حسین(ع)؛ شمع آسمانی روی زمین

به گزارش ایکنا از اصفهان، در یادداشتی به قلم علیرضا یوسفی، معاون رئیس دانشگاه علوم پزشکی اصفهان آمده است:
شمع سمبل روشنایی و جهت دهی و راهنمایی است و خداوند بر اساس اصل هدایت عام: «قَالَ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطَى كُلَّ شَيْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى؛ گفت پروردگار ماکسی است که خلقت هر چیزی را به آن داد و سپس آن را هدایت کرد»، برای هدایت و راهنمایی هر قومی، شمعی قرار داده است.
شمع نا میرا و همیشه فروزان و راهگشا و همیشه رهنمای ما و جامعه ما وجود بی بدیل حسینی علوی فاطمی محمدی است.«ان الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه». واقعا بارها اندیشیده‌ام که چه کسی به اندازه حسین (ع) در جامعه ما همدلی،همکاری، همبستگی، اتحاد و ... ایجاد می‌کند؟ کدامین کس توان چنین شور آفرینی بی بدیل و بی پایان و بی ملال را در جامعه ما دارد؟ کدامین خوانی جز خوان حسینی این قابلیت را دارد که همه اقشار جامعه ما را بی ریا و بی هیچ‌گونه آداب صمیمانه کنار هم نشاند؟ کدامین آئینی جز آئین‌های حسینی قادر است چنین جمعیت عظیمی را با انضباطی خود خودش در کنارهم گردآورد؟
یا ابا عبدالله، ای فرزند علی (ع)، ای پسر فاطمه، ای نواده پیامبر خاتم، تو در معامله بزرگ و رمزآلود خود با خداوند از کدامین شیرینی‌ها دست شستی که چنین شیرین شدی؟ از چه دلبستگی‌های دل بریدی که اکنون چنین دل می‌بری؟ چه چیزی عاشقانه به خدا بخشیدی که اکنون اینگونه مظهر بخششی؟
مرا یارای این نیست که آنچه در داد و ستد تو با خداوند حاصل شد را احصا کنم. «انَّ اللَّهَ اشتَرى مِنَ المُؤمِنينَ أَنفُسَهُم ...». صرفا به این بسنده می‌کنم: «نان دهی از بهر حق نانت دهند/ جان دهی از بهر حق جانت دهند».
تو در تمامیت معنایی که برای جان متصور است در محضر حضرت حق جانبازی کردی و افلاکیان را در تماشای جانبازی خاکیان مسحور نمودی و بدین‌سان جان جاودان یافتی و نور هدایت و درس‌آموزی تو فرا زمانی و فرا مکانی شد. و چه صحنه دلنشینی بود عاشورای تو که با کلامی دلیرانه و موقنانه بر دونان خطاب کردی: مرگ حق است و به دست شما ظالمان، بی‌انصافان، دنیازدگان، بی‌رحمان، عهدشکنان، بی‌رسم‌ها، بی‌مرام‌ها و ... به ظاهر دردناک! اما در میان شما نبودن عین عظمت و عزت و افتخار است. « إنی لا أَرَی المَوتَ إلَّا السَّعادَةَ وَ الحَیاة مَعَ الظّالِمینَ إلّا بَرما».
ای خون خدا، ای معشوق حق، ای درس آموز بشریت: ملت ما امروز به راهنمایی و گذشت و پاکبازی تو و دعاهای مستجاب تو به غایت نیازمند است. ما را از سفره کریمانه عاشورایت بی نصیب بر نگردان. «اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی شَفَاعَةَ الْحُسَیْنِ یَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لِی قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَکَ مَعَ الْحُسَیْنِ وَ أَصْحَابِ الْحُسَیْنِ الَّذِینَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَیْنِ علیه السلام‏.»
انتهای پیام