محبت بی‌معرفت به امام(ع) انسان را از پل صراط رد نمی‌کند
گروه اندیشه ــ حجت‌الاسلام علوی با تأکید بر اینکه اگر کسی نسبت به امام معصوم(ع) معرفت داشته باشد سایر اعمالش قبول خواهد شد، تصریح کرد: در مسئله امامت لنگ می‌زنیم و فقط به مسئله محبت پرداخته‌ایم ولی صرف محبت ما را از پل صراط رد نمی‌کند.
به گزارش ایکنا؛ چهارمین شب سوگواری ایام شهادت امام حسین(ع) با حضور حجت‌الاسلام علوی تهرانی، شب گذشته در مسجد حضرت امیر(ع) برگزار شد. وی در این مراسم به ادامه بحث درباره اهمیت امامت پرداخت و اظهار کرد: خلاصه بحث ما در این چند شب این است که پیامبر(ص) ما در روز غدیر فرمودند که پیام غدیر را به نسل‌های بعد برسانید. امام رضا(ع) فرمودند که پیام غدیر آزمون ملت بود. مسلمان‌ها در هر غدیری باید بر اساس شاخص غدیر حرکت کنند و خودشان را ارزیابی کنند که در چه زاویه‌ای با غدیر قرار دارند. بر اساس روایت حضرت زهرا(س) محصول و رهاورد غدیر، بلکه محصول و رهاورد نبوت پیامبر(ص)، بحث امامت است.
وی افزود: اهل سنت امامت را بالکل انکار کردند و مسئله را در حل خلافت تنزل دادند. در نزد شیعه خلافت صرفاً شأنی از شئون امام است. اکثر ائمه(ع) ما اصلاً به مقام خلافت نرسیدند. خلافت شأن نازله امام محسوب می‌شود و بسیار کم است.
امامت جزء رئیسیه دین است
علوی با اذعان به اینکه ما متدینین به این خاندان نیز در مسئله امامت لنگ می‌زنیم، گفت: ما فقط به مسئله محبت پرداختیم، باید به مسئله اطاعت و ولایت هم توجه کرد. درست است که امامت جزء دین است ولی از اجزای رئیسیه و کلی است. اینکه جزء رئیسیه است یعنی اگر امامت باشد بقیه چیزها هم هست. اگر اطاعت از امام بود بقیه را قبول می‌کنند.
کارشناس معارف اسلامی تصریح کرد: امام صادق(ع) خطاب به یکی از اصحاب فرمودند: بین رکن و مقام ابراهیم باغی از باغ‌های بهشت است و در مدینه بین قبر من و منبر من باغی از باغ‌های بهشت است. اگر خداوند به کسی عمر بدهد که بین رکن و مقام و بین قبر و منبر من خدا را هزار سال بندگی کند، بعد در بسترش مظلومانه کشته بشود و مانند قوچ سر از بدنش جدا کنند، بعد خداوند را ملاقات کند بی‌آنکه ولایت ما را پذیرفته باشد، بر خدا واجب است او را با صورت به آتش بیندازد. امامت این قدر مهم است؛ به خاطر اینکه ولایت علی(ع) جزء دین است ولی جزء رئیسیه است.
طریقیت و موضوعیت معرفت امام(ع) در دین
وی تأکید کرد: یکی از وظایف ما نسبت به امام، معرفت است. باید معرفت داشت. بحث من در لیالی محرم بحث معرفت است. پیامبر(ص) فرمودند: به خدایی که جان پیامبر در ید قدرت اوست، عمل هیچ کس به دردش نمی‌خورد مگر در سایه معرفت ما. اینکه معرفت امام به چه معنایی است توضیح خواهم داد. متأسفانه ما نسبت به این خاندان به شدت بی‌معرفتیم. تنها چیزی که نسبت به خاندان پیامبر(ص) داریم محبت است؛ ولی محبت ما را از صراط رد نمی‌کند، لذا باید یک پله بالاتر برویم.
علوی گفت: آیا کسانی که نسبت به امامت جهل دارند، این جهل ذمه آنها را مبرا می‌کند؟ آیا اینها در قیامت معذورند؟ امام صادق(ع) می‌فرمایند: اگر کسی صدسال خدا را بندگی کند و روزها روزه بگیرد و شبها شب‌زنده‌داری کند به حدی که ابروهایش بیاید روی چشم و استخوان‌های ترقوه به هم نزدیک بشود ولی نسبت به حق ما جاهل باشد، برای چنین کسی ثواب نمی‌نویسند. این اهمیت معرفت را نشان می‌دهد. اگر کسی به امامت جهل داشته باشد او را نخواهند بخشید؛ چون معرفت امام هم طریقیت در دین دارد و هم موضوعیت در دین دارد. موضوعیت دارد یعنی جزء دین است. طریقیت در دین دارد یعنی اگر بخواهی به سعادت برسی راهش همین امامت و معرفت به امامت است.
انتهای پیام
