راهیان نور؛ بازخوانی «أَحْسَنِ الْحَالِ» رزمندگان در سایه انس با امام زمان(عج)

به گزارش ایکنا، شبستان نوشت: یکی از سفرهای رایج در ایام نوروز، سفر به مناطق عملیاتی دوران دفاع مقدس در قالب کاروان های راهیان نور است، سفری کوتاه اما به اذعان حاضران در آن ژرف و اثرگذار؛ از این رو، به منظور بررسی تاثیر این سفر معنوی بر دستیابی به سبک زندگی منتظرانه و انس و الفت با امام عصر(عج)، با حجت الاسلام والمسلمین «علی اکبر درخشنده امیری»، راوی کاروان های راهیان نور به گفت وگو پرداخته ایم که بخش نخست آن تقدیم حضورتان می شود:

راهیان نور از نظر فرصت سازی برای سبک زندگی منتظرانه و ایجاد آمادگی برای درک خورشید ولایت عظمی (ارواحناه فداء) چه ظرفیت هایی دارد؟

یکی از سنت های مرسوم نوروز حضور کاروان های راهیان نور از سراسر کشور و حتی دیگر کشورها در مناطق مربوط به دوران دفاع مقدس است و این سوال را پررنگ می کند که چه جاذبه ای در راهیان نور وجود دارد که باعث می شود مردم در زمان فراغت و تفریح نوروز، خود را به مناطق عملیاتی جنوب برسانند؟

یکی از بهترین فرصت سازی های راهیان نور متوجه کردن انسان به فطرت خویش است، چنان که خداوند، قرآن را هدایتگر متقین معرفی می کند یعنی آنهایی که به غیب ایمان دارند.

راهیان نور چگونه انسان را متوجه غیب می کند؟

باید توجه داشت تفاوت های راهیان نور با دیگر سفرها مثل تفاوت گلزار شهدا با قبرستان و تفاوت شهید با مرده است؛ همانطور که ما قائل به حیات شهید هستیم و می گوییم شهدا را نباید مرده پنداشت، راهیان نور هم چنین است یعنی حیاتی را که در زمین های بی آب و علف و خشک که فقط خاک و خاکریز است، درک می کنیم در گلزار شهدا هم می بینیم و همین آدمی را به تفکر و تدبر در فراماده و باطن این سرزمین ها وا می دارد.

در نتیجه این توجه به غیب، به حقیقت انسان تامل می کنیم، وقتی می بینیم این رزمندگان با اتکاء به سلاح ایمان، خود را به این مرحله رساندند که مقابل همه ظلم و استکبار ایستادند.

این ایستادگی نشان می دهد انسان ویژگی های خاص و قدرتی شگرف دارد و با آن می تواند با دستان خالی در ابتدای انقلاب مقابل قدرت مندترین ارتش های دنیا بایستد.

آیا قدرت در دوران دفاع مقدس جنبه نظامی و مادی داشت یا چیزی فراتر از آن به جبهه ها و رزمندگان نیرو می بخشید؟

در دفاع مقدس قدرت به بازو نبود چنان که رزمنده 13 ساله ما 11 مردم تنومند عراقی را اسیر کرد!

یک افسر عراقی تعریف می کرد: وقتی جزیره مجنون را بمباران شیمیایی کردیم باید هر جنبده ای از بین می رفت اما همچنان آتش ایران ادامه داشت تا اینکه خاموش شد؛ نیروها را فرستادیم برای بررسی تعداد رزمنده های ایرانی، دیدیم سه نوجوان روی یک قایق نشسته اند، شدت مسمومیت شیمیایی باعث شده سر و صورت شان تاول بزند، یکی از آنها در عین وضعیت بد زنده بود با دیدن شرایط شان دریافتیم اینها تیر تمام کرده بودند که نتوانستند آتش بیشتر بر سر ما بریزند.

آن افسر می گفت من احساس حقارت کردم که این همه گلوله و توپ را برای سه نوجوان هزینه کرده ایم، لذا خواستم شخصیت ام را بازسازی کرده و از این حس حقارت بکاهم، پس عکس امام خمینی(ره) را از جیب درآوردم و به آن نوجوان شیمیایی شده گفتم ما در بصره یمارستان فوق تخصصی داریم اگر به عکس امام بی احترامی کنی تو را به آنجا منتقل می کنم تا درمان شوی؛ اما او عکس را گرفت و بوسید و روی قلب گذاشت (علی رغم شدت مجروحیت) و من چندین برابر بیشتر مقابل سربازانم تحقیر شدم. هر چه تلاش کردیم عکس را رها نکرد تا آنکه زیر ضربات شهید شد.

