمود یوسف ثانی که اکنون معاونت پژوهشی این موسسه را بر عهده گرفته است، دکترای خود را در سال ۷۶ در فلسفه اسلامی از دانشگاه تهران اخذ نموده و پیش از این رئیس گروه منطق و همزمان مسئول انتشارات موسسه حکمت و فلسفه ایران بوده است. کارنامۀ علمی او مشتمل بر ترجمه و تصحیح متون متعدد فلسفی و نیز تالیف بیش از چهل مقاله و یک کتاب است. در سال جاری نیز تصحیح وی از رسالۀ منطقی ابن‌سینا با عنوان «المختصر الاوسط فی المنطق»، عنوان شایستۀ تقدیر کتاب سال جمهوری اسلامی ایران را به خود اختصاص داد.
دکتر یوسف ثانی پژوهشگری پرتلاش و متین در فلسفه است که به نظر گزینه‌ای مطلوب برای اتخاذ موقعیت مدیریتی مهم موسسه باشد. تغییر اخیر در موسسه حکمت و فلسفه و انتصاب وی نشان دهندۀ توافقی است که میان وزارت علوم و هیئت علمی موسسه صورت گرفته است. با این انتخاب گویا توافق میان وزارت علوم و اعضای هیأت علمی بر سر ریاست دکتر ذکیانی کاملا تثبیت خواهد شد.
موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران شاخص‌ترین نماد مواجهۀ سنت فلسفی ایران با جهان معاصر بوده است. اولین رئیس و موسس آن پیش از انقلاب سیدحسین نصر بود. پس از انقلاب غلامرضا اعوانی، سپس حجت الاسلام خسروپناه و اکنون دکتر ذکیانی رؤسای این موسسه بوده‌اند.
ذکیانی اولین رییس انجمن حکمت است که مطالعات تخصصی او در حوزۀ منطق است، نه فلسفه. او پیش از این در موسسه فعالیتی نداشته و این اولین حضور وی در موسسه حکمت و فلسفه به شمار می‌آید.
در دوران خسروپناه فشارهای اداری غالبا اعضای هیئت علمی را دچار بدگمانی کرده بود و تنش داخلی را در موسسه بالا برده بود. انجمن حکمت و فلسفۀ ایران همواره نمادی از حضور چهره‌های برجستۀ فلسفی در ایران بوده است و همین به آن موقعیتی خاص بخشیده است. برخی علاقه‌مندند حضور ذکیانی در مقام ریاست موسسه را آغاز دورانی تازه که در آن فشارهای سیاسی از روی اعضای هیئت علمی برداشته شده است، تلقی کنند و به آن روی خوش نشان دهند. حامد زارع روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب چندی پیش در یادداشتی در روزنامه سازندگی حضور ریاست جدید را در موسسه «خون تازه در خانۀ فلسفه» خوانده بود.
برخی ناظران معتقد بودند؛ با مدیریت حجت الاسلام خسروپناه فرصت موسسه‌ی حکمت و فلسفه برای ایفای نقشی موثر و متناسب با مسئولیت فلسفه محدود شده بود. اما اکنون به نظر می‌آید اعضای هیئت علمی موسسه فراغت از فشارها را با واگذاری کل مسئولیت سیاسی فلسفه و قبول یک موقعیت پژوهشی صرف مبادله کرده باشند.
اکنون که همه طرف‌ها به این وضعیت راضی شده‌اند بیش از هر زمان دیگر می‌توان پرسید مسئولیت نهادی که متکفل فلسفه در ایران است، چیست و فلسفه چگونه می‌تواند از مسئولیت خود حراست کند؟
انتهای پیام
