نمایش توانایی قاریان دنیای اسلام در ایران و مالزی/ از نظم تا جوایز

به گزارش خبرنگار اعزامی ایکنا به مالزی، طی روزهای گذشته گزارش‌هایی با موضوع مقایسه مسابقات بین‌المللی قرآن ایران و مالزی بر روی خروجی این خبرگزاری قرار گرفت. گزارش‌هایی که تلاش کرده و می‌کند تا دو رقابت قدیمی دنیای اسلام را بیشتر واکاوی کند تا بیشتر با اصول برگزاری مسابقات بین‌المللی قرآن در دو سوی جغرافیای دنیای اسلام آشنا شویم.
دو گزارش ابتدایی بیشتر به مبحث تبلیغات رسانه‌ای و نیز استراتژی و سیاست‌های کلی این دو رقابت پرداخت و مشخص شد که سیاست اصلی این مسابقات برخورد با آن به مثابه جلسه تلاوت و بهره‌ حداکثری مردم از این جلسه استماع است. در مقابل سیاست کلی مسابقات ایران گسترش کمی و افزایش گستره مسابقات بود که در این راه نیز موفق بوده است.
در گزارش پایانی این سلسله نوشتار به صورت جزئی‌تر به مباحثی همچون سالن محل برگزاری مسابقات و سیستم صوتی و نظم سالن، سطح شرکت‌کنندگان، داوری و آیین‌نامه داوری، تکریم پیشکسوتان و مردم حاضر در سالن، استقبال مردمی از مسابقات، میزان جوایز، برنامه‌های جنبی و ... پرداخته می‌شود.
یکی از نخستین موضوعاتی که برای برگزاری یک رویداد صوت‌محور باید مورد توجه قرار گیرد محل برگزاری آن است. در بستر یک سالن مطلوب بسیاری موضوعات دیگر همچون حضور یا غیبت مردم برای مشاهده مسابقات شکل می‌گیرد.

