شهرت‌طلبی اعتقادات دینی انسان را ضعیف می‌کند
گروه اجتماعی - عضو هیئت علمی گروه روانشناسی دانشگاه اصفهان گفت: مهم‌ترین پیامد منفی شهرت طلبی این است که اعتقادات دینی در انسان تضعیف شده و باعث می‌شود که فرد خودش را از اجتماع بالاتر ببیند.
محمدباقر کجباف، عضو هیئت علمی گروه روانشناسی دانشگاه اصفهان، در گفت‌وگو با ایکنا اصفهان، در رابطه با شهرت طلبی، اظهار کرد: شهرت طلبی یعنی فردی مایل باشد میان مردم مشهور و معروف شود که این شهرت می‌تواند گاهی موجب آسیب و آفت تکبر و یا باعث خدمتی به مردم شود. البته گاهی فرد به طور طبیعی کاری را انجام داده و وقتی مردم از آن کار باخبر می‌شوند، فرد به شهرت می‌رسد.
وی با بیان اینکه شهرت طلبی می‌تواند مثبت و در عین حال منفی نیز باشد، ادامه داد: انسان با به دنبال شهرت و خودنمایی رفتن، امکان دارد به ریا، تکبر و غرور دچار شود که در چنین حالتی، شهرت طلبی امری نکوهیده است. شهرتی که برای کلاه گذاشتن سر مردم و یا تقلب کردن باشد، قطعا جنبه منفی دارد.
این عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان افزود: اگر هدف فرد از به نمایش گذاشتن ویژگی‌ها و یا حرفه و مهارت خاصی از خودش، خدمت به مردم باشد، این شهرت جنبه مثبت به خودش می‌گیرد. انگیزه انسان از شهرت باید رضایت خداوند و مردم باشد، فرد باید بداند که با کمک کردن به دیگران در واقع به خودش کمک کرده و وجودش را رشد می‌دهد، شهرتی که در این زمینه و با این انگیزه باشد قطعا جنبه مثبت دارد.
کجباف خاطرنشان کرد: تلاش برای شهرت طلبی آن هم از بعد منفی آن، معمولا ناشی از وجود احساس حقارت و خودکم بینی در فرد است. فردی که سعی می‌کند خودش را بزرگ و مشهور جلوه دهد، به نوعی قبلا نقص و کمبودی در روحش به وجود آمده که احساس حقارت ناشی از آن کمبود باعث واکنش متضاد احساس حقارت، یعنی احساس برتری طلبی می‌شود تا آن نقص را جبران کند.
این عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان تاکید کرد: اگر ساختارهای اجتماعی جامعه ساختارهای نامطلوبی باشد که افراد رابه سمت و سوی منفی بکشاند، شهرت طلبی جنبه‌ای منفی پیدا خواهد کرد. مثلا کارخانه‌ها برای تبلیغات بسیاری از محصولات، همدیگر را گاهی اوقات تخطئه کرده و برای تبلیغات کالای خود تبلیغاتی ضد کالاهای رقیب انجام می‌دهند و این شهرت گاهی جنبه عکس می‌گیرد.
وی گفت: با رواج ویژگی‌های منفی مانند تخریب یکدیگر، حسادت، از بین بردن عزت نفس و آبروی یکدیگر در میان مردم، شهرت طلبی منفی در جامعه گسترش می‌یابد.
کجباف تصریح کرد: نوعی اختلال شخصیتی به نام «اختلال شخصیتی خود شیفته» وجود دارد که افراد مبتلا به این اختلال، خود را بزرگ و مهم پنداشته و هیچ کس را به جز خود دارای اهمیت نمی‌دانند. این تیپ شخصیت معمولا در جستجوی شهرت، آن هم از جهت منفی آن است.
این عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان در ادامه گفت: در جامعه ما به دلیل کشمکش‌های اقتصادی، مشکلات اجتماعی و مسائل فرهنگی، شهرت طلبی وجود داشته و هرکس در پی آن است که مقام و منصبی را اشغال کرده تا دیگران او را شناخته و مشهور شود، که البته این از بعد منفی شهرت طلبی است. در بعد مثبت نیز فرد می‌تواند در جهت خدمت به دیگران تلاش کرده و شناخته شود.
وی اضافه کرد: با رواج شهرت طلبی در بعد منفی آن، افراد سر جای مناسب خود قرار نگرفته و موقعیت‌های خود را به درستی نمی‌شناسند. در این شرایط گاهی فریب دیگران، دروغ، تهمت و فسادهای اخلاقی اتفاق افتاده و حتی ممکن است شرایط اعتقادی فرد نیز دگرگون شده و در مقابل خدا و دستورات او سرپیچی کند. مثلا قدرت طلبی و شهرت طلبی فرعون او را به طغیان در مقابل خداوند کشاند و خداوند برای به زانو در آوردن او در قعر دریا قرارش داد تا متوجه شود قدرت چندانی ندارد.
کجباف در پایان گفت: در واقع مهم‌ترین پیامد منفی شهرت طلبی این است که اعتقادات دینی در انسان تضعیف شده و باعث می‌شود که فرد خودش را از اجتماع بالاتر ببیند.
انتهای پیام
