انسان با زبانش میتواند بهترین سخنها را بگوید و ایجاد محبت و صمیمیت کند. افرادی را هدایت نماید، علم بیاموزد. نصیحت کند. با خدا راز و نیاز کند و دهها کار مفید انجام دهد. همچنین میتواند با زبانش به کارهای زشت سفارش کند. ایجاد دشمنی کند. اسرار دیگران را فاش کند، به دیگران ناسزا و دشمام بگوید و دهها گناه انجام دهد. امام علی(ع) در این رابطه فرموده است: «از کلام زشت و ناروا دوری کنید که باعث میشود پَستان و رذلان به شما نزدیک شده و افراد بزرگوار از شما بگریزند» و امام صادق(ع) نیز فرموده است: «فحش دادن ظلم است و ظالم در آتش جهنم است». (میزانالحکمة 3/2377) پیامبر اکرم(ص) در مذمت دشنام فرموده است: «فحش دادن به مؤمن مثل نزدیک شدن به مرگ است». (میزان الحکمة).