تجمل‌گرایی؛ آفت اقتصاد سالم
گروه اجتماعی ــ جامعه‌شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه پیام‌نور شهرکرد گفت: تجمل‌گرايی يكی از پديده‌های نابهنجار اجتماعی و يك بيماری جامعه‌شناختی است. گرايش به تجمل يك امر طبيعی و فطری است، اما منظور از تجمل‌گرايی، شكل افراطی اين گرايش است كه پيامدهای زيان‌باری را بر اقتصاد سالم خانواده و جامعه بر جای می‌گذارد.
به گزارش ایکنا از چهارمحال و بختیاری، به نقل از ایسنا چهارمحال و بختیاری، آیت بختیاری‌فر، جامعه‌شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه پیام‌نور شهرکرد با اشاره به اینکه افرادی که به صورت افراطی به سمت تجمل‌گرایی گرایش دارند، دچار فقر فرهنگی و اجتماعی هستند، اظهار کرد: ریشه تجمل‌گرایی منفی در اموری چون حسادت، احساس حقارت، تکبر و تفاخر و مانند آن نهفته است. در حقیقت، ریشه این ناهنجاری رفتاری را می‌بایست در بیماری‌های روانی افراد جست‌وجو کرد.
وی افزود: مشکلات روانی چون احساس حقارت، خودبزرگ‌بینی، خودپسندی، تکبر و فخرفروشی و تفاخر مردم را به سمت و سوی تجمل‌گرایی منفی می‌کشاند.
بختیاری‌فر ادامه داد: کسانی که دچار تجمل گرایی هستند، به بیماری مدگرایی گرفتار بوده، که چشم و هم چشمی به این موضوع دامن زده و این افراد برای دیده شدن به سمت مدگرایی سوق پیدا می‌کنند.
این جامعه‌شناس به عوامل مهم در گرایش افراد به تجمل‌گرایی اشاره و تاکید کرد: بسیاری از رسانه‌ها مروج تجمل‌گرایی هستند و از طرفی تبلیغات لوکس در سطح شهرها و امکانات زیاد برخی مسئولان در تبلیغ تجمل‌گرایی تاثیر بسیار زیادی دارند.
وی تبدیل ثروت به مصرف و نگاه به مصرف به عنوان ارزش برتر، نمایش ثروت و فخرفروشی، تاثیرات منفی بر رفتارهای فردی، افزایش طلاق، ایجاد شکاف طبقاتی، احساس محرومیت نسبی و ایجاد ناهنجاری‌های اجتماعی را از جمله پیامدهای تجمل‌گرایی برشمرد.
بختیاری‌فر تجمل گرایی را آفت اقتصاد سالم عنوان و تصریح کرد: تجمل‌گرایی به اقتصاد سالم خانواده آسیب وارد کرده و بخش عظیمی از ثروت، صرف تجمل‌گرایی می‌شود، همچنین آسیب جدی به اقتصاد و جریان سالم آن وارد کرده زیرا منابع اقتصادی و تولید را به سمت و سویی دیگر سوق می‌دهد که به جای شکوفایی اقتصادی، موجب بحران اقتصادی در بلندمدت خواهد شد.
وی هنجارسازی را راهکاری برای درمان تجمل‌گرایی دانست و ادامه داد: نهادها و شخصیت‌‌های فرهنگی مؤثر باید جامعه را به سمت ارزش‌‌های معنوی و قناعت پیشگی بکشانند.
بختیاری‌فر اظهار کرد: اگر مسئولان و مدیران تأثیرگذار جامعه قناعت را به یک ارزش فردی و اجتماعی تبدیل کنند، در این صورت فرهنگ قناعت به یک هنجار تبدیل شده و از سوی افراد جامعه پذیرفته خواهد شد.
انتهای پیام
