نفت ایران و ذخایر استراتژیک چین

به گزارش ایکنا، جهان اقتصاد نوشت: در سال­‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ با سقوط قیمت نفت به کمترین حد خود در شش سال قبل از آن، بسیاری از کشورها به پر کردن ذخایر استراتژیک خود ترغیب شدند. این روند در چین مشهودتر بود. واردات نفت این کشور علیرغم کند شدن رشد اقتصادی به رشد خود ادامه داد. چین هدف نرخ رشد خود را در سال ۲۰۱۵ هفت درصد اعلام کرد که کمترین میزان دو دهه اخیر محسوب می­شد. اما در همین سال نیز واردات نفت این کشور افزایش یافت. پر کردن ذخایر استراتژیک با نفت ارزان دلیل این رشد واردات نفت خام است. به لطف تلاش های چین برای پر کردن ذخایر استراتژیک خود، تقاضا برای نفت خام در سه ماهه آخر سال ۲۰۱۴ پس از قرار گرفتن در پایین تر از حد مورد انتظار در طول سال مجدداً احیا شد.

خریدهای نفتی با هدف پر کردن ذخایر استراتژیک تا حد زیادی در چین و به میزان کمتری در هند عاملی مهم برای احیای تقاضای جهانی نفت محسوب می­ شود. حتی کشورهایی نظیر ویتنام که ذخایر استراتژیک ندارند نیز از قیمت های پایین نفت برای افزایش موجودی انبارهای تجاری پالایشگاه های خود استفاده می کنند. در صنعت نفت دو نوع ذخیره وجود دارد که عبارتند از استراتژیک و تجاری. ذخیره تجاری یا ذخیره احتیاطی به نفتی اطلاق می شود که برای عملیات معمول روزانه در پالایشگاه ها یا پایانه­­های نفتی یا در محل­های مصرف حرفه ای و نیمه حرفه ای نفت همچون نیروگاه­ ها و یا حتی توسط مصرف کننده نهایی ذخیره شده باشد. اما ذخایر استراتژیک به ذخایری گفته می شود که با هدف تامین نیاز در زمان اختلالات یا قطعی عرضه نگهداری می­شود. دولت های اندکی خود اقدام به ذخیره نفت خام می کنند ولی بیشتر دولت‌ها تولیدکنندگان نفت و پالایشگاه ها را مجبور به نگهداری ذخایر بیشتر می کنند. دولت های آمریکا و چین جزو معدود دولت هایی هستند که خود اقدام به ذخیره­سازی نفت می­کنند. برنامه ذخیره استراتژیک نفت آمریکا از سال ۱۹۷۷ و در واکنش به تحریم نفتی کشورهای عربی در سال­های ۱۹۷۳ و ۱۹۷۴ شروع شد. اما چینی­ها برنامه خود را از سال ۲۰۰۶ آغاز کرده‌اند. پکن برای اولین بار در نوامبر ۲۰۱۴ از جزییات برنامه ذخیره نفت خام خود پرده برداشت و اعلام کرد که در ۴ مکان مختلف اقدام به نگهداری مجموعا ۹۱ میلیون بشکه نفت خواهد کرد.

درحال حاضر نیز برخی آمارهای بین ­المللی از جمله آمارهای منتشر شده در نشریه معتبر پلاتس نشان می­ دهد چین نفت خریداری شده از ایران طی ماه میلادی گذشته (ژوئن) را به ذخایر استراتژیک خود در سواحل شهرهای تیانجین، هوژو و جینجو تزریق کرده است. این مسأله نشان می ­دهد نفت ایران که با پالایشگاه ­های چینی سازگاری دارد، همچنان مورد علاقه این کشور است.

براساس آمار گمرک چین، این کشور در ماه ژوئن ۲۰۱۹ بیش ۲۰۹ هزار بشکه نفت از ایران وارد کرده که حدوداً معادل سه نفت‌کش غول‌پیکر است.

این میزان واردات حدود ۶۰ درصد کمتر از واردات ماه مشابه سال قبل است که دلیل اصلی این کاهش لغو معافیت­ های مربوط به خرید نفت از ایران و فشارهای آمریکا در این زمینه است. شواهد نشان می ­دهد چین از اواخر سال ۲۰۱۸ فرآیند ذخیره­سازی نفت خریداری شده از ایران را آغاز کرده است.

زیرساخت­ های ذخیره ­سازی نفت در تیانجین، هوژو و جینجو بخشی از جدیدترین تأسیساتی است که چین در جریان مرحله دوم توسعه ذخایر استراتژیک خود احداث کرده و این سه نقطه مجموعاً ۵۰ میلیون بشکه گنجایش دارند.

آمارهای رسمی نشان می­ دهد چین در نیمه اول سال ۲۰۱۹ نزدیک به ۱۰ میلیون بشکه در روز نفت وارد کرده که نسبت به مدت مشابه سال گذشته حدود ۹ درصد افزایش داشته است. اما آخرین باری که چین به طور رسمی میزان ذخایر خود را افشا نموده به اواخر سال ۲۰۱۷ بر می­گردد که اداره ملی آمار چین، این میزان را بالغ بر ۲۷۶ میلیون بشکه اعلام کرد. برآوردها نشان می ­دهد این ذخایر حدود ۲۵ درصد افزایش یافته و هدف چین رسیدن به ذخیره ۵۵۰ میلیون بشکه­ای تا پایان سال ۲۰۲۰ است. براساس آمار واردات نفت چین در ماه گذشته، ایران یازدهمین کشور تأمین­ کننده نفت چین است و به نظر می­ رسد چین برای رسیدن به اهداف خود همچنان به نفت ایران نیاز دارد.

 روح ­اله کهن­ هوش نژاد-تحلیل گر اقتصاد انرژی

انتهای پیام