تعبير قرآن كريم از شادی/19
آيه 36 سوره «روم» شادی واقعی را رحمت الهی می‌داند
گروه فعاليت‌های قرآنی: چنانچه عامل شادی و سرور فرد، فضل و رحمت خداوند باشد، شادی ممدوح است. بايد توجه كرد كه منشأ شادی انسان بايد ارزشمند و ماندگار باشد كه آيه 36 سوره «روم» مصداق اين مدعاست.
«زهره زكی»، فعال قرآنی استان خوزستان، در گفت‌وگو با خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا) شعبه خوزستان، با بيان اين مطلب اظهاركرد: در اين آيه «وَإِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً فَرِحُوا بِهَا وَإِن تُصِبْهُمْ سَیِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِيهِمْ إِذَا هُمْ یَقْنَطُونَ» «و چون مردم را رحمتى بچشانيم بدان شاد مىگردند و چون به [سزاى] آنچه دستاورد گذشته آنان است صدمهاى به ايشان برسد بناگاه نوميد مىشوند» چيزی كه ارزش خوشحالی داشته باشد، ناشی از رحمت و فضل خداوند است.
وی ادامه داد: اين كسب فيض ارزش شادمانی را دارد در غير اين صورت شادی به دست آمده نه تنها ارزشمند نيست بلكه ارزش شادی را نيز ندارد.
زكی افزود: در شادی واقعی بايد به دنبال كلمه فرح بود. با بررسی اين كلمه در قرآن كريم، در می‌يابيم كه اين واژه به همراه مشتقاتش 21 مرتبه در اين كتاب الهی ذكر شده است.
فعال قرآنی ادامه داد: در جلد سه قاموس قرآن درباره فرح آمده كه به معنای شادی است. در «اقرب الهوارد» نيز آمده سرور درباره شادی ممدوح به كار می‌رود و از تفكر ناشی می‌شود ولی منظور فرح كه از نوع شادی مذموم است از تكبر ناشی می‌شود.
به گفته زكی اين نوع شادی از قوه شهوت ناشی می‌شود و به معنای سرمستی است. طبرسی در مجمع‌البيان در ذيل آيه 76 سوره «قصص» می‌گويد: «شادی اين آيه به معنای تكبر است، قرآن كريم نيز شادی منبعث از تكبر را ناشی از نيروی شهوانی می‌داند.»
وی تصريح كرد: در آيه 81 سوره «توبه» و آيه 44 سوره «انعام» نيز شادی نهی شده است. اما در برخی از آيات شادی ممدوح به كار رفته است؛ از جمله آيه چهار سوره «روم» و آيه 58 سوره «يونس».
به گفته اين فعال علوم قرآنی، دل بستن به دنيا و شادی، مجازی است و هميشگی نيست و موجب تكبر و فخرفروشی فرد می‌شود و قرآن كريم نيز آن را مذموم دانسته است. اگر شادی فرد، منشأ دنيايی داشته باشد، باعث غفلت فرد از ياد خداوند می‌شود.
وی خاطرنشان كرد: واژه فرح و مشتقات آن در آياتی مانند 81 سوره «توبه»، 48 «شورا»، 44 «انعام»، 22 «يونس»، 26 «رعد»، 36 «روم»، 83 «غافر»، 23 «حديد»، 36 «نمل»، 75 «غافر»، 4 «روم»، 120 «آل‌عمران»، 58 «يونس»، 88 «آل‌عمران»، 36 «رعد»، 10 «هود»، 50 «توبه»، 53 «مؤمنون»، 23 «روم»، 70 «آل‌عمران» و 76 «قصص» عنوان شده كه در اكثر موارد مذموم عنوان شده است و سرمنشأ آن‌ها ناشی از قوه شهوانی است اما چنانچه شادی ناشی از قوه تفكر باشد مورد تأييد قرآن كريم است.
وی ادامه داد: اين كسب فيض ارزش شادمانی را دارد در غير اين صورت شادی به دست آمده نه تنها ارزشمند نيست بلكه ارزش شادی را نيز ندارد.
زكی افزود: در شادی واقعی بايد به دنبال كلمه فرح بود. با بررسی اين كلمه در قرآن كريم، در می‌يابيم كه اين واژه به همراه مشتقاتش 21 مرتبه در اين كتاب الهی ذكر شده است.
فعال قرآنی ادامه داد: در جلد سه قاموس قرآن درباره فرح آمده كه به معنای شادی است. در «اقرب الهوارد» نيز آمده سرور درباره شادی ممدوح به كار می‌رود و از تفكر ناشی می‌شود ولی منظور فرح كه از نوع شادی مذموم است از تكبر ناشی می‌شود.
به گفته زكی اين نوع شادی از قوه شهوت ناشی می‌شود و به معنای سرمستی است. طبرسی در مجمع‌البيان در ذيل آيه 76 سوره «قصص» می‌گويد: «شادی اين آيه به معنای تكبر است، قرآن كريم نيز شادی منبعث از تكبر را ناشی از نيروی شهوانی می‌داند.»
وی تصريح كرد: در آيه 81 سوره «توبه» و آيه 44 سوره «انعام» نيز شادی نهی شده است. اما در برخی از آيات شادی ممدوح به كار رفته است؛ از جمله آيه چهار سوره «روم» و آيه 58 سوره «يونس».
به گفته اين فعال علوم قرآنی، دل بستن به دنيا و شادی، مجازی است و هميشگی نيست و موجب تكبر و فخرفروشی فرد می‌شود و قرآن كريم نيز آن را مذموم دانسته است. اگر شادی فرد، منشأ دنيايی داشته باشد، باعث غفلت فرد از ياد خداوند می‌شود.
وی خاطرنشان كرد: واژه فرح و مشتقات آن در آياتی مانند 81 سوره «توبه»، 48 «شورا»، 44 «انعام»، 22 «يونس»، 26 «رعد»، 36 «روم»، 83 «غافر»، 23 «حديد»، 36 «نمل»، 75 «غافر»، 4 «روم»، 120 «آل‌عمران»، 58 «يونس»، 88 «آل‌عمران»، 36 «رعد»، 10 «هود»، 50 «توبه»، 53 «مؤمنون»، 23 «روم»، 70 «آل‌عمران» و 76 «قصص» عنوان شده كه در اكثر موارد مذموم عنوان شده است و سرمنشأ آن‌ها ناشی از قوه شهوانی است اما چنانچه شادی ناشی از قوه تفكر باشد مورد تأييد قرآن كريم است.
