آزادسازی هویزه؛ خیز نهایی رزمندگان برای آزادسازی خرمشهر

هویزه، در 15 کیلومتری جنوب غرب سوسنگرد و 72 کیلومتری غرب شهر اهواز قرار گرفته است. این شهر نخستین بار در ششم مهرماه 1359 از سوی نیروهای ارتش متجاوز صدام به محاصره درآمد، اما این حمله، با مقاومت مردمی دفع شد. آن‌ها حدود سه ماه بعد، در دی‌ماه 1359، دوباره به این  شهر حمله کردند و پس از حماسه مقاومت و شهادت حسین علم‌الهدی و گروهی از دانشجویان پیرو خط امام(ره)، این شهر به مدت 16 ماه در تصرف نیروهای عراقی بود که در طول این مدت، شهر را با خاک یکسان کردند.

مقاومت شهید حسین علم‌الهدی و دانشجویان پیرو خط امام(ره)، تنها حماسه‌ای است که افکار عمومی و حتی نویسندگان دفاع‌مقدس را به یاد شهر هویزه در سال‌های جنگ می‌اندازد اما این شهر پس از دو سال اشغال، در مرحله دوم عملیات بیت‌المقدس(آزادسازی خرمشهر)، از اسارت ارتش عراق در آمد. عملیات مزبور، ساعت 30 دقیقه بامداد دهم اردیبشهت‌ماه 1361، توسط نیروهای سپاه و ارتش در جبهه جنوب و غرب رود کارون آغاز شد. در مرحله دوم این نبرد، شهرهای هویزه و جُفیر و جاده اهواز-خرمشهر در روز 18 اردیبهشت‌ماه و با عقب‌نشینی دشمن از پادگان حمید آزاد شدند.
در همین خصوص مصاحبه‌ای با عباس پیکار فعال فرهنگی در چهارمحال و بختیاری و فرمانده تبلیغات تیپ 44 قمربنی هاشم(ع) در دوران دفاع مقدس انجام شده، که در ادامه می‌خوانید.
عباس پیکار فعال فرهنگی در چهارمحال و بختیاری و فرمانده تبلیغات تیپ 44 قمربنی هاشم(ع) در دوران دفاع مقدس، در گفت‌وگو با ایکنا از چهارمحال و بختیاری، اظهار کرد: هویزه در سال 1359، شهر نبوده و تنها بخشی از شهرستان بستان محسوب می‌شده که در زمان آغاز هجوم سراسری عراق به ایران، تخریب می‌شود و چیزی از آن باقی نمی‌ماند، تا جایی که به جرأت می‌توان گفت، هویزه آن روزها و شهر هویزه امروز، از لحاظ جغرافیایی، در دو منطقه مجزا قرار دارند.
وی با اشاره به فرمان امام(ره) برای بازسازی هویزه پس از بازپس‌گیری آن، بیان کرد: ایشان در فرمانی به آستان قدس رضوی، امر بازسازی شهر را که صد در صد ویران شده بود، به این نهاد سپردند.

روند آزادسازی هویزه
این رزمنده دفاع مقدس درخصوص آزادسازی این شهر، تصریح کرد: در جریان آزادسازی هویزه، اقدام یا عملیات نظامی انجام نشد بلکه عراق به این نتیجه رسید که باید از شهر عقب‌نشینی و نیروهای خود را برای ادامه تجاوز و اشغال‌گری در خرمشهر، متمرکز کند.
وی در تشریح اهمیت هویزه برای عراق، تصریح کرد: دشت خوزستان اگرچه به دلیل مسطح بودن، برای مانور زرهی ارتش عراق مناسب بود اما در عین حال، فاقد هرگونه عارضه مهم برای پدافند عراقی‌ها بود و امکان حرکت نیروهای پیاده به‌دلیل در تیررس قرار داشتن، وجود نداشت.
پیکار ادامه داد: به همین دلیل هر گونه عارضه برای عراقی‌ها مهم بود و مناطقی مانند بندر و شهر خرمشهر، پادگان حمید، جفیر، جاده آسفالت اهواز ـ خرمشهر، شهر هویزه و رودخانه‌های کارون، کرخه کور و اروند، همواره از اهمیت استراتژیک و حیاتی برخوردار بودند.
وی در تشریح روند آزادسازی هویزه، گفت: در روز 10 اردیبهشت 1361 رزمندگان ما از چندجبهه از جمله از سمت کرخه که به هویزه مشرف می‌شد، حرکت کردند و موفق به بازپس‌گیری جاده خرمشهر-اهواز شدند، 6 روز بعد، جاده خرمشهر تا شلمچه که پشت منطقه هویزه قرار داشت فتح شد که این امر، عراقی‌ها را نگران کرد و به فکر عقب‌نشینی از منطقه هویزه انداخت.
فرمانده تبلیغات تیپ 44 قمربنی هاشم(ع) در دوران دفاع مقدس ادامه داد: نظامیان عراق در آن زمان فهمیده بود که ماندن در منطقه هویزه که ویرانه‌ای از آن نمانده بود، ارزش نظامی برایشان ندارد و برای جلوگیری از تلفات و خسارات بیشتر، منطقه را ترک کرد.
پیکار یادآوری کرد: در یک جمع‌بندی کلی می‌توان دو دلیل را برای عقب‌نشینی عراق از هویزه بر شمرد، نخست اینکه رزمندگان اسلام آن‌ها را از پشت سر غافلگیر کردند و هر آن امکان درگیری و دادن تلفات برایشان وجود داشت و دوم اینکه، آن‌ها ترجیح دادند نیروهای خود را از منطقه بیرون بکشند و حضور خود را در خرمشهر تقویت کنند.

فتح هویزه
کارشناس فرهنگی در استان با بیان اینکه عملیات بیت‌المقدس غالباً با نام خرمشهر گره خورده است، بیان کرد: حماسه فتح خرمشهر در جریان عملیات بیت‌المقدس، دیگر فتوحات ریز و درشت رزمندگان اسلام را تحت‌الشعاع قرار داد و آزادسازی هویزه که منجر به آزادسازی خرمشهر در سوم خرداد شد، از آن جمله است.
پیکار درخصوص مرحله نهایی آزادسازی هویزه، خاطرنشان کرد: در شب 18 اردیبهشت‌ماه سال 61، نیروهای ایران به سمت لشکر دشمن مستقر در هویزه شلیک می‌کرد اما از آن‌‎ها پاسخی دریافت نمی‌کرد که با بررسی بیشتر، رزمندگان ما متوجه شدند حتی یک عراقی هم در هویزه نمانده و ارتش عراق از این منطقه عقب‌نشینی کرده است.

انتهای پیام