دسترسی آسان سالن مسابقات
اگر از تغییرات سالن محل برگزاری مسابقات در مالزی آن هم به دلیل نبود اطلاعات موثق در این زمینه صرف نظر کنیم، به بحث موقعیت برگزاری سالن مسابقات این کشور در جغرافیای شهری می‌رسیم. براساس اطلاعات موجود همیشه سعی شده است تا مسابقات مالزی در شناخته‌شده‌ترین و در دسترس‌ترین موقعیت شهر باشد، سالنی که معمولاً یا متعلق به هتل محل اسکان متسابقان بوده و یا در نزدیک‌ترین موقعیت ممکن به محل اسکان بوده است. در دوره اخیر که محل برگزاری مسابقات و نیز محل اسکان تغییر کرده است، متسابقان به فاصله پنج دقیقه می‌توانند خود را از هتل محل اسکان به سالن مسابقات و یا بالعکس برسانند.
همین نزدیکی مبنای بسیاری از برنامه‌ریزی‌های دیگر قرار گرفته و مدیریت متسابقان و پیش‌برد مسابقات را به راحتی امکان‌پذیر کرده است. همچنین با توجه به مرکزیت داشتن مجموعه klcc در شهر کوالالامپور به نظر نمی‌رسد مشکلی برای مردم و دسترسی آنها به این مکان نیز وجود داشته باشد. با اینکه بخش عمده‌ای از مخاطبان مسابقات مالزی از طرف مؤسسات و مراکز دینی و به صورت گروهی به سالن دعوت می‌شوند، اما عموم مردم و آنها که به صورت خودجوش قصد حضور در سالن را دارند، مشکل چندانی برای حضور در سالن به لحاظ دسترسی‌های محلی ندارند.
با تمام این اوصاف، سالن محل برگزاری مسابقات مالزی دسترسی مناسبی دارد، ظرفیت آن در حد مطلوبی است و سیستم‌های صوتی آن برای برگزاری مسابقات نیز در حدی هست که تاکنون کمتر متسابقی از آن ابراز ناراحتی کرده باشد. بنابراین تنها مشکلی که به نظر می‌رسد مسابقات مالزی درگیر آن باشد، برگزاری مسابقات قرآن در مکانی لوکس است، در حالی که مسابقات قرآن بیشتر با برگزاری در اماکنی همچون مسجد سنخیت دارد که در عین زیبایی از سادگی نیز برخوردارند. موضوعی که دغدغه بسیاری از برگزارکنندگان مسابقات بوده و همین امر آنها را بر آن داشته است تا مسابقات خود را در مسجد برگزار کنند. کشورهایی همچون ترکیه و تونس از این دست هستند.
در مسابقات ایران نیز مصلای تهران که چندسالی می‌شود جدیدترین میزبان مسابقات شده است، هم‌سنخ با محتوای مسابقات است و این شاید یکی از برجسته‌ترین جنبه‌های مثبت میزبانی مصلای تهران از مسابقات باشد. جنبه مثبت دیگر مصلای تهران دسترسی مطلوب آن از نقاط مختلف شهر است.
اما معایب این مکان برای میزبانی مسابقات که طی سال‌های اخیر اعتراضات زیادی را نیز به دنبال داشته است، سیستم صوتی آن است. سیستمی که با توجه به بزرگ بودن فضای مصلی و آکوستیک نبودن آن کیفیت صدای قاریان به خوبی انعکاس داده نمی‌شود. در کنار این نکته نباید گستردگی بیش از حد مصلی را از قلم انداخت که باعث شده مدیریت جمعیت حاضر در آن با مشکل مواجه شود 
بنابراین باید گفت که مسابقات مالزی به لحاظ فاصله بین سالن و هتل محل اسکان متسابقان از وضعیت بسیار بهتری در مقایسه با ایران برخوردار است. در مقابل نیز مسابقات ایران در محلی برگزار می‌شود که بیشترین سنخیت را با محتوای مسابقات دارد. به لحاظ دسترسی نیز مسابقات ایران وضعیت مطلوبی دارد و هم‌ردیف مسابقات مالزی است.
نظم سالن محل برگزاری مسابقات در مالزی بسیار بهتر از مسابقات ایران است. در زمان برگزاری مسابقات در مالزی کمترین تردد در سالن وجود دارد، اما در مسابقات ایران فرقی نمی‌کند که متسابق در حال اجرای تلاوت باشد یا مقام مسئولی در حال  سخنرانی؛ در هر صورت عده زیادی در حال تردد هستند و یک علت آن سختی کنترل ورودی‌ها به سالن مصلای تهران است، اما در سالن «پلنری»، محل برگزاری مسابقات مالزی، به راحتی این کنترل وجود دارد، هر چند مردم مالزی به حدی با آداب استماع تلاوت آشنا هستند که بدون کنترل نیز به رعایت این گونه موارد توجه می‌کنند.

تفاوت جوایز دو رویداد برزگ قرآنی
جوایز مسابقات، همیشه یکی از مورد سوال‌ترین رقابت‌ها از ورزشی تا هنری و ... بوده است. در بحث میزان جوایز، به نظر می‌رسد، جوایز مسابقات مالزی هم بیشتر باشد و هم تنوع جالب‌تری داشته باشد. اگر میزان جوایز دریافتی نفر رتبه اول مسابقات ایران و مالزی را مقایسه کنیم، متوجه اختلاف معنادار میزان جوایز خواهیم شد. در مسابقات مالزی نفر اول رشته قرائت، 70 هزار رینگیت(واحد پول کشور مالزی که هر واحد رینگیت در زمان نگارش این گزارش حدوداً معادل 3200 تومان ایران بوده است) و یک شمش طلا هدیه می‌‌گیرد. اما در مسابقات ایران این رقم حدود 60 تا 70 میلیون تومان است(میزان جوایز دوره سی‌و‌ششم ایران و نیز دوره شصت‌ویکم مالزی اعلام نشده و این ارقام مربوط به سال‌های گذشته است).
اهدای جایزه‌ای با عنوان شمش طلا در هر رقابتی به دور از قیمت آن کالا به تنهایی هیجان‌انگیز است و بسیاری را ترغیب می‌کند تا در آن رقابت حضور یابند. در کنار این مبلغ بالای 70 هزار رینگیت را نیز اگر حساب کنیم، مبلغ قابل توجهی خواهد شد.

