جشن های دهه کرامت باید الگوی شادی مشروع دینی را به جوانان منتقل کنند

به گزارش ایکنا، شبستان نوشت: فاصله بین ولادت حضرت معصومه(س) و ولادت ثامن‌الائمه(ع) با عنوان دهه کرامت نامگذاری شده که مقارن است با جشن‌ها و آیین‌های شادباش در سراسر ایران به یمن قدوم موالید نورانی این دهه. با هدف تببین رویکرد مردمی در جشن ها و برنامه های دهه کرامت و‌پرهیز از دستوری و فرمایشی بودن آن با «سیده فاطمه ذوالقدر»، سخنگوی کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی گفتگویی داشتیم که متن کامل آن را در زیر می خوانید:

الزامات حفظ رویکرد مردمی در جشن ها وبرنامه های دهه کرامت و‌پرهیز از دستوری و فرمایشی بودن آن چیست؟

به نظر می رسد رویکرد مردمی در جشن ها و برنامه های مذهبی از جمله دهه کرامت همچنان که تاکنون بوده است در قالب هیئات مذهبی قابل تحقق است. هیأتهای مذهبی گسترده‌ترین تشکل های دینی و مذهبی در تجلی مشارکت عمومی کشور هستند که مردم با تمام وجود و از عمق اعتقاداتشان در مناسبت‌های مختلف ملی و مذهبی اقدام به برگزاری محافل در مساجد و اماکن عمومی می‌کنند.

واسپاری ماموریت‌های دینی به مردم برگرفته از مکتب امام خمینی (ره) است. امام (ره) به ما یاد دادند که در حدوث و حفظ انقلاب باید به مردم اتکا کرد.

مردم با تکیه بر باورهای مذهبیشان و با توسل به معصومین و بزرگان دینی به دنبال تحول فردی هستند و مایلند مراسمی که شرکت کننده ی آن هستند و یا خود بانی برگزاری آنند به دور از تشریفات سفارشی و آکنده از معنویت برگزار شود. این تحولات مثبت فردی، خود منجر به تحولات اجتماعی مثبتی برای جامعه اسلامی مان می شود.  

راههای برندسازی از برنامه های دهه کرامت همچون محرم و صفر و‌دستاوردهای چنین رویکردی چیست؟

برندسازی در این مسیر، مجزا از دین نیست؛ تمام کنش‌ها باید الهی باشد و عشق ورزیدن و تنفر داشتن فرد نباید به واسطه‌ امیال بشری وی بلکه از روی احساساتش در راستای رهنمودهای خداوند باشد از این رو کل این رابطه دیگر ماهیت مادی ندارد و به عملی نیک مبدل می‌شود که بر وجود هر فردی، اثر مثبت و سازنده دارد.

آنچه برندسازی اسلامی را متمایز می‌کند این است که مانند تولیدکنندگان محصول تولید نمی‌کنند، بلکه به معرفی محصولات و دستاوردهای دینی می پردازند و برای گسترش نیکی و سلامت در جامعه مردم را به استفاده و بهره برداری از آن دعوت می نمایند.

چنین درکی عزم بیشتری به برندسازی اسلامی می‌دهد و قدرت بیشتری در پیوند یافتن با مشتریان بدان می‌دهد  البته باید مراقب بود که در این به اصطلاح برندسازی، درگیر شعار و ظاهر و سوداندوزی دنیوی نبود که جز دلزدگی و سستی عایدی برای جامعه نخواد داشت. هویت برند، می بایست برخاسته از یک رویداد واقعی باشد تا جوهره آن، با آنچه در ذهن مخاطبانش شکل می گیرد، تطبیق یابد و در نتیجه، ابعاد گسترده تری پیدا کند و در همه جهان، فارغ از ملیت طرفداران، جای گیرد. اینچنین است که تقویت سرمایه اجتماعی یکی از مهم ترین دستاوردهای این برند سازی است.

با توجه به طرح شبهه «شیعه اهل سوگواری و غمسازی است» از سوی دشمنان لزوم بزرگداشت دهه کرامت و برگزاری جشن ها تا چه اندازه در ارائه تصویر واقعی از شیعه موثر است؟

در قرآن کریم می خوانیم: «قل لااسئلکم علیه اجراً الّا المودّة فی القربی بگو اجری بر رسالتم از شما نمی خواهم مگر دوستی بستگانم را». دوستی نشانه هایی دارد یکی از آنها این است که در شادی اهل بیت شاد و در ماتم آنها اندوهناک بودن است. وی ادامه داد: اشکهایی که شیعه برای حادثه ای چون کربلا می ریزد، گاهی گریه شوق است، شوق از آن همه رشادتها و شجاعتها و سخنرانیهای آتشین مردان و زنان به ظاهر اسیر و گاهی گریه ای عاطفی است که از شنیدن فجایع و قساوت های صورت گرفته، بر هر انسانی عارض می شود.

برپایی مراسم به منظور آگاهی از فرهنگ اهل بیت صورت می گیرد. شیعه اندوهگین نیست مگر از جفایی که برحق و حقیقت می شود، برگزاری این مراسم ولو مراسم عزاداری  نه تنها مانع از تحرک اجتماعی نیست بلکه عاملی بر تحولات اجتماعی مثبت می باشد.

این مراسم، عامل انسان سازی است؛ تغییرات و اصلاحات درونی انسان به عرصه جامعه نیز کشیده می شود و جامعه را نیز می سازد و آرمان و اهداف والای اهل بیت بر جامعه حکم فرما می شود.

جشن‌ها و ویژه برنامه‌هایی که در دهه کرامت هم برگزار می‌شود، باید الگوی شادی مشروع  را به نسل جوان منتقل کند. با کمی ابتکار عمل و ذوق می‌توان شرایط را به گونه‌ای فراهم کرد که فضای شادی و نشاط در چهارچوب ارزش هایمان ایجاد شود و این تفکر که صرفاً مراسم عزا، برنامه ریزی شده و نسبت به اعیاد و مناسبتها، با بی تفاوتی رفتار می شود، از ذهن مردم رخت بربندد.

مسجد محور کردن برنامه های این دهه را در جذب حداکثری مردمی و فرهنگسازی از معارف رضوی در جامعه چه مقدار اثرگذار می دانید؟

قبل از انقلاب بسیاری از حرکت‌های مردمی در مبارزه با رژیم ظالم ستمشاهی، در مسجد آغاز شد و با هدایت روحانی مسجد فعالیت‌های مبارزاتی در نهایت به انقلاب اسلامی ختم شد. در زمان دفاع مقدس نیز مساجد به عنوان پایگاه مهمی برای ثبت نام نیروهای مردمی و اعزام به جبهه، تهیه تدارکات برای رزمندگان اسلام و مکانی برای تبلیغ و بیان دستاوردهای انقلاب اسلامی به شمار می‌آمد.

اکنون نیز بعد از نزدیک به چهاردهه از پیروزی انقلاب مساجد ما در تربیت نیروهای انقلابی و جوانان متعهد نقش آفرینی می‌کنند و بسیار از جوانان مؤمن، متعهد و موفق تربیت یافته همین پایگاه‌های مردمی یعنی مساجد هستند.مسجد  به عنوان مهم‌ترین پایگاه فرهنگی،‌ دینی با زمینه‌های هنری، ورزشی و سیاسی و اقتصادی محسوب می شوند و اگر مساجد ما از حمایت جدی و مستمر مسئولین و دولتمردان برخوردار شوند، کارکردهای مختلفی از جمله کم شدن آسیب‌های اجتماعی را در سطح بسیار وسیع  شاهد خواهیم بود.

انتهای پیام