حَسَن؛ آینه حُسن خداوندی
گروه فعالیت‌های قرآنی ــ یک استاد سطوح عالی حوزه و دانشگاه در یادداشتی امام حسن(ع) را آینه‌ای از حُسن خداوندی می‌داند و تولد ایشان را مژده‌ای به روزه‌داران عنوان کرد که در شب میلاد ایشان جان‌های آکنده از حُسن خداوندی را با عشق حَسَن گره بزنند.
به گزارش ایکنا از قم، متن یادداشت حجت‌الاسلام‌والمسلمین محمدحسین مختاری، رئیس دانشگاه مذاهب اسلامی و پژوهشکده عروةالوثقی و استاد سطوح عالی حوزه و دانشگاه که به مناسبت ولادت با سعادت حضرت امام حسن مجتبی(ع) در اختیار ایکنا قرار داده است، به شرح زیر است:
حَسَن؛ آینه حُسن خداوندی
بسم الله الرحمن الرحیم
وحدت امت اسلامی شاخصه اصلی تفکر سیاسی امام مجتبی(ع) بود؛ نیمه ماه مبارک رمضان، تلاقی رحمت و کرامت است؛ لحظه‌ای است که ماه در کاملترین صورت خویش جلوهگری نمود و ماه تمام حَسَن از سرادقات عرش به زمین هدیه داده شده است و در این شب میوه زندگی علی(ع) و فاطمه(س)، پا به جهان خاکی گذاشت و خاک تا افلاک را غرق نور و شادی نمود.
امشب خانه گِلی فاطمه زهرا(س) مملوّ از فرشتگان و کرّوبیانی بود که آمده بودند تا از میوه قلب رسول الله (صلی الله علیه و آله) توشه‌ای بگیرند. از طرفی، تولّد امام حسن(ع) در این شب مژده‌ای به روزه داران بود تا جان‌های آکنده از حُسن خداوندی را با عشق حَسَن گره بزنند و روزه خود را بر سر سفره کریم اهل بیت(ع) افطار کنند.
اکنون با توجه به اهمیت این شب برای محبّین اهل بیت(ع) نگاهی گذار به زندگی آن حضرت می‌اندازیم:
قداست حضرت در نظر اصحاب
صحابه رسول خدا(ص) قداست خاصی برای امام حسن مجتبی(ع) قائل بودند چنانکه خلیفه دوم جناب عمر بن خطاب با اشاره به وجود مبارک آن حضرت، در واقعه‌ا‌ی به اطرافیانش دستور داد: «حسن‌بن على و عبد الله بن عباس را نيز همراه خود ببرید زيرا آنان از نزديكان رسول خدا (صلوات الله علیه) هستند؛ اميد آن دارم كه به واسطه حضور آنان بركت به شما رو كند».
این حکایت نشان می‌دهد، علیرغم سن کم آن حضرت نسبت به ابن عباس، اصحاب به نظرات آن حضرت اهتمام ویژه‌ای داشتند و برای حل اختلافات به آن حضرت رجوع میکردند.
فدا کردن جان برای وحدت مسلمان
وحدت امت اسلامی شاخصه اصلی تفکر سیاسی امام مجتبی(ع) بود تا جایی که آن حضرت در این راه بارها جان مبارکش را به خطر انداخت و مجروح شد چونانکه ابن قتیبه دینوری در شرح اتفاقات قتل جناب عثمان در این باره می‌نویسد: «در اين موقع تيرى به حسن بن على اصابت كرد و از وى خون جارى گرديد» و در جای دیگر تصریح میکند: امیرالمؤمنین(ع) به حسنین(ع) فرمود: «شما را به یاری او فرستادم تا او را يارى دهيد».
هر چند برخی در این مطلب تردید نموده‌اند اما همانگونه که از نهج البلاغه بدست می‌آید امیرالمؤمنین راضی به ایجاد دو دستگی در میان امت نبودند و تمام تلاش خود را برای حفظ وحدت بکار بستند.
از این رو، فرزندش امام حسن(ع) را برای دفاع فرستادند، زیرا می‌دانستند که هر گونه اختلاف در امت اسلام ممکن است ضربۀ جبران ناپذیرى بر پیکر اسلام وارد آورد و منفعت طلبان و هواپرستان را وادار به ایجاد بحران در جهان اسلام نماید. در هر حال، این واقعه حاکی از عمق تلاش راهبردی امام حسن(ع) برای حفظ اتحاد اسلامی و جلوگیری از فتنه انگیزی میان برادران مسلمان بوده است که باید چراغ راه یکایک رهبران و بزرگان جهان اسلام باشد.
عشق ورزی به مردم و نیازمندان
محبت و عشق ورزی به مردم شاخصه اصلی زندگی اجتماعی امام مجتبی(ع) بود و به همینخاطر به ایشان کریم اهل بیت(ع) می‌گویند زیرا درب منزل آن حضرت به روی همه نیازمندان و بی پناهان و مسافران باز بود، و از طرفی، در حل مشکلات مردم از هیچ اقدامی فرو گذار نبودند چنانکه حتی اعتکاف را برای پیگیری گرفتاری یک نفر ترک کردند و از مسجد خارج شدند و فرمودند: «تلاش برای حل مشکلات مردم نُه هزار سال پاداش دارد؛ مَنْ سَعی فی حاجَةِ اَخیهِ الْمُسْلِمِ فَکَانَّما عَبَدَ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ تِسْعَةَ آلافٍ سَنَةٍ».
حقیقت آن است که خیراندیشان هیچ‌گاه فراموش نخواهند شد چونانکه حافظه تاریخ نتوانست نان و خرمای شبانه امیرالمؤمنین(ع) برای یتیمان کوفه و سفره‌های کریمانه امام مجتبی(ع) را فراموش کند، بلکه شعاع نور آن، همگان را به تعظیم وا داشت.
تواضع و فروتنی امام مجتبی(ع) زبانزد عام و خاص است به گونه‌ای که همه فرق اسلامی به فروتنی آن حضرت اذعان دارند چنانکه ابن ابی الحدید معتزلی درباره آن حضرت می‌نویسد: روزی حسن‌بن علی(ع) از کنار کودکان عبور کرد و دید مشغول بازی هستند و تکه‌ای دارند که از آن تناول می‌کنند.
کودکان تا امام را دیدند از ایشان دعوت کردند تا کنار آن‌ها بنشیند؛ حضرت بی درنگ روی زمین نشست و با آن‌ها مشغول خوردن نان شد، سپس آن‌ها را به منزل خود دعوت کرد و به آن‌ها غذا و لباس داد.
این حکایت نشان می‌دهد امام تا چه حد نسبت به مردم مهریان و دلسوز بودهاند، و علیرغم مشکلات سیاسی و اجتماعی آن زمان حتی از کودکان کوچه‌ها غافل نبود و با بهره گیری از روش «تبلیغ چهره به چهره» از مردم دلجویی می‌نمودند و پایه‌های اعتقادی آنان را تقویت می‌کرند.
از این رو، خدا را بخاطر نعمت وجود اهل بیت(ع) سپاسگزاریم و از خداوند متعال مسئلت می‌کنیم تا ما را در این ماه، وارد دریای رحمت خود نماید و همه را از سفره علم و جود کریم اهل بیت(ع) بهرهمند سازد و به ما توفیق دهد تا رهرو راستین خاندان رسالت و صحابه جلیل‌القدر رسول خدا(ص) باشیم.
انتهای پیام
