شب دهم اردیبهشتماه 1361 عملیات «الی بیتالمقدس» به فرماندهی احمد متوسلیان از منطقه دارخوین به سمت جاده اهواز ـ خرمشهر آغاز و موجب آزادسازی خرمشهر شد.
اینجا سخن از فرمانده بزرگ این عملیات و تأثیر او بر رزمندگان متفاوت آن روزها با عنوان «لوتی» است.
پادگان دوکوهه در فاصله هفت کیلومتری شمال شهر اندیمشک و 160 کیلومتری اهواز قرار دارد که از پیش از انقلاب اسلامی پشتیبان نظامی بوده است. این پادگان پیش از انقلاب به عنوان پادگان پشتیبانی برای لشکر 92 زرهی اهواز و مقرهای نظامی جنوب غربی کشور در نظر گرفته شده بود که در بهمنماه 1360 در اختیار تیپ تازهتأسیس محمد رسولالله(ص) به فرماندهی شهید جاویدالاثر حاج احمد متوسلیان قرار گرفت. این پادگان عقبه یگانهای عمل کننده در عملیات فتحالمبین بود و لشکر 10 سیدالشهدا(ع) هم در همین پادگان تشکیل و راهاندازی شد.
دوکوهه و سرداران جاوید
امروز نام سردار بینشان حاج احمد متوسلیان بر تارک دوکوهه میدرخشد و هنوز هم آثار حضور شهید والامقام ابراهیم همت در آن دیده میشود. حسینیه گردان تخریب و قبرهای خالی محل مناجات و استغاثه، یادآور اخلاص تخریبچیهاست.
دوکوهه یادآور مردانی آسمانی همچون متوسلیان، شهبازی، همت، چراغی، کریمی، دستواره، وزوایی، موحددانش، مهتدی، سعید سلیمانی و بسیاری دیگر از رزمندگان اسلام است.
در ورودی پادگان دوکوهه پس از اجازه ورود دژبانی یک سرازیری وجود دارد که از آن باید پایین رفته و بعد از پارک ماشین کمی جلوتر با خوابگاهی روبرو میشوی که بعضی از آنها خیلی قدیمیاند یعنی به زمان قبل از دفاع مقدس بازمیگردد و تعدادی از آنها نوسازند. در پادگان دوکوهه هنوز هم تابلوی گردانها حمزه، کمیل، میثم، سلمان، مالک، عمار، ابوذر هست تا همه یادشان بماند که روزهای دوکوهه چه خاطراتی را در خود ثبت کرده است.
خوابگاههای تازه ساختهشده برای اسکان زائرانی است که از شهرها و استانهای دیگر به اندیمشک و پادگان دوکوهه سفر میکنند. وقتی با خوابگاههای دوران دفاع مقدس روبرو میشوی، حضور رزمندگان با ساکهای بستهبندی شده و چفیه دور گردن و قرآنی در دست، در حال دودکردن اسپند، راهی مناطق جنگی به یاد میآید.
پادگان دوکوهه چون در اندیمشک قرار دارد و اندیمشک هم راهآهن دارد از تمام کشور در دوران دفاع مقدس نیرو به این شهر اعزام میشد و از آنجا تقسیمبندی در مناطق عملیاتی صورت میگرفت. خوابگاهها چند طبقه هستند و روی دیوار آنها یادگاری از رزمندگان به چشم میخورد.
ماجرای تخریبچیها
میدان صبحگاهی جایی که صبحها رزمندگان در آنجا آموزشهای لازم را میدیدند. این میدان کمی از خوابگاهها دورتر است. آنچه دوکوهه معمولاً با آن شناخته میشود، حسینیه حاج ابراهیم همت است که چند شهید گمنام در آن به خاک سپرده شدهاند. بعد از زیارت مزار شهیدان گمنام در قسمت ورودی سمت راست یک در بزرگ وجود دارد که مسیر آن با پای پیاده یک ساعت پیادهروی دارد تا به حسینیه تخریبچی برسی؛ تخریبچیها افرادی بودند که در آن زمان به آنها «لوتی» میگفتند و در تقسیمبندی افراد برای اعزام به جبهه این لوتیها به عنوان تخریبچی انتخاب میشدند. حاج احمد متوسلیان در آن زمان فرمانده پادگان بود و برای این افراد حسینیه ساخت و نام آن را حسینیه تخریبچیها گذاشت؛ با وجود اینکه این گردان بسیار شیطنت داشتند اما در شکستن خط ماهر بودند. این افراد مثل همه رزمندگان نبودند اما آنقدر روی آنها کار شد که خواندن زیارت عاشورا، دعای توسل، دعای کمیل را ترک نمیکردند؛ نماز شب میخواندند و در حسینیه به مناجات میپرداختند.
در یک عملیات بزرگ نزدیک به بیست نفر از آنها به شهادت رسید. در مسیر رسیدن به حسینیه تخریبچیها تابلویی به چشم میخورد که بر روی آن نوشته محل شهادت شهید قاسم مهرابی؛ این شهید والامقام زمانی شهید شد که در حال ارائه توضیحات دراره منطقه عملیاتی دوکوهه به کاروان راهیان نور بود.
هر ساله رزمندگان و جانبازان و ایثارگران بهجا مانده از روزهای آن دوران پادگان دوکوهه در مناسبتهای مختلف مثل عید نوروز و روز عرفه دور هم جمع میشوند و به یاد همرزمان شهیدشان مراسم دعا و راز و نیاز برگزار میکنند و هنوز هم صدای زمزمه دعا خواندن آن رزمندگان و شهدای امروز در فضای دوکوهه به گوش میرسد.
اینها همان شهدایی هستند که با همه توان و با همه تفاوتها در خط جنگیدند و خط دشمن را شکستند و حماسههای بزرگی مثل آزادسازی خرمشهر را رقم زدند. هنوز هم صدای احمد متوسلیان خطاب به رزمندگان در دوکوهه به گوش میرسد که میگفت: «برادران، این راه، راهی بیبازگشت است! کسی که با ما میآید، باید تا آخر خط همراه ما باشد...»
سیما محسنی، خبرنگار ایکنا خوزستان
انتهای پیام