زمامداری تنها یکی از شئون امامت است

به گزارش ایکنا؛ حجت‌الاسلام والمسلمین صادق اخوان، استاد سطح عالی حوزه علمیه، ششم تیر در نشست طرح و بررسی نظریه «امامت کبرای ائمه(ع)» در قم گفت: یکی از مسائلی که عموما مطرح می‌شود این است که امامت را اگر مترادف با زمامداری ندانند، چیزی غیرقابل انفکاک از زمامداری هم نمی‌دانند، یعنی می‌گویند که امام باید زمامدار باشد.
خلاصه‌کردن امامت در زمامداری جفاست

وی با بیان اینکه این گروه کل امامت را در مفهوم سیاسی آن که زمامداری و حکومت است، خلاصه می‌کنند افزود: این موضوع مانند آن است که اگر خلافت غصب شد، امامت نیز غصب شده و اگر کسی از خلافت دور نگه داشته شد، از امامت دور نگه داشته شده است.
وی افزود: واقعیت امر این‌چنین نیست، امام علی(ع) 25 سال زمامدار و خلیفه نبود، اما امام بود، آیا لازمه امامت اجتماعی، زمامداری است؟ یعنی اگر زمامداری نبود، امامت اجتماعی هم منتفی می‌شد یا زمامداری فقط یکی از شئون امامت است؟. 
اخوان ادامه داد: اگر ما مانند برادران اهل سنت، امامت را در زمامداری خلاصه کنیم آن زمان امام کسی است که حاکم شد، حال می‌خواهد این حاکم با سواد باشد یا بی‌سواد، یک مرجعیت علمی، اخلاقی، عرفانی و ملکوتی داشته باشد یا نداشته باشد، در این‌جا افراط و تفریط‌هایی دیده می‌شود.
این استاد حوزه اظهار کرد: از نظر اهل سنت خلیفه به هر نحوی به حاکمیت برسد امام است، از طریق انتخاب حتی انتخاب یک عده معدود مانند خلیفه اول، چه از طریق نص از خلیفه سابق مانند انتخاب خلیفه دوم و چه از طریق شورا مانند انتخاب خلیفه سوم، حتی اگر این شورا شش نفر باشند که همگی انتصابی هستند.
این محقق با بیان اینکه امروزه در ایران اعضای مجلس خبرگان رهبری دارای اجتهاد، تقوا، بصیرت و علم به زمان هستند ادامه داد: همچنین با انتخاب مستقیم مردم انتخاب می‌شوند، یعنی همانطور که یک مسلمان به اعضای خبرگان رهبری رای می‌دهد، یک غیر مسلمان هم رای می‌دهد، یعنی این افرادی که ماموریت انتخاب رهبر را دارند، منتخب تمام ادیان و مذاهب موجود در کشور هستند، اما شورایی که عمر تعیین کرد، انتخاب و سلیقه خود او بود.
استاد حوزه و دانشگاه تصریح کرد: نوع دیگر انتخاب حاکم، همان شبه اجتماعی است که با امیرالمومنین علی(ع) بیعت کردند و متاسفانه بعد از آن که حاکمیت به دست خاندان‌های فاسدی مانند اموی و عباسی می‌افتد، کسی به عنوان خلیفه انتخاب می‌شود که یک فرد فاسد، فاجر، شراب‌خوار و بوزینه باز و زناکار است، و بعد به یزید می‌گویند امیرالمومنین یزید ابن معاویه.
وی با اشاره به دیگر باورها در مورد امامت در میان پیروان مذاهب مختلف یادآور شد: عده‌ای جنبه دیگری از افراط را پیش گرفتند که به زیدی‌ها معروفند، زیدی‌ها گفتند کسی که قیام به سیف برای اقامه حکومت را در نظر نداشته باشد، صلاحیت امامت را ندارد، یعنی امام آن است که تمام سعی او قال رسول‌الله و قال الله نباشد، بلکه سعیش به صحنه آوردن یک حکومتی باشد و خودش حاکم این حکومت باشد.
وی تاکید کرد: به همین دلیل امام باقر(ع) و امام صادق(ع) از نظر زیدیه از امامت عزل شدند و ائمه در نظر زیدیه فقط امام علی(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) هستند و بعد از این بزرگوران امامت مستقیما به زید بن علی منتقل می‌شود و بعد از آن یحیی بن زید.
وی بیان کرد: گروه معتدل که علمای مکتب اهل بیت(ع) هستند، امامت را شانی می‌داند که دارای دامنه وسیعی است که این دامنه شامل بسیاری از ساحت‌ها می‌شود که یکی از این ساحت‌ها، به اصطلاح متکلمین، امامت ظاهری یعنی زمامداری است، لذا معنای امامت این نیست که بگوییم هرکس با علی(ع) در سال 35 هجری بیعت کرد قائل به عصمت، مقام عالی و ملکوتی علی(ع) و قائل به این بود که امیرالمومنین(ع) از جانب خداوند منسوب است.
اخوان گفت: امام سجاد(ع) داعیه زمامداری نداشت تا بخواهد عرصه را بر یزید و اطرافیانش تنگ کند، ایشان فقط می‌خواستند قال جدی رسول‌الله بگویند، اما اجازه این کار را هم به ایشان ندادند، یعنی امام سجاد(ع) را به حدی محدود کردند که حتی ایشان حق نداشتند کلاس فقه در مسجد جد بزرگوارشان برگزار کنند.
ائمه زمامدار عقل و فکر بشر

اخوان با بیان اینکه اینان زمامداران واقعی یعنی زمامداران عقلانیت بشری، زمامداران علم و دانش بشری و زمامداران اخلاق و معارف انسانی هستند بیان کرد: لذا امام سجاد(ع) به یک اسلحه دیگر که سلاح دعا است روی آوردند و صحیفه سجادیه را برای ما به میراث گذاشتند.
کارشناس شبکه الکوثر افزود: وضعیت امام باقر(ع) هم همینگونه بود، درب مسجد پیامبر(ص) برای فلانی و فلانی باز بود تا روی منبر پیامبر(ص) هرچه می‌خواهند بگویند، اما برای امام باقر(ع) باز نبود، خطیب مسجد پیامبر(ص) در دوره عمر، کعب الاحرار بود، کسی که تا قبل از آن از بزرگان یهود بود، به امام علی(ع) هم اجازه نمی‌دادند که به منبر بروند، این محروم کردن امام و محروم کردن طیف وسیعی از جامعه از معارف اهل بیت(ع) است.
وی تصریح کرد: اگر ما بگوییم امامت یعنی زمامداری، پس مقام معظم رهبری امام فلسطینی‌ها و یمنی‌ها نیست چون زمامدار آن‌ها نیست، در حالی که امروز همچنان که مقام معظم رهبری امام ولایتمداران ایرانی است، امام تمام مسلمانان جهان هستند، مقام معظم رهبری فقط یک زمامدار نیست، یک اندیشمند دارای اندیشه‌های عمیق و ژرف  چه در آینده‌نگری جامعه انسانی و اسلامی و چه در زمینه‌های جامعه‌شناسی، روانشناسی، اقتصاد اسلامی، اقتصاد جهانی، مقاومت و نوع برخورد با زمامداران غاصب است.
اخوان یادآور شد: ما وقتی می‌گوییم امامت، آن را مترادف با زمامداری نمی‌دانیم، بلکه زمامداری را فقط یکی از شئون امامت می‌دانیم و قائل به امامت کبرای ائمه(ع) هستیم.
انتهای پیام