به گزارش ایکنا از قم، آیتالله مجتهدی شرح دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان را اینگونه آوردهاست: اللَّهُمَّ قَوِّنِی فِیهِ عَلَی إِقَامَةِ أَمْرِکَ؛ خدایا به من قوت بده که در ماه رمضان خوب عبادت کنم و امر تو را اطاعت کنم؛ نباید فراموش کرد قوّت عبادت غیر از قوّت بازو است.
آیتالله مجتهدی در باب تشریح دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان حکایتی را مظرح کرده بود: سالها پیش در مشهد پیرمردی بود بالای صد سال عمر داشت ولی نمازهایش را ایستاده میخواند؛ همان پیرمرد یک بار سبک را به زور بر میداشت بنابراین قوت عبادت غیر از قوت بدن است.
امیرالمؤمنین نان خشک را نمیتوانست بشکند، ولی قلعه خیبر را فتح کردند و آن رشادتها را آفریدند و یاران ایشان گفتند : شما با این شجاعت و .. چطور نان خشک را نمیتوانید بشکنید، حضرت فرمودند: آن به قوه روحانی بود و این به قوه جسمانی است؛ لذا این دو قوه با هم دیگر تفاوت دارد، پس ممکن است شخصی شصت ساله باشد، ولی قوت عبادت او از جوانان بیشتر باشد لذا در ماه رمضان از خدا درخواست کنید که قوه عبادت به شما بدهد . در دعای کمیل هم این دعا از خدا خواسته میشود که « قَوّ عَلی خِدمَتِکَ جَوارحی».
در قدیم پدران ما دو ساعت به اذان برای عبادت در اتاقی خلوت میکردند و یک ساعت بعد از آفتاب از خلوت گاه خود بیرون میآمدند و دنبال کسب و کار میرفتند؛ تاجر های ما هم اینطوری بودند؛ دعا میخواندند ؛ زیارت عاشوراء میخواندند و... بعد به محل کسب میرفتند ولی الان چه... ؟! لذا خیر و برکت هم کم شده است.
وَ أَذِقْنِی فِیهِ حَلاَوَةَ ذِکْرِکَ؛ خدایا در این ماه رمضان یک درخواست دیگر هم از تو دارم و آن این است که حلاوت و شیرینی یاد خودت را به من بچشانی.
در روایت وارد شدهاست اگر عالمی به علمش عمل نکند کمترین عذابی که خدا برای او در نظر میگیرد این است که حلاوت و شیرینی مناجات با خدا از او گرفته میشود « إِنَّ أَدْنَی مَا أَنَا صَانِعٌ بِهِمْ أَنْ أَنْزِعَ حَلَاوَةَ مُنَاجَاتِی عَنْ قُلُوبِهِمْ » پس دعا و عبادت شیرینی و حلاوت دارد.
وَ أَوْزِعْنِی فِیهِ لِأَدَاءِ شُکْرِکَ بِکَرَمِکَ؛ خدایا به کرمت به من توفیق اداء شکرت را بده.
شکر یعنی اینکه نعمتهایی که خداوند تبارک و تعالی به من دادهاست را درست و به جا مصرف کنم؛ اینکه چشم به نامحرم نگاه نکند شکر چشم است؛ اگر گوش از آواز حرام و غیبت دوری بکند، شکر گوش سالم است؛ زبان هم اگر غیبت نکند شکر زبان کردهایم.
وَ احْفَظْنِی فِیهِ بِحِفْظِکَ وَ سِتْرِکَ؛خدایا در روز چهارم ماه رمضان من را از گناه حفظ کن و توفیق ترک گناه بده.
در روایت آمدهاست؛ اگر گناه بو داشت، هیچ دونفری پهلوی هم نمینشستند « لَو تَکاشَفتُم ما تَدافَنتُم » اگر از گناهان یکدیگر خبر داشتید هیچ کس جنازه دیگری را دفن نمیکرد؛ اولیاء الهی بوی بد گناه را متوجه میشوند؛ امثال شیخ رجب علی خیاطها متوجه بوی گناه میشدند لذا گناه بو دارد؛ ایمان هم بو دارد.
اویس به دیدن پیامبر خدا آمد، ولی ایشان تشریف نداشتند و بخاطر قولی که به مادر داده بود منتظر رسولالله نماند و به یمن برگشت، وقتی رسول خدا( ص) وارد منزل شدند ؛ فرمودند بوی اویس به مشامم میرسد « إِنِّی لَأَجِدُ نَفَسَ الرَّحْمَنِ مِنْ جَانِبِ الْیَمَن » بوی ایمان اویس منزل رسولالله را معطر کرده بود.
با بعضی انسانها وقتی معاشرت میکنیم بدون اینکه عطری زده باشد خوش بو هستند، برعکس بعضی افراد که عطر هم میزنند بوی بدی میدهند، بخاطر اینکه ایمان وتقوای کاملی ندارد و نماز صبحش قضا شده لذا بوی بدی میدهد.
در حاشیه مفاتیح آمدهاست: هر شب سه بار فرشته و ملکی شما را برای نماز شب بیدار میکند، اگر بلند نشدی و اذان صبح گفته شد ؛ شیطان خوشحال میشود که موفق به خواندن نماز شب نشدهای و بعد بر صورت این چنین شخصی بول میکند و لذا در قدیم صورتها نورانی بود ولی الان صورتها تاریک و کدر است.
یَا أَبْصَرَ النَّاظِرِین؛ ای خدایی که از همه کسانی که نظر میکنند، تو بصیرتر هستی ؛ ای خدایی که از همه بیناتر هستی به ما توفیق بده که ما در ماه رمضان به حفظ و ستر خودت گناه نکنیم.
انتهای پیام