به گزارش ایکنا، زهریه ابراهیم صافی (مادر بلال) این گونه از اتفاقی که زندگی وی را از سال 2011 تاکنون تغییر داد، صحبت میکند: «هنگامی که نامه وظیفه خود مبنی بر تدریس در مسجدالاقصی را دریافت کردم، بسیار در مورد آن تأمل کردم و واژه الاقصی را هزار مرتبه خواندم».
مادر بلال اکنون 8 سال است که در مسجدالاقصی به تدریس قرآن کریم میپردازد و دهه آخر هر ماه به این منظور، از شهر امان، پایتخت اردن، به قدس سفر میکند.
وی متولد 1961 در روستای «دیر عمار» از توابع شهر «رام الله» در فلسطین است که بعد از ازدواج به الجزایر رفت و پس از 5 سال آنجا را به مقصد اردن ترک کرد و در شهر «العقبه» این کشور ساکن شد. وی حدود 10 سال و تا زمان وفات همسرش در این شهر مستقر بود و پس از آن در منطقه «شفا بدران»، واقع در شمال غرب شهر امان، پایتخت اردن، ساکن شد.
زهریه صافی 58 ساله، پس از وفات همسرش در سال 1991، به تربیت شش فرزند خود و حفظ قرآن و آموزش تلاوت به آنها پرداخت تا این که به مرکز فرهنگی ـ اسلامی دانشگاه اردن پیوست و در آنجا توانست قرآن کریم را حفظ و علوم تجوید را در محضر مرحوم «شیخ ابراهیم رمانه» بیاموزد و اجازهنامه قرآنی را از دست «نجوى قراقيش» و «اكرام عريبات» دو تن از استادان این دانشگاه دریافت کرد.
مادر بلال آموزش قرآن کریم را از سال 1997 آغاز کرد و پس از آن توانست سه قرائت قرآن به 8 روایت را به خوبی بیاموزد. همچنانکه علوم دینی را در مرکز «اُحد» آموخت و موفق به دریافت دوره تربیت معلم شد.
زهریه ابراهیم صافی، مدیریت مرکز آموزش حفظ قرآن «الفردوس» در منطقه «شفا بدران» شهر امان، پایتخت اردن، را برعهده گرفت، اما وی امر آموزش را بر مدیریت ترجیح داد و به همین منظور به تدریس قرآن در مساجد «شفا بدران» و دارالقرآن دولتی منطقه «لوییده» شهر امان پرداخت و همچنین، از اعضای کمیته آزمونهای مسابقات ملی قرآن اردن و رقابتهای بینالمللی قرآن «الهاشمی» این کشور تا سال 2011 بود.
رؤیایی که محقق شد
مادر بلال در گفتوگو با پایگاه خبری «الجزیره نت» در این باره گفت: «آرزوی زیارت مسجدالاقصی را داشتم، اما انتظار افتخار تدریس قرآن کریم در اين مكان مقدس را نداشتم».
صافی زمانی که از کمبود مربی قرآن در مسجدالاقصی و خصوصاً کمبود مربیان دورههای پیشرفته و شیوه آموزش سطح سوم تلاوت قرآن مطلع شد، از اعتدال العبادی، مدیر خود در دارالقرآن اردن درخواست انتقال به مسجدالاقصی را کرد و درخواست وی به وزارت اوقاف اردن ارسال شد که مورد موافقت عبدالرحیم عکور، وزیر وقت اوقاف، واقع شد.
نخستین درس
بعد از آن، زهریه با حکم ارسالی از وزارت اوقاف اردن، به قدس آمد و نخستین درس خود را در دارالحدیث مسجدالاقصی شروع کرد.
از آن زمان تاکنون وی، دهه آخر هر ماه از شهر امان به قدس سفر میکند و در آنجا در خانه دخترش در شهر «رام الله» ساکن میشود و به تدریس قرآن در مسجد بزرگ «البیره» در نزدیکی این شهر نیز میپردازد.
او کلاسهای خود را در زیر گنبد «موسی» با پنجرههای مشرف بر همه زوایای غرب مسجدالاقصی برگزار میکند، به طوری که فضای زیر این گنبد را تبدیل به دارالقرآنی در فضای داخلی مسجد کرده و کلاسهای خود را در صحن مصلای قدیم مسجدالاقصی و مصلای مروانی این مسجد نیز برگزار میکند.
سختی و مشقات سفر
مأموریت او خالی از سختیها و مشقات نیست،، بهطوری که ایست بازرسی نظامی «قلندیا» بین کرانه باختری و قدس اشغالی در مسیر روزانه او از خانه دخترش در شهر «رام الله» تا مسجدالاقصی، او را خسته میکند.
او میگوید: «این ایستبازرسی، بیش از پل «ملک حسین» بین اردن و فلسطین که در هر ماه از آن میگذرد، او را آزار میدهد».
زهریه که تاکنون صدها زن در قدس و داخل فلسطین به دست وی اجازهنامه قرآنی دریافت کردهاند، در جواب به سؤال از راز تحمل سختی سفر و جابجایی گفت: «قرآن و مسجدالاقصی... خودم را مقصر و کمکار میدانم و دائماً حضرت رسول(ص) را تصور میکنم که خون از زانوان مبارکش در طائف جاری میشد»، سپس بغض و گریه مانع صدایش میشود!
ترجمه وتنظیم: سید حسین حسینی
انتهای پیام