حافظ خردسال اردبیلی؛ تنها حافظ کل خردسال روشندل در سطح کشور

حجت‌الاسلام عزیز صابر، رئیس اداره امور قرآنی تبلیغات اسلامی استان اردبیل در گفت‌وگو با ایکنا از اردبیل، در خصوص حافظ ۹ ساله روشندل کل قرآن گفت: امیرهادی بایرامی در سال ۱۳۸۹ در خانواده‌ای مذهبی در شهرستان اردبیل به دنیا آمد و به دلیل علاقه‌ای که ناشی از مراقبت‌های معنوی پدر و مادر ایشان بود به حفظ قرآن روی آورد.

وی گفت: خانواده وی از سن سه‌ سالگی متوجه علاقه‌اش به استماع آیات قرآن و اذان شدند و روزی در هنگام پخش اذان مرحوم مؤذن‌زاده از یکی از شبکه‌های صدا و سیما، سکوت معنادارش را متوجه می‌شوند که در هر نوبت پخش اذان این امر تکرار می‌شد لذا قرائت آیاتی از سوره‌های کوچک  قرآن و زمزمه کردن آن در اوقات مختلف در منزل را شروع می‌کنند. پس از مدتی که امیرهادی خردسال کامل زبان باز کرد و حدود سه سال داشت، ۱۸ سوره از انتهای قرآن را حفظ کرده بود، با توجه به شرایط خاصی که داشت با وجود مراجعه به مراکز قرآنی مختلف وی را قبول نمی‌کردند.

رئیس اداره امور قرانی تبلیغات اسلامی اردبیل به آشنایی این روشندل مستعد با این اداره اشاره کرد و افزود: در سال ۱۳۹۴ خانواده بایرامی به همراه هادی به اداره‌‌کل تبلیغات اسلامی استان اردبیل مراجعه و با راهنمایی‌های حجت‌الاسلام ستوده، مدیرکل تبلیغات اسلامی استان، به کلاس‌های قرآنی این اداره راهنمایی شدند و حفظ خود را به‌طور رسمی در یکی از کلاس‌های حفظ و زیر نظراستاد محمدمقدسی اقدم کارشناس قرآنی دارالقرآن‌الکریم اداره‌کل تبلیغات اسلامی و یکی از اساتید حفظ استان شروع کرد.

حجت‌الاسلام صابر افزود: هادی بایرامی در سال 97 موفق به حفظ کل قرآن کریم شد که تنها حافظ کل خردسال روشندل در سطح کشور هستند که با وجود محروم بودن ایشان از نعمت بینایی، خداوند متعال، بالاترین نعمت خود را که همان حفظ آیاتش است به ایشان عطا فرمود، زیرا رسول اکرم(ص) در این رابطه می‌فرمایند: لا یَنْبَغی لِحامِلِ القُرآنِ انْ یَظنَّ إنَّ أحَداً أُعطیَ افْضَلَ مِمّا اُعطیَ لأنَّه لَوْ مَلِکَ الدُّنیا بأسْرِها لَکانَ القرْآنُ أفْضَلَ مِمّا مَلَکَهُ. (مستدرک الوسایل/ ج ۴/ ص ۲۳۷) برای حافظ قرآن سزاوار نیست گمان کند چیزی بهتر از آنچه به او داده شده (حفظ قرآن‌) به دیگری داده شده است زیرا اگر او مالک تمام دنیا می‌شد قرآن از آنچه او صاحبش شده بود برتر می‌بود. مَنْ اَعْطاهُ اللهُ حِفْظَ کِتابِهِ فَظَنَّ اَنَّ أحَداً أُعطیَ أفْضَلَ مِمَّا أُعطیَ فَقَدْ غَمَطَ أفْضَلَ النِّعمَةِ. (‌کنزالعمال / ج۱/ حدیث ۲۳۱۷‌) هر کس که خداوند حفظ کتابش را به او اعطا کرده اگر گمان برد به کسی چیزی بهتر از وی داده شده است با فضیلت‌ترین نعمت را کوچک شمرده است.

انتهای پیام