برنامه‌های جنبی و تفریحی
به لحاظ برنامه‌های جنبی مسابقات ایران وضعیت به مراتب بهتری دارد. در مسابقات مالزی معمولاً برنامه جنبی چندانی در نظر گرفته نمی‌شود و در یک روز تمامی شرکت‌کنندگان را برای ضیافت سلطنتی در کاخ ملی دعوت می‌کنند و بعد هم در شهر گردش می‌کنند، اما در مسابقات ایران برنامه‌های جنبی متعددی تعریف شده که شامل بازدید از اماکن و ابنیه‌های تاریخی و مذهبی است و هر سال نیز با استقبال خوب متسابقان همراه می‌شود.
در بحث داوری و آیین‌نامه نیز کفه ترازوی مقایسه به نفع ایران سنگینی می‌کند. به اذعان بسیاری از شرکت‌کنندگان ایرانی و غیرایرانی حاضر در مسابقات مالزی، شرایط معرفی و انتخاب برترین‌ها در این مسابقات بسیار پیچیده  و گاهی همراه با ابهام است و بارها دیده شده که یک قاری به نظر کارشناسان بخت بالایی برای کسب رتبه اول داشته، اما در نهایت رتبه دیگری را کسب کرده است. هرچند آیین‌نامه این مسابقات به خصوص در سال‌های اخیر مشخص‌تر شده، هنوز هم بسیاری از جزئیاتی که برای قاریان ابهام ایجاد می‌کند و گاه نتیجه را تغییر می‌دهد مبهم است.

سطح شرکت‌کنندگان
آخرین بخش نیز سطح شرکت‌کنندگان مسابقات است. در این دوره از ابتدا تا انتهای مسابقات در بهترین حالت شاید دو یا سه تلاوت زیبا شنیده شده باشد. در مسابقات ایران شاید مقداری وضعیت بهتر از این باشد و در طول مسابقات بتوان پنج تلاوت زیبا را شنید. لذا در حضور قاریان سطح بالا تفاوت معناداری بین دو رقابت وجود ندارد.
به نظر می‌رسد تفاوت اصلی این دو مسابقه از نظر سطح شرکت‌کنندگان در حضور قاریان متوسط باشد. در مسابقات مالزی شاهد حضور قاریان سطح پایین بسیاری هستیم، اما در ایران قاریان بسیار قوی و بسیار ضعیف کم‌اند و درصد بالایی از متسابقان در سطح متوسط قرار دارند. با وجود این، به نظر می‌رسد دنیای اسلام از نظر داشتن قراء بسیار قوی، که انگیزه حضور در مسابقات را نیز داشته باشند، همین قدر در طول یک سال بضاعت دارد.
مسابقات ایران و مالزی می‌توانست در بخش‌های بیشتری به‌ ویژه در مباحث فنی و مدیریتی مورد مقایسه قرار گیرد که به زمان‌های دیگری موکول خواهد شد، اما فراتر از هر مقایسه‌ای تلاش این مسابقات برای ارتقای فرهنگ قرآن در دنیای اسلام و اهمیت و جایگاه آن نزد قاریان و حافظان در گوشه گوشه دنیا مهم است. این گزارش‌ها به دنبال برجسته کردن یک رقابت در مقابل رقابت دیگر نبوده و فقط به دنبال افزایش کیفیت این مسابقات برای بهره‌مندتر شدن جهان اسلام از این دو بازوی قدرتمند است.

انتهای پیام