امام علی(ع) جان فدا کرد تا عدالت زنده بماند/ عدالت علوی؛ الگو برای مسئولان

حجت‌الاسلام‌والمسلمین حسین الهی‌نژاد، عضو هیئت‌ علمی پژوهشکده مهدویت و آینده‌پژوهی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، در گفت‌وگو با ایکنا از قم، با اشاره به اهمیت جایگاه عدل و عدالت در اسلام، اظهار کرد: همه قوانین اسلام بر اساس عدل مورد ارزیابی قرار گرفته و عدل الهی از اصول تشیع است، به طوری که عدل دارای جایگاهی است که در قرآن کریم با آیه مشخص شده است؛ «لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْميزانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ» هدف رسالت همه انبیاء متفرع بر قسط و عدل بیان‌ شده است تا عدالت را بگسترانند.

وی ادامه داد: بشریت در طول تاریخ در انتظار ظهور موعود به سر می‌برد و همه انبیاء بشارت این ظهور و حکومت جهانی ایشان را داده‌اند که یکی از اهداف این حکومت جهانی، برقراری عدل است که بعد از اینکه جهان پر از ظلم شد، از دید شیعه امام زمان(عج) ظهور می‌کند تا عدالت را بگستراند و با بیان این مطالب متوجه اهمیت بالای عدالت در دین اسلام می‌شویم.

رئیس پژوهشکده مهدویت و آینده‌پژوهی با اشاره به اینکه در قیامت نیز خداوند برای سنجش اعمال موازین قسط و عدل را قرار می‌دهد، افزود: عدالت قلمروهای زیادی دارد مانند عدالت فردی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی که در عدالت فردی، فرد در برابر خودش مسئولیتی دارد و باید شاخصه‌های عدالت را در خودش بگستراند و احساس مسئولیت نسبت به دیگران و حکومت داشته باشد؛ عدالت اجتماعی این است که تعاملات اجتماعی در حکومت با معیار عدل سنجیده شود و در واقع رنگ عدالت داشته باشد.

این استاد حوزه علمیه تصریح کرد: امام علی(ع) مجسمه عدالت و انصاف بودند و بهترین مدعا برای این مسئله نوع برخورد امام با قاتل خود است؛ «قُتِلَ عَلِیٌّ فِی مِحْرَابِ عِبَادَتِهِ لِشِدَّةَ عَدْلِهِ» یعنی علی(ع) در محراب عبادت خویش قربانی عدالتش گردید؛ یا در زیارت‌نامه امام علی(ع) می‌خوانیم: «السّلامُ علَی میزانِ الأعمالِ؛ یعنی رفتارها و اعمال ما با امام علی(ع) سنجیده می‌شود.»

الهی‌نژاد گفت: حضرت علی(ع) در مورد عدالت می‌فرمایند: عدالت محکم‌ترین بنیان جهان و سبب دوچندان شدن برکات و خیرات است، مایه پیوند امت‌ها و اصلاح مردم و امور جامعه و میزان و ترازوی خداوند است.

عضو هیئت‌ علمی پژوهشکده مهدویت و آینده‌پژوهی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی بیان کرد: از امام علی(ع) سؤال می‌کنند عدالت برتر است یا جود و بخشش، حضرت پاسخ می‌دهند که عدالت مقوله‌ای است که همه‌ چیز را در جای خود قرار می‌دهد.

‌در راستای عدالت علی(ع) حرکت کنیم
وی در بخش دیگری از سخنانش با تأکید بر اینکه حکومت اسلامی ایران باید در راستای عدالت علی(ع) حرکت کند و حكومت ديني بايد در همه لایه‌ها وعرصه‌های زندگی، حاكميت پيدا كند تا وعده‌های الهی محقق شود، افزود: عدالت در جامعه ایران کمرنگ و تضعیف‌شده چراکه برخی از شاخصه‌های ما بسترسوز عدالت و منفی است که روزبه‌روز بر این کمرنگ شدن می‌افزاید؛ باید این شاخصه‌های منفی را بسوزانیم و در تعاملات اجتماعی بیشتر به فکر دیگران باشیم.

استاد حوزه علمیه گفت: وقتی تبعیض و نابرابری روا می‌داریم عدالت را زیر سؤال می‌بریم، انحصارطلبی و منفعت‌جویی مسئولان و رخی افراد عدالت را از بین می‌برد، دین‌داری و ایمان افراد جامعه را ضعیف می کند چراکه اگر فرد به دین پایبند باشد به عدل نیز پایبند می‌شود.

الهی‌نژاد ادامه داد: حضرت علی(ع) با اطرافیان و استانداران خود در مورد حقوق دیگران ملاحظه‌ احدی را نمی‌کرد و از سرزنش هیچ‌کس نمی‌هراسید؛ آنچه در نظر او مهم بود برقراری عدالت و به دست آوردن رضای خدا بود.

وی ابراز کرد: به‌عنوان مثال در نهج‌البلاغه، خطبه‌ 224 آمده روزی برادر حضرت علی(ع) که عقیل نام داشت از ایشان خواست که بیش‌ از حد، از بیت‌المال به او بدهد، با او چنان برخورد کرد که برای دیگران نیز درس عبرت باشد. لذا خود حضرت می‌گوید: عقیل برادرم را دیدم که به‌شدت فقیر شده بود و از من می‌خواست کیسه‌ای از گندم‌های شما را به او ببخشم، کودکانشان را دیدم که از گرسنگی موهایشان ژولیده و رنگشان بر اثر فقر دگرگون گشته بود، عقیل باز هم اصرار کرد من به سخن او توجه کردم. او تصور کرد که من دینم را به او می‌فروشم و به‌ دلخواه او قدم برمی‌دارم و از راه و رسم خویش دست می‌کشم. آهنی در آتش گداختم، سپس آن را به بدنش نزدیک ساختم تا با حرارت آن عبرت گیرد، ناله‌ای سر داد! گفتم: هان! ای عقیل از آن تفتیده‌ای که انسانی آن را به بازیچه سرخ‌کرده ناله می‌کنی، اما مرا به‌سوی آتشی می‌کشانی که خداوند جبار با شعله‌ خشم و غضبش آن را برافروخته است.

رئیس پژوهشکده مهدویت و آینده‌پژوهی یادآور شد: حضرت علی(ع) در نامه به استانداران خویش مدام بر رعایت حقوق مردم و رعایت حق فقرا و برادران دینی و انسانی تأکید می‌کردند.

انتهای پیام