بهروز مفید، تهیهکننده و مدیر اسبق تلویزیون، در گفتوگو با خبرنگار ایکنا درباره نگاه رسانه ملی به خانواده اظهار کرد: خانواده مهمترین رکنی است که میتواند در بهروزی جامعه نقش تعیینکنندهای ایفا کند، زیرا اگر در این حوزه اتفاقات مثبتی رخ دهد، مسلماً تأثیر آن در جامعه نیز مشاهده خواهد شد و باید بررسی کرد که چه عواملی سبب میشود خانواده در مسیر صحیح قرار گیرد.
وی افزود:خانواده خوب نیازمند پیشینه فرهنگی قوی است و البته این امر بدین معنا نیست که در خانوادههای موفق ناهنجاریهای رفتاری رخ نمیدهد. باید توجه کرد در کانونی که ارزشهای دینی جاری است امکان خطا بسیار کمتر از خانوادههایی است که به ارزشهای مذهبی پایبند نیستند.
مفید تأکید کرد: جدا از دینداری که ریشه در باورهای شخصی اعضای خانواده دارد، محیط نیز در اعتلای خانواده نقش مهمی ایفا میکند. اولین و شاید مهمترین سازمانی که میتواند به خانواده برای دستیابی به رشد و شکوفایی کمک کند، آموزش و پرورش است که شخصیت کودکان در آن شکل میگیرد، حتی در مواقعی این نهاد قادر است در شخصیتسازی کودکان موفقتر از خانواده عمل کند، اما متأسفانه در این حوزه چندان موفق نیستیم و در آموزش کودکان به علماندوزی صرف اکتفا کردهایم.
رسانه ملی به تنهایی قادر به فرهنگسازی نیست
تهیهکننده سریال «محکومین» ادامه داد: صداوسیما در این زمینه بیشترین توجه را به خود معطوف کرده است و همه انتظار دارند این بخش به تنهایی جامعه را به سمت ایدهآل هدایت کند. مثلاً اگر در سریالهای نمایشی به موضوعات تربیتی و دینی اشاره شود، مخاطب توقع دارد این آموزهها در جامعه نمود پیدا کند، درصورتیکه اگر گامهای نخستین در آموزش و پرورش و خانواده صحیح نباشد انتظار از صداوسیما بیفایده است.
مفید در پاسخ به این پرسش که تأثیرگذاری رسانه با دیگر ارکان اجتماع قابل قیاس نیست و نباید اهمیت رسانه را با دیگر ارکان جامعه یکی دانست، اظهار کرد: معمولاً مسائلی که رسانه ملی به آن میپردازد، جذابیت بیشتری برای عموم مردم دارد. به همین جهت در سیما سیاستهای خاصی وجود دارد تا در آن سبک زندگی ایرانی ـ اسلامی تبلیغ شود، اما سایر نهادها نباید نقش خود را فراموش کنند و بار رسالت خود را بر دوش تلویزیون بگذارند.
واقعنگری نباید بهانهای برای الگوسازی غلط باشد
مدیر اسبق شبکه پنج با بیان اینکه خانواده خوب ریشه در احترام به پدر و مادر دارد گفت: احترام به والدین یک اصل ویژه در سریالهای تلویزیونی است که هرگز نباید نادیده انگاشته شود. البته برخی معتقدند در شرایط فعلی دیگر نمیتوان آسیبها را شناسایی کرد، اما پرداختن به آسیبها باید منتج به نتیجه اخلاقی شود، یعنی وقتی بیاحترامی فرزند به والدین به تصویر کشیده میشود عواقب آن نیز بیان شود، در غیر این صورت الگوسازی غلطی انجام دادهایم.
این برنامهساز تلویزیونی متذکر شد: وقتی از احترام به والدین در برنامههای نمایشی سخن میگوییم، منظورمان یک رفتار دوجانبه است که در آن احترام به فرزند هم مورد توجه است، ولیکن جامعه امروز تا حدی به واسطه فراگیر شدن شبکههای اجتماعی از آرمانها فاصله گرفته است. در این میان تلویزیون تمام تلاش خود را میکند تا با برنامههایش تا حدی که امکان دارد الگویی ایرانی و اسلامی را برای مردم تصویر کند.
وی در پاسخ به سؤالی دیگر مبنی بر اینکه آیا الگوی ایرانی ـ اسلامی به معنای کلیشههای رایجی است که در برخی سریالهای تلویزیونی ترسیم میشود؟ بیان کرد: برخی مواقع در برنامهسازی شعارزدگی وجود دارد، اما باید در نظر داشت اصول حاکم در برنامهسازی ممکن است به معنای تکرار قلمداد شود، درصورتیکه باید روی یکسری رفتارها تأکید مداوم داشته باشیم تا آن موضوعات برای تماشاگر به عنوان یک اصل درآید و از مانورهای تبلیغاتی بر روی یک سبک زندگی پرهیز شود.
سریال «پدر» الگوی موفق برای تصویرسازی از خانواده
این مدیر سابق رسانه اضافه کرد: الگوهای دینی در سبکهای گوناگون سریالسازی میتواند مورد توجه قرار گیرد و یک خانواده مرفه هم میتواند نمادی برای ترویج بسیاری ارزشها باشد. مثلاً در سریال پدر، تصویری از یک خانواده مرفه نمایش داده میشود اما پدر درصدد کسب روزی حلال است و این روزی را به دیگران هبه میکند.
وی در پایان با بیان اینکه شرایط فعلی قابل قیاس با یک یا دو دهه پیش نیست، گفت: رسانه ملی در دهه ۶۰ یا ۷۰ الگوهای موفق کمتری به مخاطبان ارائه کرده است، ولی در آن زمان آسیب چندانی فرهنگ و خانواده ایرانی را تهدید نمیکرد، اما امروز با فراگیری شبکههای مجازی و ماهوارهای دیگر نمیتوان افراد را به اجبار پای رسانههای داخلی نشاند. پس تنها با ایجاد جذابیت، ساختار و معنا باید گامهای محکمی در این زمینه برداشت و دستیابی به این مطلوب نیز منوط به تولید برنامههای فاخر و بهرهگیری از نیروهای متخصص است.
گفتوگو از داوود کنشلو
انتهای پیام