سفر طائف؛ نخستین سفر تبلیغی پیامبر اسلام(ص)

یازدهم شوال سال دهم بعثت هنگامی که رسول خاتم(ص) حامی بزرگ‌ خود حضرت ابوطالب را از دست داده بودند، برای تبلیغ دین اسلام و دعوت مردمِ خارج مکه به شهر طائف سفر کردند اما ناامید از اسلام آوردن مردم این شهر، با تنی زخمی و روحی آزرده راه مکه را در پیش گرفتند.
مستشرقینی‌ كه‌ در احوال‌ پیامبر اسلام‌ و كیفیت‌ دعوت‌ و تاریخ‌ او بحث‌ کرده‌اند و كتاب‌ها و رساله‌هایی‌ در این‌ خصوص نوشته‌اند، معتقدند كه‌ آن حضرت‌ به‌ گفتار خود ایمان‌ راسخ‌ داشتند و حقاً خود را صاحب‌ وحی‌ و رابط‌ با ملائكه‌ می‌دانستند و بر حسب‌ این‌ ایمانِ به‌ وظیفه‌ و مأموریّتشان حركت‌ می‌كردند همچنان که این نکته در ذیل‌ آیهٔ‌ شریفه «امَنَ الرَّسُولُ بِمَآ أُنزِلَ إِلَیْهِ مِن‌ رَّبِّهِ وَ الْمُؤْمِنُونَ، ایمان‌ آورده‌ است‌ پیغمبر ما به‌ آنچه‌ از ناحیهٔ‌ پروردگارش‌ به‌ او نازل‌ شده‌ است‌؛ و مؤمنین‌ نیز ایمان‌ آورده‌اند» آمده است.
برای آگاهی در خصوص سفر تبلیغی پیامبر اسلام(ص) به طائف، گفت‌وگویی با حجت‌الاسلام والمسلمین حبیب‌الله زمانی، نماینده ولی فقیه در سازمان جهاد کشاورزی چهارمحال و بختیاری انجام شده که در ادامه می‌خوانید.
حجت‌الاسلام والمسلمین حبیب‌الله زمانی نماینده ولی فقیه در سازمان جهاد کشاورزی چهارمحال و بختیاری در گفت‌وگو با ایکنا از چهارمحال و بختیاری، با اشاره به داستان سفر پیامبر(ص) به طائف، اظهار کرد: این سفر که به دنبال فوت دو حامی بزرگ ایشان در مکه، یعنی ابوطالب و خدیجه(س)، انجام شد نخستین سفر تبلیغی پیامبر(ص) برای ترویج و نشر اسلام در خارج از مکه به شمار می‌رود.
وی با اشاره به شرایط نامطلوب فضای مکه برای ترویج اسلام در عام‌الحزن، تصریح کرد: با فوت این دو حامی، شرایط مکه برای پیامبر خدا بیش از پیش سخت‌تر شد و از سوی بزرگان و متنفذان این شهر تحت فشار و آزار و اذیت قرار گرفت.
حجت‌الاسلام زمانی با تأکید بر شرایط نابسامان مکه در آن ایام، ادامه داد: این شرایط ‌سخت و نامطلوب در مکه، پیامبر اسلام(ص) را بر آن داشت تا به فکر امر تبلیغ و ترویج اسلام در خارج از مرزهای مکه بیفتند چراکه ایشان لحظه‌ای از رسالت الهی خود غافل نماندند و با پشتکار و اراده قوی در این راه گام بر می‌داشتند.
وی سفر پیامبر اسلام(ص) به طائف را بسیار سخت و طاقت‌فرسا توصیف کرد و افزود: راه طولانی مکه تا طائف راهی کوهستانی، سنگلاخی و صعب‌العبور بود که آن حضرت رنج سفر را به جان و دل خریدند و به تنهایی (و بر اساس برخی روایت، با همراهی یکی از صحابه با نام زید)، راه طائف را در پیش گرفتند.
این کارشناس مسائل مذهبی در استان با اشاره به وقایع مربوط به حضور پیامبر(ص) در این شهر، بیان کرد: ایشان در گام نخست به دیدار بزرگان قبیله ثقیف رفتند و با واکنش منفی آنان مواجه شدند که هر کدام بهانه‌ای برای رد دعوت به اسلام آورد و حتی از سوی برخی از این زعمای شهر، مورد استهزاء و آماج دشنام قرار گرفتند.
حجت‌الاسلام زمانی با بیان اینکه آزار پیامبر اسلام در طائف به همین جا ختم نشد، اضافه کرد: آن حضرت در دیدار با رؤسای قبیله ثقیف و با دیدن عدم پذیرش اسلام از سوی این افراد، از آنان خواستند تا جریان این دیدار را در شهر علنی نکنند چرا که بر امر تبلیغ اسلام در شهر خدشه وارد می‌ساخت.
وی ادامه داد: علی‌رغم این خواسته پیامبر، جریان این دیدار در شهر منتشر شد و به علاوه، افرادی از سوی سران قبیله مذکور مأمور شدند تا پیامبر اسلام(ص) را مورد اذیت و توهین و استهزاء قرار بدهند که بر اثر سنگ‌پرانی این افراد، پای مبارک ایشان زخمی شد.
حجت‌الاسلام زمانی با بیان اینکه سفر به طائف ره‌آوردهایی هم برای تبلیغ اسلام داشت، گفت: در جریان بازگشت از این سفر، عِداسِ مسیحی و گروهی از جنیان با شنیدن نجوای عارفانه و عاشقانه پیامبر(ص) با خداوند، به دین اسلام گرویدند.
وی با حائز اهمیت خواندن این سفر تبلیغی در تاریخ اسلام، خاطرنشان کرد: سفر طائف چند نکته را در خصوص پیامبر(ص) به ما متذکر می‌شود، سخت‌کوشی و پشتکار برخاسته از یقین قلبی ایشان به راه اسلام، صبر و بردباری آن حضرت در امر تبلیغ و مهربانی و عطوفت ایشان در جذب افراد به سمت دین اسلام، ضمن اینکه نباید ارتباط قلبی ایشان را با معبود ابدی‌اش فراموش کرد.
انتهای پیام