بی تردید قدرتی معنوی باعث می شد جوانی شیمیایی شده و بدون زور بازو مقابل دشمن اینچنین مقاومت کند.

راهیان نور در درک این قدرت و پشتوانه های فرامادی آن چه کمکی می کند؟

راهیان نور باعث می شود تا مردم با این حقیقت انسانی و قدرت ایمان آشنا شوند.

«سردار احمدی»، فرمانده اسبق لشکر علی ابن ابیطالب(ع) از قول سردار صفوی نقل می کند که: اوایل دهه 70 سفری به روسیه داشتم، ژنرالی که تقریباً دو برابر من سن داشت در برخوردها به من عجیب احترام و محبت می کرد (چون در روابط نظامی و دیپلماتیک احترام و تکریم حد و مرزی دارد) تا هنگام ناهار که از او پرسیدم: من شاهد احترام ویژه از جانب شما هستم و علت آن را نمی دانم.

وی پاسخ داد: بعد می گویم، اما من نپذیرفتم و اصرار کردم و او پاسخ داد: این باز می گردد به زمان اشغال خرمشهر توسط رژیم بعث و ایجاد موانع برای تحکیم اشغال؛ در آن شرایط از ارتش های مختلف دنیا به ویژه شوروی و آمریکا برای بررسی استحکامات عراق دعوت کردند و من نماینده ارتش شوروی برای این نظارت بودم، وقتی استحکامات را بررسی کردیم به این نتیجه رسیدم که ما به عنوان ارتش شوروی نمی توانیم به این استحکامات نفوذ کنیم، نماینده آمریکا هم چنین نظری داشت و در بصره این گزارش را به صدام رساندیم که در نتیجه آن صدام گفت اگر ایران بتواند خرمشهر را پس بگیرد من کلید بصره را به آنها می دهم.

این افسر روس ادامه داد: بعد از چند سفر، روزی در فرودگاه صحنه نصب کردن پرچم ایران روی گنبد مسجد جامع خرمشهر را دیدم و از آن روز فهمیدم شما انسان های معمولی نیستید و متفاوت هستید و این راز احترام ویژه من به شما است.

وقتی کسی روبرو می شود با حجمی از این ماجراها که نه فقط مورداذعان ما بلکه موردتائید و اعتراف قدرت های بزرگ دنیا است، مثل آزادسازی خرمشهر و دیگر عملیات ها همچون «کربلای 5» و «والفجر 8» به قدرت ایمان انسان پی می برد و همین، ایمان را تقویت می کند.

انس با شهدا در بهار طبیعت از نظر فرصت سازی با بهار حقیقی عالم یعنی وجود مقدس امام زمان(عج) چه برکات و دستاوردهایی دارد؟

وقتی با سفر به مناطق عملیاتی راهیان نور خود را در معرض آشنایی با شهدا قرار می دهیم (البته صرف این نگاه خشک است) و از زائران می پرسیم، جملگی اذعان دارند این عنایت شهدا است که ما به اینجا می آییم.

در موارد متعدد دیده ام که زائران می گویند زندگی ما به دو بخش قبل و بعد از راهیان نور تقسیم می شود؛ چنان که بوده و هستند افرادی که در جذب فرهنگی خانواده ها هم نقصان داشته اند و با بهانه ای کوچک و حتی از سر تمسخر و استهزاء به این سرزمین ها آمده اند اما با عنایت شهدا تغییر کردند.

وقتی در بستری قرار می گیریم که با سبک زندگی شهدا آشنا می شویم، درمی یابیم یکی از ویژگی هایی که بشدت در این سبک از زندگی پررنگ است ارتباط با امام زمان(عج) است.

در راهیان نور است که در می یابیم افرادی در دفاع مقدس پا به عرصه جهاد و جبهه گذاشته اند که شاید پیش از آن حتی قصد جنگ و پیشینه اعتقادی برای جهاد نداشته اند و شخصیت هاشان متفاوت بود اما توجه به امام عصر(عج) و عنایت ایشان تحولاتی بنیادین را در فکر، عقیده و زندگی آنها رقم زد.

انتهای پیام