به گزارش ایکنا، حجتالاسلام والمسلمین محمدرضا یوسفی، استاد دانشگاه مفید قم، امروز، 24 فروردین ماه، در جلسه تشریح خطبه ۵۲ نهجالبلاغه با بیان اینکه این خطبه ایمانی و اخلاقی است گفت: بخش اول این خطبه به ناپایداری دنیا اشاره کرده است که دنیا فانی است و انسان نباید دل به آن ببندد.
وی با بیان اینکه در اینجا این سؤال مطرح است که این تاکید بر دنیاگریزی باعث عقبماندگی نمیشود افزود: واقعیت طبیعت انسان این است که امور محسوس دنیوی برای او اهمیت زیادی دارد و راحتتر درک میکند و بدون تاکید بر آن هم افراد به دنبال آن میروند در حالی که درک لذائذ اخروی مانند لذت نماز نیازمند درک و معرفت بالاتری از خداست از این رو عمدتا ما نماز را برای رفع تکلیف میخوانیم.
یوسفی اظهار کرد: از این رو انسان دائما نیازمند واعظی است که او را به این امور هشدار بدهد که این دنیا تمام شدنی است و انسان برای اینجا آفریده نشده است؛ خیلی از مباحثی که در مورد مذمت دنیا و تاکید بر زهد است نقش ترمز را دارد یعنی اگر سرعت دنیاطلبی انسان بیش از حد مجاز باشد به او آسیب میزند.
استاد دانشگاه مفید تصریح کرد: ما موظفیم که نهایت تلاش خود را در دنیا داشته باشیم، ولی بدانیم سرمایهگذاری اصلی برای سرای دیگر است و تاکید این خطبه هم بر این موضوع است. کسی ممکن است زمین و زمان را برای وزیر شدن بهم دوخته باشد، ولی وقتی به آن رسید بعد از مدتی لذت آن از بین رفته و مشکلات و مسئولیت شروع میشود تا جایی که ممکن است فرد بگویدای کاش وزیر نمیشدم.
یوسفی با بیان انسان تمامیتخواه و نامحدود طلب است، تصریح کرد: از طرفی دنیا محدود است بنابراین تزاحم ایجاد میشود؛ مثلا یک رئیس جمهور و یک وزیر برای یک وزارتخانه یا یک استاندار برای یک استان بیشتر نمیتواند باشد؛ در دنیا نیز برخی کشورها دنبال سلطه هستند و نتیجه آن جنگ و خون ریزی است؛ بنابراین عطش انسان به تعبیر امام علی (ع) با دنیا از بین نمیرود.
این استاد دانشگاه مفید اظهار کرد: به تعبیر امام انسان اگر بخواهد هم در دنیا بماند او را به زور میبرند بنابراین از دید ایشان انسان باید آگاهانه با دنیا مواجه شود و تلاش و کوشش خود را بکند و از دنیا هم استفاده کند، ولی بداند که در سرای ماندگاری حضور ندارد و همین امر سبب تغییر تعامل او با دنیا خواهد شد.
یوسفی با اشاره به بخش دوم این خطبه گفت: هدف از زندگی رسیدن به قرب الهی و خدایی شدن است، ولی چون انسان ترکیبی از ماده و معناست تلاش زیادی لازم دارد تا مادیت خود را تضعیف کند؛ امام علی (ع) فرمود چنان جایگاه رفیعی برای انسان معنویتطلب در آخرت وجود دارد که هرقدر هم برای آن تلاش کند باز هم کم است. امام فرمودند بدانید که در مورد آخرت هرقدر تلاش کنید قرب الهی چنان باارزش است که این تلاش شما ناچیز است.
استاد دانشگاه مفید با بیان اینکه به تعبیر امام، انسان اگر جاودانه در دنیا هم باشد باز هم نمیتواند شکر نعمتهای خدا را به جا آورد بیان کرد: بالاترین نعمت برای انسان، ایمان است و هر مقدار ایمان بیشتر شود اطمینان و آرامش قلبی انسان هم بیشتر خواهد شد؛ اگر ایمان از انسان گرفته شود دنیای بدی خواهیم داشت و همه چیز حول مسائل مادی خواهد چرخید و خسارتهای بزرگی مانند آنچه امروز در دنیا وجود دارد شاهدیم.
یوسفی با بیان اینکه ما شاخصهای ایمان را در جامعه گم کردهایم اظهارکرد: در مورد ایمان افراد به ظواهر بسنده میکنیم مثلا اگر کسی ریش داشته باشد و یا چادر سر کند و یکسری احکام عملی را رعایت کند در عرف جامعه، او را مومن میدانیم، ولی میبینیم رفتارهای آنها آن طور که باید باشد نیست در این صورت ایمان و مومن متهم میشود بگذریم از این که برخی رفتارها در جامعه ما مؤمننمایی است.
وی تاکید کرد: ایمان واقعی آن است که اعتقادات محکمی به خدا، پیامبر و معاد و اینکه خدا ناظر بر اعمال ما هست داشته باشیم و قیامت را منتهای کار خود بدانیم؛ هرقدر این حس در انسان قویتر باشد ایمان او هم قویتر است لذا به ریش و ظاهر نیست البته اگر کسی مطیع واقعی خدا باشد ظاهر را هم رعایت میکند و نماز را برای لذت حرف زدن با خدا میخواند و حجاب را برای اطاعت از خدا رعایت خواهد کرد.
استاد دانشگاه مفید بیان کرد: تاکید زیاد بر روی ظاهر احکام در تربیت فرزندان بدون اینکه روح واقعی ایمان در آنان متبلور شود ممکن است سبب دوری آنان از معنویت در درازمدت شود، زیرا احکام، پوسته دین و شکل ظاهری است و زمانی مفید است که ما را به سمت خدا و قرب الهی بکشاند، ولی گاهی ما این نماد را میچسبیم و اصل و هدف را فراموش میکنیم و تلقی اشتباهی از احکام را ترویج میکنیم.
وی تاکید کرد: انسان باید خدا را واقعا ناظر بر اعمال خود ببیند و در این صورت بالاترین نعمت الهی همین ایمان خواهد بود و ما را به سعادت در دنیا و آخرت میرساند.
انتهای پیام